Καμπανέλλης: «Δεν μπορούσα να φανταστώ τον πλούτο…»

Καμπανέλλης: «Δεν μπορούσα να φανταστώ τον πλούτο…»

3' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέντε χρόνια πέρασαν από τότε που πέθανε ο θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός Ιάκωβος Καμπανέλλης. Ομως, αυτό το διάστημα και όσο σκάλιζε το αρχείο του στην προσπάθειά της να το αναδείξει, η κόρη του Κατερίνα ανακάλυψε πολλά. «Δεν μπορούσα να φανταστώ τον πλούτο του υλικού», λέει σήμερα στην «Κ». Αφορμή για τη συζήτησή μας είναι το ανέβασμα δύο άπαικτων έργων σε πρώτη παρουσίαση σήμερα (18/10) στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» σε σκηνοθεσία Γιώργου Γιανναράκου.

Πρόκειται για τα μονόπρακτα «Ο κρυφός ήλιος» και «Σιλωάμ», δύο νεανικά έργα του κορυφαίου μεταπολεμικού θεατρικού συγγραφέα, που καταγράφουν βιώματα από τον εγκλεισμό του στο χιτλερικό στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Θα δούμε όμως και το «Αυτός και το παντελόνι του» από τον Κώστα Αρζόγλου σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη, καθώς και το «Καμπανέλλης: Ενας πανηγυρικός και ένας επικήδειος», σε σκηνοθεσία Βασίλη Κατσικονούρη με ερμηνευτή τον Βασίλη Βλάχο στο θέατρο «Αλεξάνδρεια».

«Στην αποθήκη της πολυκατοικίας ανακάλυψε ο Γιώργος Πεφάνης το 2000 τον “Κρυφό ήλιο”. Ισως με την παρότρυνση της μητέρας μου. Ηταν στο υπόγειο μαζί με παλιά έπιπλα. Το “Σιλωάμ” το βρήκα εγώ στην ντουλάπα όπου φύλασσε τα χειρόγραφά του ανάμεσα σε άγνωστα έργα του, τα οποία κάποια στιγμή θα εκδοθούν. Στην ουσία είναι η πρώτη γραφή του μονόπρακτου “Η οδός” που βρήκε αργότερα. Γενικά ο πατέρας μου είχε φροντισμένο το αρχείο του διότι δούλευε και ξαναδούλευε έργα του. Ειδικά όσα κυκλοφόρησαν μετά την “Αυλή των θαυμάτων”» λέει στην «Κ» η Κατερίνα Καμπανέλλη και εξηγεί ότι «ο “Κρυφός ήλιος” μαζί με τα “Σιλωάμ” και “Οδό” καθώς και το «Ανθρωποι και ημέρες» αποτελούν μια τριλογία. Την εμπειρία του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης». Αλλά ας την αφήσουμε να μας μιλήσει για τον πατέρα της:

• Στο «Σιλωάμ» (1951) ο πατέρας μου μιλάει για την πρώτη φυλακή στην οποία πέρασε για ένα διάστημα στην Αυστρία, πριν από το Μαουτχάουζεν. Γι’ αυτή την εμπειρία του, στο στρατόπεδο, μιλάει στον «Κρυφό ήλιο» (1952) περιγράφοντας τα ψυχολογικά παιχνίδια, το περιβάλλον, τους κρατούμενους. Απέφευγε να μου μιλάει για τα βιώματα του εγκλεισμού.

