Το «Parker Solar Probe», η διαστημική βολίδα της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος (NASA), προσέγγισε τον Ηλιο εγγύτερα από οποιοδήποτε άλλο διαστημικό σκάφος, στέλνοντας στο κέντρο ελέγχου της αποστολής τις πρώτες παρατηρήσεις από τα άκρα της καυτής ηλιακής ατμόσφαιρας. Τα πρώτα δεδομένα αποκαλύπτουν στοιχεία που διευκολύνουν την απάντηση ερωτημάτων, παραδείγματος χάρη γιατί η ατμόσφαιρα του Ηλίου, το «ηλιακό στέμμα», είναι εκατοντάδες φορές θερμότερο από την επιφάνειά του, αλλά και στοιχεία για την προέλευση των ηλιακών ανέμων.
«Τα στοιχεία που έστειλε η διαστημική βολίδα ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακά», εξηγεί ο καθηγητής Στιούαρτ Μπέιλ, φυσικός του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, που τα ανέλυσε. «Μπορούμε να δούμε τη μαγνητική δομή του στέμματος, η οποία υποδεικνύει ότι οι ηλιακοί άνεμοι αναδύονται από μικρές οπές του και καταγράφηκε παρορμητική δραστηριότητα (ηλιακές εκλάμψεις), η οποία πιστεύουμε ότι συνδέεται με την προέλευση των ηλιακών ανέμων. Σίγουρα, εντυπωσιαστήκαμε από την πυκνότητα της σκόνης στην περιοχή».
Μέσα στα επόμενα έξι χρόνια, το «Parker Solar Probe», που έχει μέγεθος αυτοκινήτου, θα ακολουθήσει μια περισσότερο ελλειπτική τροχιά, που θα το οδηγήσει τόσο κοντά στον Ηλιο, ώστε πρακτικά θα τον αγγίξει. Μια αντένδειξη αυτής της προσέγγισης είναι ότι η βολίδα δεν πρόκειται να αποστείλει εικόνα, καθώς, αν έστρεφε την κάμερά της προς τον Ηλιο, αυτή θα έλιωνε. Ολα τα όργανα του «Parker Solar Probe» είναι στραμμένα πλαγίως και μετρούν τα υπερηχητικά φορτισμένα σωματίδια από τα οποία αποτελούνται οι ηλιακοί άνεμοι.
Προηγούμενες επιστημονικές παρατηρήσεις είχαν δείξει ότι οι ηλιακοί άνεμοι έχουν δύο βασικά συστατικά: ένα «ταχύ», που κινείται με ταχύτητα 700 χλμ. το δευτερόλεπτο και προέρχεται από τις τεράστιες οπές του στέμματος της περιοχής των πόλων, και ένα «βραδύ», που ταξιδεύει σε λιγότερο από 500 χλμ. το δευτερόλπετο. Η προέλευση του «βραδέος» ανέμου είναι άγνωστη.
To «Parker Solar Probe» ανίχνευσε τον «βραδύ» άνεμο σε κάποιες μικρές οπές του στέμματος, γύρω από τον ισημερινό του Ηλίου, οι οποίες δεν είχαν προηγουμένως εντοπιστεί. Οι οπές αυτές είναι ψυχρότερες, πιο πυκνές περιοχές, διαμέσου των οποίων τα μαγνητικά πεδία διαχέονται στο Διάστημα, λειτουργώντας ως δίαυλοι για τα φορτισμένα σωματίδια. Πιθανώς, οι παρατηρήσεις της διαστημικής βολίδας να εξηγούν γιατί το ηλιακό στέμμα είναι τόσο πολύ καυτό.
Μια άλλη παρατήρηση που εντυπωσίασε τους ερευνητές ήταν η μεγάλη συγκέντρωση σκόνης στην περιοχή κοντά στον Ηλιο. Το μικρό διαστημικό σκάφος βομβαρδίστηκε από τη σκόνη, η οποία θεωρείται ότι αποτελείται από απομεινάρια κομητών και αστεροειδών που προσέγγισαν υπερβολικά τον Ηλιο και εξαερώθηκαν, αφήνοντας πίσω ένα πυκνό πέπλο σκόνης. Οι νέες παρατηρήσεις έγιναν όταν το «Parker» ήταν σε απόσταση 24 εκατ. χλμ. από τον Ηλιο, αλλά τελικά θα προσεγγίσει την ηλιακή επιφάνεια σε 6 εκατ. χλμ., περίπου επτά φορές κοντύτερα από την προηγούμενη αποστολή «Helios 2», το 1976.