Για την ενδυματολογική κληρονομιά του Αζεντίν Αλαϊά δεν θα «μιλήσουν» υψηλού προϋπολογισμού διαφημιστικές καμπάνιες και μακρές λίστες αξεσουάρ, αλλά δυναμικά ρούχα που φέρουν μια υπογραφή που θα λείψει. Ο Γαλλοτυνήσιος σχεδιαστής ρούχων και υποδημάτων, που πέθανε στο Παρίσι στις 18 Νοεμβρίου, ήταν ο «τεχνίτης» μιας γυναικείας σιλουέτας που θα υπάρχει πέρα από συγκεκριμένες σεζόν.
Γερά δομημένα και σέξι, τα ρούχα του Αλαϊά ήταν μια σφιχτή «αγκαλιά» για το σώμα – ένα «χάρισμα» που του έδωσε τον τίτλο του «King of Cling», βασιλιά εκείνου που «γαντζώνεται». «Αν κάποιος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την αρχιτεκτονική του σώματος και ξέρει πώς να την αναδείξει, αυτός είναι ο Αζεντίν Αλαϊά», έλεγε για τον σχεδιαστή ο Γάλλος αρχιτέκτονας-σούπερ σταρ Ζαν Νουβέλ.
Ελεύθερο πνεύμα αλλά χαμηλού προφίλ, ο δημιουργός ακολουθούσε τον δικό του δημιουργικό ρυθμό και δεν συγχρονιζόταν πάντα με τους κανόνες της βιομηχανίας, με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνει σεζόν πασαρέλας γιατί πίστευε ότι δεν είχε κάτι να πει. Σημάδεψε τη δεκαετία του ’80 όχι ως προς την υπερβολή που τη χαρακτήρισε, αλλά ως προς μια νέα γυναικεία αυτοπεποίθηση που περνούσε και από τη μόδα. «Μικροσκοπικός» δίπλα στις αγαπημένες του γυναίκες όπως η Γκρέις Τζόουνς και η Ναόμι Κάμπελ –η Βρετανίδα σούπερ μόντελ τον φώναζε «papa» και τον αισθανόταν σαν τον φύλακα άγγελό της στον χώρο– ο Αλαϊά εμφανιζόταν πάντα με τη «στολή» της κινεζικής πιτζάμας σε μαύρο χρώμα.
Γεννήθηκε στην Τύνιδα το 1940 και μεγάλωσε με τεύχη της Vogue που του δάνειζε μια οικογενειακή φίλη. Σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών της γενέτειράς του (όπου ασχολήθηκε με τη γλυπτική) και μετακόμισε στο Παρίσι το 1957, μαθητεύοντας στον Κριστιάν Ντιόρ (για λίγες ημέρες, λόγω του πολέμου της Αλγερίας), στον Γκι Λαρός και στον Τιερί Μιγκλέρ. Το πρώτο του ατελιέ, όπου σαν καλά κρυμμένο μυστικό έντυνε πελάτισσες του ευρωπαϊκού τζετ σετ, άνοιξε στα τέλη του 1970. Στις αρχές του 2000 συνεργάστηκε με το γκρουπ της Prada, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια είχε την υποστήριξη της Richemont (Cartier, Van Cleef & Arpels).
Τα ρούχα του δημιουργού, που ισορροπούσε συχνά ανάμεσα στο πρετ α πορτέ και στην υψηλή ραπτική, αγάπησαν προσωπικότητες όπως η Γκρέτα Γκάρμπο και η Μισέλ Ομπάμα.