• Ηταν 20 ετών όταν ένας μεγαλύτερος φίλος του τον έπεισε να αποδράσουν στη Μέση Ανατολή. Νόμιζαν ότι, αν πάνε σε μια ακτή της Αττικής, θα τα καταφέρουν. Μόνο που χρειάζονταν 60 λίρες ο καθένας. Τελικά τον έπεισε να πάνε στην Ελβετία. Να περάσουν από τη Γιουγκοσλαβία στη Βιέννη, όπου με 200 μάρκα που θα τα έβρισκαν πουλώντας τσιγάρα, θα αποκτούσαν μέσω ενός Ιταλού πλαστά χαρτιά. Αγόρασαν και πούλησαν τα τσιγάρα αγοράζοντας πλαστά κουπόνια τροφίμων. Αλλά τους συνέλαβαν στο Ινσμπρουκ και τον οδήγησαν στη φυλακή. Οπως είχε διηγηθεί και ο ίδιος σε τηλεοπτική συνέντευξή του, βρήκαν στην τσέπη του ένα μπλοκ στο οποίο σε χαρτί μιλιμετρέ είχε καταγράψει πόσα μάρκα είχε, πόσα δελτία για ψωμί κ.ά., κατά τρόπο που καταγράφονται τα υψομετρικά σχέδια στην οδοποιία. Σπουδάζοντας στη Σιβιτανίδειο γνώριζε καλά σχέδιο. Ομως διαβάζοντας το χαρτί στην ανάκριση, θεώρησαν ότι ήταν δουλειά κατασκόπου. Ετσι οδηγήθηκε στο Μαουτχάουζεν.

• Μελλοθάνατος κάθε λεπτό επί δυόμισι χρόνια. Ετσι ένιωθε. Εκεί βρήκε πολλούς Εβραίους, και Ρώσους… Επειδή ήταν καλλιγράφος και γνώριζε σχέδιο τον είχαν βάλει σε γραφείο. Εγραφε καταστάσεις μελλοθανάτων, εκτελεσθέντων κ.ά. Ο «Κρυφός ήλιος» έχει ως θέμα την προδοσία. Ποιος κρατούμενος πρόδωσε ποιον. Σε ένα θάλαμο προσπαθούν να βρουν ποιος πρόδωσε τους τρεις που προσπάθησαν να αποδράσουν. Στο «Σιλωάμ» περιγράφονται τραγικές, αληθινές ιστορίες ασθενών που τους εγκατέλειπαν στη μοίρα τους σε ένα θάλαμο που ονόμαζαν νοσοκομείο.

• Ηθελε να γίνει ηθοποιός. Δεν τα κατάφερε γιατί δεν είχε απολυτήριο. Το 1945, λίγους μήνες αφότου είχε επιστρέψει από το στρατόπεδο, είχε ραντεβού στην οδό Σταδίου με μια κοπέλα η οποία δεν ήρθε ποτέ. Τουρτούριζε και μπήκε τυχαία στο θέατρο που ήταν μπροστά του. Παιζόταν μια παράσταση του Κουν «Τα καπνοτόπια» με τη Λαμπέτη και τον Διαμαντόπουλο, που τότε δεν γνώριζε καν την ύπαρξή τους. Στο τέλος της παράστασης ήταν συγκλονισμένος. «Πώς είναι δυνατόν εγώ που βγήκα από μια κόλαση με όσα έζησα, να συγκλονιστώ από ένα ψέμα;». Ηθοποιός δεν μπόρεσε να γίνει, αλλά μπήκε στο θέατρο μέσω της συγγραφής.

• Θυμάμαι το «Μεγάλο μας τσίρκο» και το «Ο εχθρός λαός». Παραστάσεις που αισθανόμουν τη σημασία τους κι ας ήμουν μικρή. Με πήγαινε στο θέατρο. Το αγάπησα κι εγώ κι όταν ύστερα από δύο χρόνια στη Νομική ανακοίνωσα «δεν μου αρέσει, θα γίνω ηθοποιός», μου είπε: «Αποκλείεται, θα πεινάσεις». Επειδή ζωγράφιζα καλά με προέτρεψε να σπουδάσω σκηνογραφία, όπως και έκανα. Αλλά τώρα με την ανάδειξη του αρχείου του τα άφησα πίσω. Είναι μεγάλος όγκος δουλειάς και το υλικό τεράστιο. Εδώ κι ενάμιση χρόνο ασχολούμαστε με τον Θάνο Φωσκαρίνη με την έκδοση του ποιητικού του έργου, αλλά υπάρχουν τα θεατρικά κείμενα, τα δημοσιογραφικά, πολλά».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή