Πάνος Κανέλλης: Χωρίς γνώση δεν γίνεται τίποτα

Πάνος Κανέλλης: Χωρίς γνώση δεν γίνεται τίποτα

8' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο
Οση ώρα μου μιλούσε ο δρ Πάνος Κανέλλης, το γλυκύτατο κανίς του, η Τζίντζερ, είχε χωθεί στην αγκαλιά μου πάνω στον καναπέ. Το τζάκι του σπιτιού του επικεφαλής της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής έκαιγε από το πρωί, η ατμόσφαιρα ήταν ήρεμη ενώ έξω είχε κακοκαιρία. 

 
Προτού τον συναντήσω στο οίκημα όπου διαμένει ο εκάστοτε πρόεδρος εντός της μεγάλης έκτασης της Σχολής, οι συνεργάτες του μού είχαν κάνει εκτενή ξενάγηση σε όλους τους χώρους της: τον παιδικό σταθμό, το νηπιαγωγείο, το δημοτικό, το γενικό λύκειο, το επαγγελματικό λύκειο, το περίφημο Perrotis College με τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, τους κοιτώνες, το πτηνοτροφείο με τις γαλοπούλες, τη φάρμα με τα σαλιγκάρια, τους λαχανόκηπους των μαθητών. 
 
Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό από την κτιριακή υποδομή, τους φροντισμένους κήπους, τις ωραίες εγκαταστάσεις, την καθαριότητα, την οργάνωση.  Και το λέω γιατί μπορεί εμείς στην Αθήνα να ξέρουμε το διάσημο γάλα της ΑΓΣ, το παραδοσιακό γιαούρτι, το τυρί, τα ω3 αυγά, τις χυλοπίτες και τον τραχανά, τις εξαιρετικής ποιότητας γαλοπούλες, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μου περνούσε από το μυαλό πως μερικά χιλιόμετρα μακριά από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης υπάρχει αυτό το θαύμα.

 
Eκπαίδευση ορφανών
 
Μεγάλη η ιστορία της AΓΣ από τις αρχές του 20ού αιώνα. Το 1904, ο Αμερικανός Χένρι Χάουζ, μέλος ιεραποστολής, ξεκίνησε με τη σύζυγό του ένα ταπεινό εγχείρημα εκπαίδευσης ορφανών αγοριών στη γεωργία και την κτηνοτροφία σε μια πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα διεκδικεί τον τίτλο της  καινοτομίας στον τομέα.

 
Οταν σε λίγο καιρό θα προστεθεί και το γυμνάσιο, η ΑΓΣ θα διαθέτει όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, με υποδειγματικό επίπεδο τεχνολογικών εφαρμογών αλλά και βιωματική γνώση πάνω στη γη και την κτηνοτροφία, με υποτρόφους μαθητές του λυκείου και μεταπτυχιακούς φοιτητές από ολόκληρη την Ελλάδα, τεχνογνωσία σε νέους αγρότες, προϊόντα που έχουν μερίδιο στην αγορά και φήμη πέρα από τα όρια της χώρας.

 
Βρεγμένη από την μπόρα αλλά και κατενθουσιασμένη, πήγα να συναντήσω τον δρα Κανέλλη, ο οποίος με περίμενε για μπραντς στο φιλόξενο σαλόνι του. Παλαιός αθλητής, με υψηλό ανάστημα, με υποδέχθηκε στο κατώφλι με το τραπέζι στρωμένο ήδη με διάφορες λιχουδιές. Η συζήτησή μας ξεκίνησε όπως ήταν φυσικό από τη σύνδεση του ίδιου με τη Σχολή. Το βιογραφικό του εντυπωσιάζει, κυρίως επειδή διακρίνει κανείς έναν αυτοδημιούργητο άνθρωπο. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από Μικρασιάτες γονείς. Οι ιστορίες από τις παλιές πατρίδες ήταν πολλές και με αυτές ανατράφηκε ως παιδί. «Πιο πολύ άκουγα ότι για να προκόψει κάποιος πρέπει να εργαστεί σκληρά. Η δουλειά, όποιου τύπου, δεν ήταν ντροπή. Δεν ήταν μόνο η αγάπη για την πρόοδο, αλλά η έγνοια για την κοινωνία, για τους μη έχοντες», λέει ο Πάνος Κανέλλης.

