07.00
Αφού ανοίξει και το δεύτερο μάτι μου χωρίς να χτυπήσει το ξυπνητήρι, συνειδητοποιώ ότι οι σχολικές διακοπές βρίσκονται σε εξέλιξη και ότι το εσωτερικό μου ρολόι με εμπαίζει. Εν τω μεταξύ, η Margot έχει ήδη πάρει στάση «πάμε-βόλτα-τώρα» στο πλάι του κρεβατιού.
08.00
Ανοίγω το ραδιόφωνο της κουζίνας στο Τρίτο και ετοιμάζω καφέ – στην ίδια γαλλική καφετιέρα με το έμβολο που σέρνω μαζί μου παντoύ και πάντα από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αγγλία. Ισως αυτή να είναι η πιο εμμονική και ακίνδυνη εξάρτησή μου. Μέχρι να ετοιμαστεί ο Αλέξης για το γραφείο, αποφασίζω να φτιάξω κεκάκια για να τα βρουν τα παιδιά ξυπνώντας. Η διαδικασία της ετοιμασίας της ζύμης με χαλαρώνει, καταπραΰνει τις μικρές μητρικές μου ενοχές και μου δίνει μια ψευδαίσθηση αργόσυρτου χρόνου. Σκέπτομαι συνειρμικά για μία ακόμη φορά ότι όταν μεγαλώσω λίγο ακόμη, θα ήθελα να γίνω κεραμίστρια.
09.00
Ο Αλέξης φεύγει αφού πάρουμε πρωινό μαζί, κάτι που επίσης συμβαίνει εδώ κι ένα τέταρτο του αιώνα. Απολαμβάνουμε Ρούσαλκα με την αγαπημένη μας Anna Netrebko, που ευτυχώς αρέσει εξίσου στον Γιώργο Φλωράκη, ανταλλάσσουμε εκμυστηρεύσεις και συμβουλές για τα αιχμηρά σημεία της δουλειάς μας, επιβεβαιώνουμε το πού κοιμάται ο μεγάλος, κατευνάζει την ανησυχία μου για τη μακρά περίοδο «μη ρωτάτε, μην αγγίζετε» που διανύει ο μικρός, και βεβαίως τσακωνόμαστε λιγάκι γιατί δεν επιθυμεί να με ακολουθήσει το βράδυ στην τρίτη «Πειραιώς 260» της εβδομάδας. Δίνουμε ραντεβού στο Flower για ποτό και πίτσα μετά.
10.00
Αυτή είναι η απολύτως δική μου ώρα. Πίνω σιωπηλά τον δεύτερο καφέ, ενώ το Τρίτο εξακολουθεί να εκπέμπει με Διονύση Μαλλούχο και Τζουλιέτα Καρόρη σε φόρμα. Δίνω τηλεφωνικές οδηγίες ημέρας στη συνεργάτιδά μου, διαβάζω τα μέιλ μου, κοκκινίζω τις ωραίες προσκλήσεις και τα ανεπιθύμητα, απαντώ στα επείγοντα. Κεντώ και διορθώνω ένα κείμενο που δεν μου αρέσει ακόμη αρκετά, ώστε να το στείλω στον αγχωμένο ζωγράφο που το περιμένει με το βλέμμα στην οθόνη και την καραμπίνα του τυπογράφου στον σβέρκο. Απαντώ –χάνοντας εξακολουθητικά τον ειρμό μου– στο σταθερό του σπιτιού, στους φίλους, καλλιτέχνες και συνεργάτες που ξέρουν ότι εδώ και τώρα είναι η σωστή ώρα για να με βρουν.
12.00
Βγάζω όπως πάντα τη Margot με καθυστέρηση στο φιλικό πάρκο πίσω από την αμερικανική πρεσβεία. Αγοράζω από το περίπτερο της πλατείας εφημερίδα, Côté Sud και Côté Paris (που δεν θα προλάβω να διαβάσω, αλλά η παρουσία τους στο χαμηλό τραπέζι του καναπέ μού φτιάχνει τη διάθεση όσο και τα αμέτρητα αρωματικά κεριά που δεν έχω ακόμη προλάβει να χρησιμοποιήσω). Ψωνίζω βερίκοκα για τον Αλέξη και τη Χλόη, κεράσια για τον Μάξιμο και γλυκοπατάτες για τον Ρωμανό από τον πανάκριβό μας μανάβη.
12.30
Αποφασίζω ότι δεν προλαβαίνω να πάω στη σημερινή συνέντευξη Τύπου. Γράφω και σβήνω, σβήνω και γράφω. Ονειρεύομαι ένα ταξίδι. Μιλώ με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο. Αγκαλιάζω τη Χλόη που ξύπνησε και φεύγει για μάθημα και βόλτα, εκμαιεύω το πρόγραμμα ημέρας του Μάξιμου. Βάζω ένα CD με το τρίτο κοντσέρτο του Ραχμάνινοφ, γιατί το Τρίτο μού κάνει νερά. Γκουγκλάρω στα αγγλικά τη λέξη «μοναχικός», αναζητώ στη βιβλιοθήκη μου ένα ποίημα του Γκαίτε και ένα του Λειβαδίτη. Σβήνω. Γράφω. Αλλάζω λίγο τον ρυθμό, ψάχνω μια λέξη που μου διαφεύγει. Ο τίτλος εμφανίζεται αίφνης κάτω από τα μάτια μου. Πατώ «send».
16.30
Τρέχω να προλάβω το ραντεβού μου στη Βαλαωρίτου. Στον Αχιλλέα, γιατί μου αρέσουν η αισθητική και η φροντίδα του. Λέω ενστικτωδώς «ναι», σε μια έκθεση που δεν ξέρω πώς θα προλάβω να ετοιμάσω. Μπαίνω στις παρακείμενες γκαλερί των φίλων, μπαίνω στο MIET της οδού Αμερικής. Μπαίνω και στο Attica να μυρίσω τα συλλεκτικά Joe Malone και τα νέα Diptyque. Φεύγω βιαστικά, πριν τα αγοράσω. Αγοράζω σοκολατάκια και λουλούδια από την οδό Βουλής. Χαιρετώ τα κορίτσια στον Ιανό και κατευθύνομαι για το επόμενο ραντεβού μου στο ApArt, τη μικρή αθηναϊκή ομορφιά που έφτιαξε ο Αλέξης, αποφεύγοντας επιδέξια τους γεμάτους κάδους των σκουπιδιών και τα αυλάκια των ούρων στη στοά του Εσπέρια.
21.02
Φτάνω με τρελή καθυστέρηση στο Φεστιβάλ, διασχίζοντας με ένα αποφασισμένο για όλα Taxibeat το κλειστό κέντρο της πόλης. Το βράδυ είναι όλο δικό μου. Και η νύχτα επίσης.
Η Ιρις Κρητικού, αυτήν την περίοδο, επιμελείται τις εκθέσεις «Τα έργα των ανθρώπων» του φωτογράφου Βασίλη Βρεττού, στη Μύκονο, και την ομαδική «Διονυσιακά» στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων.