Γραμματέας Γκέμπελς: «Ηταν απλώς μία ακόμη δουλειά»

Γραμματέας Γκέμπελς: «Ηταν απλώς μία ακόμη δουλειά»

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με ηρεμία, ίσως και κυνισμό, αλλά και με διάθεση να μιλήσει, η γραμματέας του Γιόζεφ Γκέμπελς, Μπρουνχίλντε Πόμζελ, απέκτησε δημοσιότητα σε ηλικία 105 ετών. Χωρίς όραση από πέρυσι αλλά με πλήρη διαύγεια πνεύματος, δέχθηκε την πρόταση να δώσει σειρά συνεντεύξεων συνολικής διάρκειας 30 ωρών, οι οποίες μονταρίστηκαν για να συνθέσουν την ταινία «A German Life» που πρόσφατα προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονάχου.

Η ανασύνθεση της καθημερινότητας με τα μάτια μιας γραμματέως που είχε την εμπιστοσύνη του ναζιστικού καθεστώτος είναι μια σπάνια ευκαιρία. Και άλλοι στο παρελθόν, που είχαν «μιλήσει» σε μεγάλη ηλικία, όπως η Λένι Ρίφενσταλ, είχαν αρνηθεί ότι «γνώριζαν». Η περίπτωση της Μπρουνχίλντε Πόμζελ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς ήταν στον πυρήνα του ναζιστικού καθεστώτος, στο γραφείο του Γκέμπελς. «Στον λίγο χρόνο που μου έχει μείνει», λέει στον «Γκάρντιαν», «επενδύω στην ελπίδα ότι ο κόσμος δεν θα αναποδογυρίσει όπως τότε, αν και υπάρχουν απογοητευτικές εξελίξεις, δεν νομίζετε; Με ανακουφίζει που δεν έφερα παιδιά στον κόσμο».

Παραδέχεται ότι βρισκόταν στην καρδιά της προπαγανδιστικής μηχανής των ναζί, ωστόσο η Μπρουνχίλντε Πόμζελ λέει ότι «ήταν απλώς μία ακόμη δουλειά». Ενα από τα καθήκοντά της ήταν να παραποιεί τα στατιστικά στοιχεία για τα θύματα του γερμανικού στρατού και για τον αριθμό των Γερμανίδων γυναικών που είχαν βιαστεί από τον Κόκκινο Στρατό. Τα πρώτα τα χαμήλωνε, τα δεύτερα τα ανέβαζε. Είδε τον εαυτό της στο «A German Life» σαν σε καθρέφτη. «Μπορώ να καταλάβω τα λάθη μου. Αλλά, ειλικρινά, δεν έκανα κάτι περισσότερο από το να δακτυλογραφώ».

«Οσοι ισχυρίζονται σήμερα ότι θα αντιστέκονταν στους ναζί πιστεύω ότι το εννοούν, αλλά οι περισσότεροι δεν θα το έκαναν. Μετά την άνοδο του ναζιστικού κόμματος, όλη η χώρα ήταν σε μια παραζάλη». Μεγαλωμένη με πρωσική πειθαρχία από τον πατέρα της που πολέμησε στον Μεγάλο Πόλεμο, η Πόμζελ δούλευε αρχικά στη ραδιοφωνία, θέση που εξασφάλισε ως μέλος του κόμματος. Οταν την πρότειναν για απόσπαση στο υπουργείο Προπαγάνδας το 1942, «κολακεύτηκε».

Μετά τον πόλεμο, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση σε ρωσικά στρατόπεδα στο Βερολίνο. Αργότερα, επέστρεψε στην κρατική ραδιοφωνία και έζησε «καλά» έως τη συνταξιοδότησή της το 1971. Το 2005 αναζήτησε στα αρχεία την τύχη της Εβραίας φίλης της Εύας Λέβενταλ. Της είπαν ότι είχε μεταφερθεί στο Αουσβιτς το 1943. «Τα ονόματα των νεκρών όπως εμφανίζονταν στην οθόνη δεν έμοιαζαν να έχουν τέλος…». Το Ολοκαύτωμα ωστόσο το αναφέρει ως «εβραϊκό ζήτημα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή