«Γράφω υπό την επήρεια συνταρακτικού, πικρού νέου / Ο φίλος μας είναι νεκρός / Από σφαίρες τρομοκρατών / Είμαι συντετριμμένος / Ο πιο πράος και γλυκός άνθρωπος που έχω γνωρίσει / Νεκρός από σφαίρες τρομοκρατών / Παρακολουθούσε συναυλία στο Bataclan / Κι ήρθαν ανεγκέφαλοι να του αφαιρέσουν τη ζωή / 129 αθώα θύματα / Σ’ ένα παρισινό βράδυ / Νεκροί από σφαίρες τρομοκρατών / Ο έρωτας της ζωής του / Λέει είχαμε μια υπέροχη ζωή μαζί / Κι ο εννιάχρονος γιος του / Λέει ότι θα ευτυχήσει μόνο όταν τον συναντήσει ξανά, εκεί / Ο Λεφ στην ηλικία που έχασα τον πατέρα μου / κι η Λένα μόλις επτά
Τους είπαν χθες ότι ο μπαμπάς τους / Είναι νεκρός από σφαίρες τρομοκρατών / Δε θα τον ξαναδούν ποτέ ξανά».
Ο Βενσάν Ντετόκ ήταν 39 χρόνων. Αρχιτέκτονας, παντρεμένος με τη Μόνικα, πατέρας δύο μικρών παιδιών, 9 και 7 ετών. Μέχρι την Παρασκευή το βράδυ ήταν ένας από τους χιλιάδες, νέους μπαμπάδες της πόλης του που άφηνε πίσω του μια κουραστική εβδομάδα προσβλέποντας στο Σαββατοκύριακο για να χορτάσει την ωραία του οικογένεια.
Ανάμεσα στα δύο συνηθισμένα «ορόσημα» της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο παρεμβαλλόταν η συναυλία στο «Bataclan». Στον Βενσάν άρεσε πολύ η μουσική, άλλωστε έπαιζε ο ίδιος ερασιτεχνικά ηλεκτρική κιθάρα και την Παρασκευή το βράδυ επρόκειτο να απολαύσει τη συναυλία του ροκ συγκροτήματος από την Καλιφόρνια.
Είναι ένας αόριστος που πονάει όσους τον ήξεραν και τον αγαπούσαν. Στην Ελλάδα την τραγική κατάληξη αυτού του νέου ανθρώπου έκανε γνωστή μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο γνωστός μπλόγκερ και δημοσιογράφος Μανώλης Ανδριωτάκης. Με τον Βενσάν ήταν φίλοι. Το σοκ αδιανόητο και τα λόγια που άνοιξαν το σημερινό μου σημείωμα είναι δικά του, από το προσωπικό του ιστολόγιο (andriotakis.com), αφιερωμένα στη μνήμη του καλού του φίλου.
Η αφήγηση της γυναίκας του Βενσάν στην εφημερίδα Le Parisien δίνει πρόσωπο στον ανείπωτο πόνο: από τη στιγμή που ένας γείτονας την ενημέρωσε «ότι κάτι έχει συμβεί στο “Bataclan”» και τις μάταιες αναζητήσεις στα νοσοκομεία με μια φωτογραφία του αγαπημένου της στα χέρια, μέχρι την κλήση της στη Στρατιωτική Ακαδημία όπου πια «ήξερε» και την αγωνία για το πώς θα έλεγε το τρομερό νέο στα παιδιά της.
«Με τον Βενσάν ζήσαμε μια ζωή υπέροχη, ιδανική», λέει κάποια στιγμή.
Και ο Βενσάν ήταν μόνο 39 ετών.
«Ο φίλος μας είναι νέο αστέρι / Που φωτίζει τον πολύχρωμο δρόμο της ζωής», τελειώνει το ποίημά του ο Μανώλης Ανδριωτάκης.