08.00
Σηκώνομαι. Καφές στο χέρι και περπάτημα. Πούλμαν με τουρίστες φρακάρουν την Αρεοπαγίτου. Κόσμος πηγαινοέρχεται χαμένος ανάμεσα σε καρτ-ποστάλ και τσολιαδάκια. Το κόβω μέσα από την Πλάκα. Πρωινός ήλιος, μαγαζιά που ανοίγουν τεμπέλικα. Ζέστη και δροσιά μαζί. Κάποτε φτάνω Ψυρρή.
09.00
Στην Ερμού τα παλιατζίδικα έχουν απλώσει την πραμάτεια τους. Ψάχνω για πολλά πράγματα. Στο έργο αναφέρονται μπιμπελό από τη δεκαετία του ’60. Πορσελάνινες μπαλαρίνες, μουράνο. Η αποθήκη της γιαγιάς. Επίσης αντικείμενα από τα ’90s. Τηλεοράσεις, ηλεκτρικές συσκευές. Εντοπίζω ένα παλιό κινητό. Το πρώτο Ericsson που κυκλοφόρησε από την Panafon. Ακριβώς αυτό που έψαχνα. «–Πόσο κάνει; –60 ευρώ. –Δουλεύει; –Οχι, αλλά είναι αντίκα. –Αμα δεν δουλεύει, τα 60 είναι πάρα πολλά. –Σ’ το αφήνω στα 55. –Δεν δίνω πάνω από 10. –10; Με κοροϊδεύεις; Αποκλείεται». Κάνω να φύγω. Μου το αφήνει τελικά 15. Μου αφηγείται και την ιστορία της ζωής του. «Να την κάνεις ταινία», μου λέει. Του δίνω τον λόγο μου κι εξαφανίζομαι.
10.00
Κάπου αλλού ψάχνω για περιοδικά παλιά. «Κλικ», «Max», «Money and life» (αν έχεις τον Θεό σου). Εξώφυλλα με τον Κωστόπουλο, την Πάνια, τη Μενεγάκη, την Κορομηλά. Είκοσι χρόνια τα ίδια πρόσωπα. Παλιές εφημερίδες. Ο τύπος με παίρνει είδηση ότι τα χρειάζομαι για δουλειά και ανεβάζει τις τιμές κατακόρυφα. 5 ευρώ το ένα και μερικά 8. Σε αυτήν τη γειτονιά και το τελευταίο σκουπίδι πωλείται για ρουστίκ αντίκα.
13.00
Φτάνω στο θέατρο φορτωμένος. Ο Σεραφείμ πίνει καφέ στα σκαλιά δίπλα στο Skrow. Αρχίζουμε να τοποθετούμε πράγματα στη σκηνή. Σε λίγο φτάνει η Αριάδνη, μετά ο Ορφέας (με μπουφάν μηχανής σαν ρομπότ) και έπειτα η Αννα. Σε λίγο καταφθάνουν και ο Δημήτρης, η Ελενα, η Λυδία και η Καλή.
14.00
Η πρόβα ξεκινάει. Ηχοι από το «Star Wars». Αυτοσχεδιασμοί. Η Ελενα στήνει ένα κινησιολογικό για τη στιγμή που ο Γιώργος, ο ήρωας της «Τεράστιας έκρηξης», φαντασιώνεται πως είναι μεγάλος ζωγράφος.
19.00
Μασουλάω μια σαλάτα στο φουαγιέ. Πίσω μου ο Ρένος προσπαθεί να κάνει τις παλιές χοντρές τηλεοράσεις από τα ’90s να παίξουν βίντεο από τον υπολογιστή. «Δεν γίνεται, ρε Βασίλη, αυτό το πράγμα. Χρειάζομαι κι άλλα καλώδια». Το παλεύει μέρες. Τελικά το καταφέρνει. Απ’ έξω η Αρχελάου γεμίζει κόσμο. Νυχτώνει. Στον δρόμο πετυχαίνω και τον Στέλιο. Θα επαναλάβουμε το «Μπιλ και Λου» στο Bob Theatre Festival. Το είχα ξεχάσει τελείως αυτό. (Τουλάχιστον θα ξανασυναντήσω τον Δημήτρη, τη Λυδία και τη Μαρία.)
20.00
Περπατάω για το σπίτι. Μπροστά στο Καλλιμάρμαρο ένας αρχαίος Σπαρτιάτης μαζεύει τα πράγματά του. Η βάρδιά του τελείωσε. Ολη τη μέρα έβγαζε φωτογραφίες με τους τουρίστες. Συνεχίζω. Μου λείπει και ένα ποίημα για το έργο. Ενα ποίημα όπου δύο από τους ήρωες υποτίθεται πως συνθέτουν μαζί και καταλαβαίνουν έτσι πως έχουν κάτι κοινό. Οι στίχοι πρέπει να είναι τελείως κουλοί. Ενα ταξί περνάει από μπροστά μου. Ο οδηγός εκτοξεύει μια ροχάλα. Την κάνω αμέσως στίχο. «Ροχάλα σκάει του ταξιτζή στην άσφαλτο του Μάη». Σπάω το κεφάλι μου να το ολοκληρώσω.
20.30
Μπροστά στους Στύλους του Ολυμπίου Διός κι άλλα πούλμαν. Χαμός. Παίρνω ένα σουβλάκι στο χέρι και περπατάω. Ανθρωποι από 80 χώρες διασταυρώνονται Αρεοπαγίτου και Μακρυγιάννη. Κάνω έναν μεγάλο γύρο και επιστρέφω σπίτι.
22.00
Κοιτάζω τις σημειώσεις μου. Αρχίζω να οργανώνω την επόμενη μέρα. Κάποια στιγμή το καβουρδιστήρι που έχω για μυαλό υπερθερμαίνεται και βγάζει καπνούς.
01.00
Ανοίγω τον υπολογιστή. Κατεβάζω ένα κόμικ κι αρχίζω να διαβάζω. «The unworthy Thor». Ο θεός του κεραυνού έχασε την αξία του και πια δεν μπορεί να σηκώσει ούτε το σφυρί του. Κατάντησε ένας ξεπεσμένος ρέμπελος που πολεμά με τέρατα και με τη θεϊκή του κατάθλιψη. Καιρό είχα να χαρώ τόσο ένα κόμικ της Marvel. Ξεκοκαλίζω τρία τεύχη και πέφτω για ύπνο. Στον ύπνο μου βλέπω πως έχω το σφυρί του Θορ και τα κάνω όλα λίμπα.
Η «Τεράστια έκρηξη», σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, παρουσιάζεται στο θέατρο Skrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι) έως τις 27 Ιουνίου. Κάθε Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στις 21.15.