Δοκιμιογράφος και πεζογράφος, έχει τιμηθεί το 2011 με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το μυθιστόρημα «Αγκριτζέντο». Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο Ο« κύκλος του χώματος» (εκδόσεις Καστανιώτη). Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας που παρακμάζει και αναζητεί σκοπό υπό τη σκιά του τελευταίου της ήρωα – ενός ανθυπολοχαγού που χάθηκε το 1974 στην Κύπρο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Ο κήπος στις φλόγες» (Ικαρος) του Δημήτρη Νόλλα, «Βερολινέζικα χρονικά» (Αγρα) του Γιόζεφ Ροτ, «Ποίηση σε μικρόψυχους καιρούς» (Γαβριηλίδης) του Στρατή Πασχάλη.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Φαμπρίτσιο ντι Σαλίνα του «Γατόπαρδου». Θα ήθελα να είχα τον στωικισμό και την ειρωνεία για τα ανθρώπινα. Είναι χαρίσματα που μου λείπουν.
Με ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με την Αννα Αχμάτοβα. Για να νιώσω στο βλέμμα της τη δύναμη και την πίστη που δεν λογαριάζει τη βία.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Τα βιβλία που συσκοτίζουν τα αίτια των ιστορικών καταστροφών. Δεν νομίζω πως έχει νόημα η ονομαστική αναφορά.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
«Το τιμιότερο πρόσφορο» (εκδόσεις ΜΙΕΤ). Οι επιστολές του Ικαριώτη καθηγητή του Χάρβαρντ Αριστείδη Φουτρίδη (1887-1923), που αποτυπώνουν το πάθος ενός χαρισματικού απόδημου για την Ελλάδα και τη σύγχρονη παρουσία της στον κόσμο.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Εγκατέλειψα την ανάγνωση του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ στον τρίτο τόμο («Η μεριά του Γκερμάντ»). Μήπως όμως οι αναγνωστικές αδυναμίες μας βοηθούν να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας;
«Ο κύκλος του χώματος» πόσο κοντά βρίσκεται στον λεγόμενο κύκλο του αίματος;
Είναι τόσο κοντά, που θα έλεγα ότι πρόκειται για κύκλους τεμνόμενους. Στο κοινό τους πεδίο ορίζεται η ζωή και ο θάνατος, καθορίζεται ολόκληρη η Ιστορία.
Το τελευταίο σας έργο είναι ένα μυθιστόρημα για τη συλλογική μνήμη αλλά και την αμνησία, καθώς επίσης για έναν σύντομο μα τόσο καθοριστικό πόλεμο;
Ακριβώς. Η ζωή απαιτεί μια λεπτή ισορροπία μνήμης και λήθης, όχι όμως αμνησίας. Η αμνησία οδηγεί σε έναν αιώνιο κύκλο καταστροφών. Το 1974, ο πυρήνας αυτού του βιβλίου δεν έχει ακόμη αποτιμηθεί ως προς τις ιστορικές και κοινωνικές του συνέπειες.
Ισως αυτό μας εγκλωβίζει στον φαύλο κύκλο της κρίσης.
Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Χρησιμοποιώ μόνο Facebook γνωρίζοντας πως αποβαίνει εις βάρος του καθαρού δημιουργικού χρόνου. Θέλω να ελπίζω ότι εμπλουτίζει τη δημιουργική φαντασία, καθώς είναι έξοχο όργανο μελέτης χαρακτήρων και αντιδράσεων.