06.15 – 11.30
Η μέρα ξεκινάει στις 06.15. Ετοιμάζω το πρωινό. Η φωτογραφική μηχανή στημένη στο σαλόνι, μπροστά στην τζαμαρία, με περιμένει για 2-3 λήψεις μέχρι η Ελλη να ντυθεί για το σχολείο. Οι πρωινές εικόνες είναι οι ίδιες που με μαγεύουν πάντα, η ανατολή του ηλίου, τα χρώματα του ουρανού, τα σύννεφα, το πρώτο επιβατηγό πλοίο, τα πουλιά που συνωστίζονται ψάχνοντας στο χώμα το δικό τους πρωινό. Οι πρώτες εικόνες που καταγράφονται στο προσωπικό μου ημερολόγιο. Η Ελλη τρώει ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στα μαθήματά της, ενώ εγώ βρίσκω την ευκαιρία να κοιτάξω τις πρώτες ειδήσεις της ημέρας και τον καιρό από το κινητό μου, πίνοντας λίγο τσάι. 07.30 παίρνουμε την Alice για να κάνει την πρωινή της βόλτα και κατεβαίνουμε για το σχολικό. Η Ελλη αναχωρεί για το σχολείο. Ο Γιώργος έχει ήδη φύγει και μένω μόνη. Mισή ώρα για την οργάνωση της ημέρας. Αναζητώ τις σημειώσεις που έχω κάνει από το βράδυ – τις οποίες βρίσκει κανείς παντού καρφιτσωμένες στο σπίτι, από το ψυγείο και το κινητό μέχρι τον καθρέφτη και τον καρπό του χεριού μου. Στις 08.30 φεύγω τρέχοντας, καθυστερημένη όπως πάντα, για γυμναστική pilates, αγαπημένη συνήθεια, που με ξυπνάει για τα καλά για να μπορέσω να συνεχίσω τη μέρα μου. Στην επιστροφή και στον δρόμο για το εργαστήριο θα διεκπεραιώσω όλες μου τις υποχρεώσεις, ψώνια, πληρωμές, βάρη που πρέπει απαραίτητα να ξεφορτωθώ πριν μπω στο εργαστήριο για να ζωγραφίσω.
11.30 – 16.00
Οι ώρες του εργαστηρίου. Μόλις κλείνω την πόρτα μπαίνω στη γαλήνη, τη σιωπή, την αυτοσυγκέντρωση και την ελευθερία. Μαγική στιγμή της ημέρας. Ο δικός μου χώρος, ο δικός μου κόσμος, ο δικός μου χρόνος, που μοιάζει ελάχιστος, οπότε η δουλειά γίνεται συστηματικά και με πρόγραμμα. Είναι εκείνη η ώρα που, με ξεκάθαρο μυαλό, μπορεί να ξεκινήσει η πολύπλοκη διαδικασία της ζωγραφικής. Με ένα φλιτζάνι τσάι για συντροφιά αρχίζει η καλλιτεχνική μου έρευνα. Βιβλία με ζωγραφική, δουλειές καλλιτεχνών στο Ιντερνετ, φωτογραφίες δικές μου κ.λπ. είναι τα πρώτα ερεθίσματα, πηγές έμπνευσης. Παράλληλα κατασταλάζει μέσα μου η απόφαση για ποιο έργο θα πιάσω να συνεχίσω σήμερα. Συνήθως δουλεύω 3-4 έργα μέσα στο ίδιο διάστημα. Μια δύσκολη δουλειά με συγκρίσεις, μελέτη, ενδοσκόπηση, τεταμένη προσοχή, ακρίβεια. Η πρόσθεση ή αφαίρεση στοιχείων από μια σύνθεση. Το τεχνικό μέρος, πιο ευχάριστο, περιλαμβάνει δοκιμές χρωμάτων, γραφές κ.λπ. Τέλος, όταν περνάω στην επιφάνεια του πίνακα είναι αποφασισμένη η κίνηση για να μη γίνονται πολλές διορθώσεις. Τώρα είμαι εντελώς απορροφημένη για όλο τον υπόλοιπο χρόνο από αυτό που συμβαίνει πάνω στην επιφάνεια που δουλεύω – ξεχνάω τελείως την κούραση και κάθε λεπτό γίνεται σημαντικό. Βρίσκομαι σε έναν διαρκή διάλογο με τον εαυτό μου. Συγκρίνω, ανασύρω μνήμες, μικρά διαλείμματα ενδιάμεσα για ένα κοίταγμα αλλάζοντας θέσεις στο έργο, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω, μέσα από τον καθρέφτη, μέσα από τη φωτογραφία… Σαν τη γάτα που παίζει με το ποντίκι. Ετσι ή αλλιώς; Να γίνει κάποια ανατροπή; Στα πολύ δύσκολα ξεκινάει η κατανάλωση σοκολάτας… Τίποτα δεν μου αρέσει από το αποτέλεσμα για αρκετές ώρες. Σαν να μην υπάρχει τέλος για τα έργα που φτιάχνω. Η ώρα δείχνει ότι πρέπει να αποχωρήσω παίρνοντας μαζί μου ένα κουβάρι από σκέψεις για το έργο που δούλεψα – το φωτογραφίζω για να το πάρω μαζί μου στο σπίτι και να μπορέσω να το επεξεργαστώ ξανά στο μυαλό μου.
16.30 – 00.30
Επαναφορά στην καθημερινότητα Ο χρόνος αυτός αφιερώνεται στην οικογένεια. Επιστρέφοντας σπίτι, ακριβώς όπως ξεκίνησα, παίρνω την Alice για τη βόλτα της και κατεβαίνουμε να υποδεχτούμε την Ελλη στη στάση του σχολικού. Θα ακολουθήσει το μεσημεριανό φαγητό, όπου θα συζητήσω μαζί της τα νέα του σχολείου. Οι όμορφες εικόνες του σπιτιού τώρα. Η Ελλη πηγαίνει για διάβασμα ή παίζει με την Alice, τα τηλέφωνα χτυπούν, χρειάζεται να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα. Το υπέροχο απογευματινό φως εισβάλλει από παντού μέσα στο σπίτι και δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Ξανά μερικές γρήγορες λήψεις στη βεράντα ή μέσα στο σπίτι. Με πρόσωπα ή χωρίς. Χρησιμοποιώ αυτές τις εικόνες για να τις επεξεργαστώ στον υπολογιστή όση ώρα γίνεται το φαγητό ή κοιτάζω τη φωτογραφία του έργου που δούλεψα το πρωί για να κρατήσω σημειώσεις. Στις 21.00 επιστρέφει ο Γιώργος, η Ελλη έχει τελειώσει το διάβασμα και συγκεντρωνόμαστε όλοι πια για το βραδινό φαγητό. Είναι η ώρα που θα κουβεντιάσουμε και θα μοιραστούμε τα νέα της ημέρας. Μετά το φαγητό, οι ρυθμοί σιγά σιγά πέφτουν, ο καθένας μας μπαίνει πάλι στον δικό του κόσμο, ησυχάζει. Η Ελλη πηγαίνει στο δωμάτιό της. Ο Γιώργος διαβάζει κι εγώ δουλεύω τις φωτογραφίες μου. Σκέφτομαι το έργο που άφησα πίσω και ανυπομονώ να επιστρέψω στο εργαστήριο την επομένη.
Η έκθεση της Καλλιόπης Ασαργιωτάκη «Desert Rose» παρουσιάζεται στην Γκαλερί Σκουφά (Σκουφά 4, Κολωνάκι). Εως 18 Μαρτίου.