9 – 10 π.μ.
Οταν έχω πρόβες, στη διαδικασία που αναμετριέσαι με το καλλιτεχνικό έργο, έχω πάντα ένα πιο πρωινό ξύπνημα. Είναι η περίοδος που μπαίνω σε μια πειθαρχία. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι το Facebook, που σχεδόν έχει αντικαταστήσει την κίνηση της οδοντόβουρτσας και του πλυσίματος των ματιών. Βγαίνω λοιπόν στη «γειτονιά» του Facebook, μαζί με τον γαλλικό καφέ που πίνω πάντα και το πρώτο τσιγάρο της ημέρας. Επειδή μ’ αρέσει η ρουτίνα, θα ποστάρω μια φωτογραφία των σταρ μιας άλλης εποχής (Αννα Μανιάνι, Μόνικα Βίτι, Ρόμι Σνάιντερ). Μ’ αρέσει να ποστάρω κάτι που αντικατοπτρίζει τη διάθεσή μου. Μετά τα πολλά τσιγάρα και τον πολύ γαλλικό σκέτο, τρώω κουάκερ με γάλα, και ξεκινούν τα τηλέφωνα συνεννοήσεων. Με τη βοηθό μου οπωσδήποτε για την οργάνωση της πρόβας.
12 μεσημέρι
Είναι η ώρα που ξεκινάω για την πρόβα, συνήθως στη μία μετά το μεσημέρι. Ξεκινάω με τα πόδια, γιατί μ’ αρέσει πολύ να περπατάω, να χάνομαι στην πόλη. Μ’ αρέσει πολύ να περπατάω στην Πειραιώς, γιατί έχει μια ιδιομορφία. Βλέπεις όλη την ανθρωπογεωγραφία. Στην Ομόνοια είναι όλες οι φυλές του κόσμου, όλοι οι κατατρεγμένοι, οι ναρκομανείς… Ανθρωποι που σου προξενούν διάφορα συναισθήματα. Στην Πειραιώς μέχρι τον αριθμό 100 είναι άνθρωποι-φαντάσματα. Μετά αρχίζει κι αλλάζει ο δρόμος. Μπαίνεις στο Γκάζι που είναι ένα πιο φιλελεύθερο, πιο mainstream κομμάτι της πόλης, αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι σε κεντρική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Οταν αφήσεις το Γκάζι, μπαίνεις στις εργατικές περιοχές με τα ακραία συνθήματα σε διάφορους τοίχους: είτε αναρχικά είτε ακροδεξιά.
1 – 6 μ.μ.
Η ώρα της πρόβας που για μένα είναι ιερός χώρος. Μπαίνεις σε μια εκκλησία. Ο,τι συμβαίνει στην πρόβα δεν πρέπει να βγει προς τα έξω. Η πρόβα είναι Βατικανό. Γιατί αγγίζεις λίγο το Θείο. Εμένα μ’ αρέσουν οι πρόβες περισσότερο από τις παραστάσεις. Στην πρόβα είσαι ελεύθερος. Αναμετριέσαι χωρίς αντιστάσεις, δίνεσαι… Υπάρχουν πρόβες παραγωγικές κι άλλες που δεν είναι. Τότε λέω: «Παιδιά, φύγαμε για καφέ». Τώρα που το σκέφτομαι, επειδή είμαι μοναχικός άνθρωπος και τυχαίνει να ζω μόνος, ασυνείδητα βάζω μεσημέρια τις πρόβες και είναι σαν το μεσημεριανό μου. Είναι σαν να εφευρίσκω ένα τεχνητό κομμάτι.
6 – 8 μ.μ.
Η ώρα του καφέ. Μου αρέσει πολύ το Θησείο, θα μου άρεσε να έμενα εκεί αλλά έχει ένα κομμάτι πολύ εμπορικό. Δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά εμείς οι καλλιτέχνες εγκλωβιζόμαστε λίγο σε καλούπια και θέλουμε να πηγαίνουμε όπου υπάρχει η αγέλη μας. Κι όταν είμαι στο κέντρο της πόλης, μου λείπει η θάλασσα. Σαν χαρακτήρας η αλήθεια είναι ότι, όταν είμαι «εκεί», πάντα νοσταλγώ το «άλλο». Μ’ αρέσει λίγο αυτό το μελόδραμα. Αυτό μου συμβαίνει και τώρα που είμαι στην Αλβανία (σ.σ.: ο Ενκε Φεζολάρι βρίσκεται αυτό το διάστημα στον τόπο καταγωγής του και σκηνοθετεί). Ενώ κάνω τα ίδια πράγματα, αυτό που μου τη σπάει είναι ότι προσπαθώ να κρατήσω το κομμάτι μιας «πατρίδας παιδικών αναμνήσεων και αθωότητας» και αυτό καταρρέει. Γιατί τίποτα δεν είναι το ίδιο εκεί. Οι άνθρωποι έχουν αλλάξει, τα κτίρια έχουν γεράσει. Προσπαθείς να πιαστείς από ένα βλέμμα και συναντάς την οικονομική δυστυχία. Βλέπω ότι εκεί οι άνθρωποι είναι πιο τρομαγμένοι. Προσπαθούν ν’ αφήσουν κάτι πίσω τους και να πάνε σε κάτι καινούργιο. Και λείπει η γέφυρα, το νήμα.
8 – 11 μ.μ.
Πηγαίνω πάντα στις παραστάσεις όταν ανεβάζω έργο, κάθε βράδυ, αν και εκεί ο σκηνοθέτης αισθάνεται λίγο παράταιρος. Βέβαια για τους σκηνοθέτες, και ειδικά για όσους από μας έχουμε επιλέξει άλλους δρόμους στη ζωή μας στο κεφάλαιο οικογένεια, το θέατρο είναι η οικογένειά μας. Αυτό είναι και καλό και κακό. Γιατί διογκώνει τη μοναξιά, διογκώνει την παρέα και δημιουργεί μια ψευδαίσθηση. Εκεί, στο τρίτο κουδούνι, πριν απ’ την παράσταση, βλέπεις τα παιδιά σου να έχουν πάρει πτυχίο και να έχουν βγει στη ζωή.
11 μ.μ. – 1 π.μ.
Είναι η ώρα που θα βγω για ποτό γιατί εκεί καταφεύγουμε κάποιες φορές. Και γιατί εκείνη την ώρα λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες· γίνονται και οι πιο βαρετές κουβέντες· υπάρχει ένα ξόδεμα σωματικό και ψυχικό και εκεί συμβαίνει το φλερτ. Το μπαρ είναι ένα παραισθησιογόνο. Γι’ αυτό αγαπάω πολύ τον Τένεσι Γουίλιαμς και τους ήρωές του. Μ’ αρέσει το ποτό όπως μου αρέσει και η μουσική, γιατί έχω και την ιδιότητα του dj. Και βάζω μουσική στις σταθερές μου αγάπες: στα μπαρ «Τρα λα λα» στην Ασκληπιού και «Βυσσινόκηπος» στη Ζωοδόχου Πηγής.