Ζαν: Ουφ! Τι χρονιά ήταν και αυτή! Μπορεί να φεύγει χωρίς να έχουμε παρακολουθήσει κανένα σίριαλ τύπου Αμφίπολης, αλλά δεν μας άφησε παραπονεμένους. Κάθε τόσο κάτι συνέβαινε στον πολιτισμό, από καρατομήσεις διευθυντών μέχρι αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Πλούσια τα ελέη του 2015.
Νταρκ: Μα είχαμε πρώτη φορά Αριστερά. Δεν περίμενες σασπένς; Μια πνοή φρεσκάδας και διεθνισμού στα καλλιτεχνικά μας δρώμενα; Ούτε καν είχες μελετήσει την πρόταση πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, που αντανακλά αυτό το άλμα προς το μέλλον. Τις αναζητήσεις της νέας ψηφιακής εποχής. Το αύριο, βρε παιδί μου.
Ζαν: Πες μου να ξεστραβωθώ. Τι έχω χάσει;
Νταρκ: Σταχυολογώ: Λένε –μεταξύ άλλων– ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στη δημιουργία μουσείων Εθνικής Αντίστασης αλλά και σε άλλες πιο πρωτοπόρες ιδέες, όπως δημιουργία κρατικού φεστιβάλ ελληνικών παραδοσιακών χορών αλλά με διεθνή εμβέλεια. Εννοείται βέβαια ότι το κράτος πρέπει να τα ελέγχει –άρα και να τα χρηματοδοτεί– όλα. Να σου πω και το άλλο το εντυπωσιακό: μπορεί στην καθημερινότητά της η κυβέρνηση να έχει στο στόχαστρο τη Γερμανία, αλλά στο πολιτιστικό μανιφέστο του κόμματος εξακολουθούμε να είμαστε αντιαμερικανοί. Πολιτιστικός ιμπεριαλισμός γαρ. Αλλά βλέπεις, φταίνε και αυτοί. Πάλι βγάλανε τον «Πόλεμο των άστρων».
Ζαν: Μωρέ μήπως να κάνουμε ένα μουσείο της δεκαετίας του ’70 να μπούνε όλοι μέσα; Να έχει vintage αντάρτικα, αμπέχονα, παντελόνια-καμπάνα, πανό, tattoo artists να χτυπάνε παλιά συνθήματα στα μπράτσα, μπαρμπέρηδες να κάνουν περιποιημένα μούσια και όχι σαν και αυτά των κατσαπλιάδων που ήταν τότε της μόδας…
Νταρκ: Μπορεί να είναι κάτι σαν τη Μαντάμ Τισό αλλά με ζωντανά εκθέματα τον Φλαμπουράρη και την Τασία Χριστοδουλοπούλου. Αμα έχουν να ψηφίσουν τίποτε, θα φεύγουν για λίγο να πάνε στη Βουλή και μετά θα ξαναγυρίζουν. Πες το και performance.
Ζαν: Ας το κάνουν στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ισως με αυτόν τον τρόπο να ανοίξει κάποτε. Επειδή η ζωή είναι περίεργη, φαντάσου να συμβεί αυτό και να κόψει την κορδέλα των εγκαινίων ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια κίνηση εθνικής συμφιλίωσης. Αν βέβαια βγουν μέχρι τότε τα αποτελέσματα, γιατί αφού τα φαξ δεν βολεύουν, μπορεί να τα στείλουν με περιστέρια, όπως έκανε ο Reuter με τις τιμές του χρηματιστηρίου και έγινε διάσημος. Αν βέβαια βγει ο Μεϊμαράκης, μπορεί να θέλει και αυτός το βάθρο του. Καταλαβαίνεις τι σπρωξίδι θα πέσει.
Νταρκ: Δεν αντέχω τόσο εκσυγχρονισμό. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τις εξελίξεις. Εύχομαι να με πάρει ο Πάνος Καμμένος στον Στρατό, να έχω και εγώ κάτι να θυμάμαι στη ζωή μου, γιατί την πρόοδο την έχασα. Και μάλιστα να με στείλει στον Εβρο ή σε κάποιο απομακρυσμένο νησί. Να κάνω διαλογισμό, να βρω τον εαυτό μου.
Ζαν: Σιγά μην πάρουν την κλάση σου. Αν βέβαια φωνάξουν και πιο μεγάλες σε ηλικία, φαντάζομαι ότι πρέπει να κάνεις και ένα botox. Μη βγεις στη σκοπιά με τη ζάρα και την πανάδα και μείνει ο εχθρός κόκαλο.
Νταρκ: Τι ρατσισμοί είναι αυτοί. Πού είναι ο πατριωτισμός σου, αναίσθητη; Ασε που δεν είσαι ενημερωμένη. Τα botox είναι πλέον εξαιρετικά ξεπερασμένα. Η νέα hot τάση στη λεγόμενη «soft surgery» είναι το plexr. Τέλος πάντων… Ολοι είμαστε χρήσιμοι στην περίοδο της κρίσης. Ακόμα και η Γρουμπουλάκη από τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» θα πήγαινε στα σύνορα. Και μαζί το μισό υπουργικό συμβούλιο για συμπαράσταση.
Ζαν: Μόνο ο Παπακαλιάτης ξέφυγε. Εκεί που ο Λαζόπουλος θέλει την εξουσία να τον χειροκροτά, αυτός κάνει αντίσταση στα μνημόνια.
Νταρκ: Εγώ λέω να κάνουν το εξής: εκεί που θα είναι τίγκα στον κόσμο το Zonar’s, να βάλουν και έναν στρατολόγο στην πόρτα. Ολο καμιά κυρία θα τσιμπήσει για την εννιάμηνη θητεία. Ας το βάλουν και στο μενού.