500 λέξεις με τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη

500 λέξεις με τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γεννήθηκε το 1970. Ζει στην Αθήνα. Βιβλία του: «Τερματικός σταθμός» (2015), «Η πόλη και η σιωπή» (2013), «Η εφεύρεση της σκιάς» (2008), «Παραβολή» (2006), «Ο βαθμός δυσκολίας» (2004), «Βαθύ πηγάδι» (2003), «Η συνάντηση» (2002). Το νέο του μυθιστόρημα «Το πέρασμα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό στο κρεβάτι σας;

Το «Βάρος της πεταλούδας» του Erri De Luca, το «Στάλαγκ» του Ομηρου Πέλλα και το «Η τύχη της ποίησης στο φανταστικό χαλιφάτο» του Θωμά Ψύρρα.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Ο Αλί από τον «Μεσόστυλο» του Γιασάρ Κεμάλ. Αυτός ο απλός άντρας κοιτά τη ζωή κατάματα δίχως να κουβαλά καμιά από τις νευρώσεις του καιρού μας.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Αν είχα τσιμπήσει κάτι από πριν, με τον Μπέκετ, ειδάλλως με κάποιον καλοφαγά όπως ο Εκο, ο Μάρκες ή ο Μπαλζάκ.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σαν έκανε να θυμώσετε;

Του Αγκάμπεν, «Αυτό που μένει από το Αουσβιτς». Η πολιτική του οξυδέρκεια φωτίζει ουσιαστικά όσα διαπράχθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν νομίζω πως πριν απ’ αυτό το βιβλίο

είχα συνειδητοποιήσει το πόσες αποχρώσεις μπορεί να διαθέτει η φρίκη.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Του Pancake, οι «Τριλοβίτες». Πραγματική αποκάλυψη.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Την «Ανατομία της μελαγχολίας» του Μπέρτον.

Το «Πέρασμα» ήταν κυρίως μια συναισθηματική αντίδραση στη φρίκη που συντελείται στο Αιγαίο σήμερα;

Κάθε άλλο, έπειτα το «Πέρασμα» φοβάμαι πως μιλάει κυρίως γι’ αυτά που έρχονται, όχι για όσα έχουν κιόλας συντελεστεί.

Πόσο δύσκολο ήταν να υπερβείτε τον επικαιρικό χαρακτήρα των γεγονότων και να γίνουν λογοτεχνία;

Οταν το βιβλίο ξεκίνησε να γράφεται το όλο θέμα μόνο επίκαιρο δεν ήταν. Σήμερα που μιλάμε, επίσης το προσφυγικό δεν αποτελεί είδηση πρώτης γραμμής. Αλλά τι σημασία έχει για έναν συγγραφέα; Δεν υπάρχει τίποτα το επικαιρικό όταν μιλάς για τα δεινά του πολέμου, το προσωπικό και συλλογικό πένθος, τις μετακινήσεις πληθυσμών και τη συχνά βίαιη συνάντηση διαφορετικών κόσμων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι πρωτόφαντο, μας συντροφεύουν εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή