07.30 – 08.00
Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξυπνήσω είναι να φροντίσω για το πρωινό της οικογένειας. Λέμε τις καλημέρες μας με τα παιδιά στον φούρνο της γειτονιάς και γυρίζω σπίτι με ψωμί, γάλα και κουλούρια. Οσο φτιάχνω το πρωινό, η Κατερίνα ετοιμάζει τη Μαρία, την οποία πηγαίνω στον παιδικό σταθμό.
08.00 – 08.30
Στη διαδρομή μου προς το κέντρο της πόλης ακούω πάντα μουσική στο αυτοκίνητο, από τις λίγες στιγμές που μπορώ να το κάνω μέσα στη μέρα. Ακούω συνήθως ροκ, πρόσφατες κυκλοφορίες ή Τρίτο Πρόγραμμα. Αν είμαι σε περίοδο ηχογραφήσεων, ακούω τις τελευταίες μίξεις της προηγούμενης βραδιάς. Σπανιότερα πλέον ακούω εκπομπές με πολιτικό σχολιασμό. Το έχω καταργήσει.
08.30 – 10.00
Η αίθουσα προβών της ΚΟΘ βρίσκεται πάνω στην παραλία, απέναντι από τον Λευκό Πύργο. Αν είμαι τυχερός και φτάσω νωρίς, ο δρόμος είναι άδειος και η πρωινή θέα της θάλασσας μαγική. Κατορθώνει να ισοφαρίσει το δυσβάσταχτο πρωινό ξύπνημα. Πριν από την πρόβα μελετάω. Πολύ σπάνια μπορεί να καθίσω στο πιάνο και να γράψω κάτι. Κάτι σαν πρωινή αταξία.
10.00 – 14.00
Η καθημερινή πρόβα τελειώνει στις 1.30 το μεσημέρι με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα και ακολουθεί η ώρα του φαγητού αν δεν με κρατήσει στην ορχήστρα κάποιο οργανωτικό θέμα.
14.00 – 15.30
Το μεσημέρι μου αρέσει να τρώω παρέα με φίλους, να συναντώ ανθρώπους, να κάνω σχέδια. Συνήθως θα με βρεις στο «Ντορέ» ή στη «Διαγώνιο» είτε σε κάποιο καλό μπεργκεράδικο.
16.00 – 17.30
Παίρνω τη Μαρία από τον παιδικό και γυρίζουμε σπίτι για να παίξουμε μέχρι να τελειώσει και η μαμά της από τη δουλειά. Που και που της κάνω πλύση εγκεφάλου με τις μουσικές που αγαπώ, «Λιλιπούπολη», Βιβάλντι και Μπιτλς ή της παίζω λίγο κιθάρα.
17.30 – 21.30
Μέχρι να μπει η Μαρία στη ζωή μας το απόγευμα ήταν οι ώρες της μελέτης. Τώρα ο χρόνος έχει διχοτομηθεί ανάμεσα στις ανάγκες της οικογένειας και τη δουλειά. Πιο σπάνια θα με δει το γυμναστήριο. Τις ημέρες των συναυλιών, ως επί το πλείστον τις Παρασκευές, έχω ένα μικρό τελετουργικό που περιλαμβάνει απαραιτήτως μεσημεριανή ξεκούραση, ένα γρήγορο μπάνιο, μελέτη από νωρίς στον χώρο της συναυλίας και ένα σοκολατένιο γλυκό για ενέργεια. Μετά ακολουθεί ένα ποτό ή φαγητό για χαλάρωση. Συνήθως στη «Ζώγια» και τη γειτονιά της Σβώλου ή στο «Route 88» στην παραλιακή. Στις βραδινές εξόδους η Θεσσαλονίκη είναι απολαυστικά «χωριό». Στα στέκια, στους ανθρώπους, στις συζητήσεις. Οταν παρακολουθώ την ΚΟΘ ως ακροατής στις συναυλίες που δεν παίζω, προσπαθώ να αδιαφορήσω για τις τεχνικές λεπτομέρειες και να απολαύσω τη μουσική. Σπάνια πλέον ο κόσμος αφιερώνει χρόνο στην ακρόαση της μουσικής σαν κάτι πρωτεύον και όχι σαν ταπετσαρία, και όταν μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να το απολαμβάνω.
22.00 – 01.00
Μόλις κοιμηθεί η Μαρία ξεκινούν οι δημιουργικές ώρες για μένα. Μπορεί να είναι σύνθεση μουσικής, ενορχήστρωση, μίξη κ.λπ. Βέβαια, τις ημέρες της ηχογράφησης ενός δίσκου στο στούντιο δεν υπάρχουν ωράρια, μπορεί να ξεκινάμε το πρωί και να τελειώνουμε αργά το βράδυ. Το στούντιο είναι κάτι που με απορροφά ολοκληρωτικά. Γενικά είμαι άνθρωπος που δουλεύει πολύ με deadlines και οι τελευταίες ημέρες πριν από μια μεγάλη συναυλία ή το τελείωμα ενός project είναι πολύ εντατικές, θυελλώδεις ίσως. Προτιμώ όμως να γράφω μουσική ή στίχους τη νύχτα. Νιώθω μια περίεργη διαύγεια τις μικρές ώρες της ημέρας, τις στιγμές που είμαι πολύ κουρασμένος ή αγουροξυπνημένος, σαν να μου αποκαλύπτονται στιγμιαία οι χαραμάδες ανάμεσα στις λέξεις. Οι «Φωτογραφίες του Βερολίνου» και το «Last Call» από τον τελευταίο μου δίσκο γράφτηκαν ακριβώς έτσι, ξημερώματα ύστερα από συναυλίες. Νιώθω την ανάγκη να γράψω όταν η ζωή γύρω μου ησυχάσει, σαν ένα κενό που πρέπει να καλύψω.
Ο Αντώνης Σουσάμογλου είναι εξάρχων βιολονίστας της ΚΟΘ και πρόσφατα κυκλοφόρησε ο δίσκος του «Ποιητές με hangover» από τη «The In Sound».