 
Μετά τη φοίτησή του στο Ανατόλια, πήγε στην Αμερική όπου σπούδασε χημεία στο Ντάλας. «Εργαζόμουν από την πρώτη μου ημέρα στις ΗΠΑ, διότι δεν ήθελα να μου στέλνουν χρήματα οι δικοί μου. Εκανα όλες τις δουλειές που μπορείτε να φανταστείτε, από το εργαστήριο του πανεπιστημίου μέχρι το ελληνικό εστιατόριο, ώς να μοιράζω εφημερίδες, συν το πανεπιστήμιο και το διάβασμα. Σήμερα ακούγεται Γολγοθάς, τότε ήταν κάτι φυσιολογικό. Ημουν και αθλητής, έπαιζα μπάσκετ στον Ηρακλή προτού φύγω και είχα αντοχές», λέει ο πρόεδρος της ΑΓΣ, που έμεινε συνολικά 13 χρόνια στην άλλη όχθη του Ατλαντικού συνεχίζοντας τις σπουδές στην κατεύθυνση της βιοργανικής χημείας, όπου έκανε έρευνα και διδασκαλία.

 
Παρά την καλή του σταδιοδρομία, αποφάσισε, όταν γεννήθηκε η κόρη του, να επιστρέψει στα πάτρια. Ο γυρισμός στη Θεσσαλονίκη τον οδήγησε στο επιχειρείν, αλλά αργότερα αποφάσισε να δεχθεί την πρόταση του Ανατόλια, στο οποίο εργάστηκε από το 1997 έως το 2009, φτάνοντας ακόμη και στη θέση του αντιπροέδρου. Ολη αυτή η προϋπηρεσία τον έκανε ιδανικό υποψήφιο για να είναι ο πρώτος Ελληνας πρόεδρος στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή.

 
«Εδώ θα έρθω να δουλέψω»
 

«Τη Σχολή την ήξερα, όπως όλοι οι Θεσσαλονικείς. Οταν όμως πήγα να κάνω τη συνέντευξη για τη δουλειά, δεν γνώριζα πού βρισκόταν το κτίριο της διοίκησης. Επεσα λοιπόν πάνω σε μια ομάδα παιδιών, αγόρια και κορίτσια του λυκείου, που μόλις είχαν τελειώσει τα μαθήματα στην τάξη και πήγαιναν για την πρακτική άσκηση με τα γεωργικά εργαλεία. Τα ρώτησα αν τους αρέσει και μου είπαν ότι είναι ενθουσιασμένα. Απέπνεαν τόση χαρά και αισιοδοξία, που είπα μέσα μου: Εδώ θα έρθω να δουλέψω. Και όντως πήρα τη σωστή απόφαση. Ισως αν δεν είχα δει αυτούς τους μαθητές να μην είχε εξελιχθεί έτσι η ιστορία. Πιστεύω πολύ στον παράγοντα τύχη στη ζωή».
 

«Ξέρετε γιατί έχουμε μεγάλη επιτυχία;» συνεχίζει ο δρ Κανέλλης. «Οι μαθητές που είδα ήταν υπερήφανοι που ασχολούνταν με τη γη, είχαν ξεπεράσει το πρόβλημα που έχουν πολλοί σύγχρονοι Ελληνες πως η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι επαγγέλματα συσχετισμένα με τη φτώχεια και την κακοπέραση.Πολλές φορές που πηγαίνουμε σε σχολεία για να μιλήσουμε για τα προγράμματά μας και τα μεταπτυχιακά μας, οι αρνητικές αντιδράσεις δεν προέρχονται από τα παιδιά αλλά από τους εκπαιδευτικούς. Μας λένε ότι οι μαθητές πρέπει να πάνε στο Πολυτεχνείο και στη Νομική. Δεν έχουν κανένα όραμα για το τι χρειάζεται η χώρα και πώς o αγροτοδιατροφικός και κτηνοτροφικός τομέας θα μπορούσε να προσφέρει ευκαιρίες για μια καλή ισορροπημένη ζωή καθώς και μια καλή επαγγελματική πορεία. Να, ένας λόγος που φτάσαμε στην κρίση και πρέπει να γίνει δουλειά για να φύγει αυτή η νοοτροπία».
 
Οι μαθητές μας ξέρουν και το κινητό τηλέφωνο και την τσουγκράνα
 
Η Τζίντζερ αφήνει τον καναπέ και μας ακολουθεί μέχρι το τραπέζι με την ελπίδα ότι θα κλέψει κάποιο μεζέ. Ο Πάνος Κανέλλης λέει: «Οταν ανέλαβα τέλη του 2009, μόλις είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται άρθρα σε εφημερίδες για νέους που επέστρεφαν στην επαρχία αναζητώντας δουλειά από τη γη. Ξεκινήσαμε αμέσως ένα Κέντρο Επιχειρηματικότητας στον αγροδιατροφικό τομέα, έτσι ώστε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αυτούς. Δεν τους διδάσκουμε μόνο δύο-τρία πράγματα για τη γεωργία αλλά και για τη ζωή στο χωριό.

 
Η δεύτερη μεγάλη απόφαση που πήρα είναι πως πρέπει να καλύψουμε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες στην ΑΓΣ. Το σκεπτικό ήταν ότι δεν θα βγουν όλοι οι απόφοιτοι του Λυκείου μας γεωργοί ή θα βρουν δουλειά στον αγροδιατροφικό τομέα, όμως σίγουρα όλοι όσοι φοιτούν εδώ θα ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει να φροντίζουν το περιβάλλον, να ζουν ως υπεύθυνοι πολίτες σε αρμονία με τη φύση και την αειφορία, να ξέρουν τον μόχθο της γης και να τον σέβονται, να ξέρουν την αξία των καλών τροφίμων. Αυτή είναι μια γνώση που πρέπει να ενσταλαχθεί σε μικρή ηλικία και θεωρώ ότι είναι σπουδαίο εφόδιο για την εποχή που ζούμε και την εποχή που έρχεται.

 
Οι δικοί μας μαθητές δεν ξέρουν μόνο το κινητό τηλέφωνο αλλά και την τσουγκράνα. Αυτό τους κάνει ευτυχείς και ισορροπημένους».
 
Ταύτιση με τη Θεσσαλονίκη
 

Τον ρωτώ αν η στενή σχέση που έχει το μη κερδοσκοπικό εκπαιδευτικό ίδρυμα με τις ΗΠΑ (στη διοίκηση, στις δωρεές κ.α.) έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο να καλλιεργεί κίνητρα αριστείας στους μαθητές. Και κάτι ακόμα: Αν η υποδειγματική λειτουργία της Σχολής θα έκανε τους Θεσσαλονικείς να είναι ανοιχτοί στη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. «Είμαστε ένα επιτυχημένο Ιδρυμα, ταυτισμένο με τη Θεσσαλονίκη. Νομίζω πως μας περιβάλλουν με ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, όχι μόνο για τα προϊόντα που αγοράζουν αλλά και για τη φήμη που απολαμβάνουμε μέσω των αποφοίτων μας. Την ημέρα που το Perrotis College θα μπορέσει να προσφέρει αναγνωρισμένα από το κράτος πτυχία, ισότιμα με αυτά του δημοσίου πανεπιστημίου, δεν θα έχουμε χώρο να βάλουμε τους μαθητές. Στα δημόσια πανεπιστήμια υπάρχουν καθηγητές και φοιτητές που είναι αφοσιωμένοι στη μάθηση. Ομως, το συνολικότερο περιβάλλον δεν τους ευνοεί και αυτό είναι κάτι που πονάει όλους τους Ελληνες: το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Δεν λείπει το σχέδιο αλλά η βούληση, η στήριξη όλων για να αλλάξουν τα πράγματα. Εδώ παρατηρούμε ακραία φαινόμενα εισβολής εξωπανεπιστημιακών στοιχείων, καταλήψεων, σκουπιδιών. Δεν μπορεί να μην προβληματίζεται κανείς με αυτά τα γεγονότα. Η γνώση καλπάζει, τα ξένα πανεπιστήμια είναι μπροστά σε όλους τους τομείς και εμείς ασθμαίνουμε να ακολουθήσουμε στην Ελλάδα».
 
«Χωρίς γνώση δεν γίνεται τίποτα. Σκεφτείτε πως για να μπορέσει κάποιος σήμερα να είναι καλός γεωργός ή κτηνοτρόφος πρέπει έχει γνώσεις επιστημονικές. Ολα έχουν αλλάξει από την εποχή που οι αγρότες έβαζαν παντού φυτοφάρμακα, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα και προκαλώντας καρκίνο με την άγνοιά τους. Ολοι πρέπει να προσαρμοστούν σε άλλες πρακτικές».

 
Η χορηγός
 
«Η Αλίκη Περρωτή υπάρχει παντού στη Σχολή λες και είναι από πάνω μας και μας προστατεύει», λέει ο Πάνος Κανέλλης. «Γλυκιά, προσηνής, πάντα κοντά στα παιδιά είναι ο άνθρωπος που έχει μεταμορφώσει τη Σχολή μας ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. 
 
Είχε φύγει από τη ζωή ο άνδρας της Δημήτρης και έκανε μια μεγάλη δωρεά στη Βιβλιοθήκη που πήρε το όνομα Περρωτή. Αργότερα, ξεκίνησε χάρις σε εκείνη το Perrotis College με ένα καταπίστευμα αρχικά και βοήθεια για τα λειτουργικά έξοδα. 
 
Μετά ολοκληρώθηκε με δική της χορηγία το κτίριο των ξενώνων που μένουν οι φοιτητές. Η επόμενή της δωρεά ήταν για τη δημιουργία ενός ορόφου εργαστηρίων. Η τελευταία της προσφορά ήταν τα χρήματα για την κατασκευή ενός νέου κτιρίου, ενώ ο νυν σύντροφός της Σεθ Φρανκ συνέβαλε και αυτός στη μετατροπή ενός κτιρίου. Μαζί με την κ. Περρωτή υπάρχουν και πολλοι άλλοι χορηγοί από την Ελλάδα, όπως ο Αθανάσιος Μαρτίνος, εταιρείες αλλά και χορηγοί από την Αμερική».
 
Η συνάντηση
Πάνος Κανέλλης: Χωρίς γνώση δεν γίνεται τίποτα-1

«Την ημέρα που το Perrotis College θα μπορέσει να προσφέρει αναγνωρισμένα από το κράτος πτυχία, ισότιμα με αυτά του δημόσιου πανεπιστημίου, δεν θα έχουμε χώρο να βάλουμε τους μάθητες», λέει ο δρ Πάνος Κανέλλης.

Το τραπέζι ήταν στρωμένο με κάθε λογής καλούδια που προέρχονταν από τον μπαξέ της Σχολής. Εφαγα καταπληκτικά φρεσκότατα αυγά με φακή και λάδι τρούφας, μεζέδες με γαλοπούλα, ψωμί ζυμωτό, γιαούρτι της Σχολής με εξαιρετικό μέλι, ήπια ωραίο χυμό πορτοκαλιού και επίσης δοκίμασα και το γάλα. Ηταν ένα γεύμα από το οποίο πρέπει να έφυγα δύο κιλά βαρύτερη, αλλά –τι να πω– άξιζε…

 
Οι σταθμοί του
 
1947
 
Γεννιέται στη Θεσσαλονίκη.
 
1971
 
Ξεκίνησε τις σπουδές του (Post-Doctoral studies in Chemistry – Ph.D. in Bio-Organic Chemistry – Bachelor of Science in Chemistry) σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ.
 
1981
 
Επέστρεψε στην Ελλάδα.
 
1997
 
Ξεκίνησε να εργάζεται στο Ανατόλια, όπου έφτασε στη θέση του αντιπροέδρου.
 
2009
 
Ανέλαβε πρόεδρος της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής και του Perrotis College.
 
2011
 
Εισάγει την προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην ΑΓΣ και ιδρύει το Κέντρο Αγροδιατροφικής Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας της Σχολής.
 
2015
 
Εγκαινίασε το Κέντρο Ελιάς Krinos του Perrotis College.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή