Η σωματική άσκηση βοηθάει στη διατήρηση της καλής υγείας του εγκεφάλου ατόμων που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε πρόσφατη μελέτη. Μάλιστα οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ακόμα και η ήπια φυσική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει να ανακοπεί η εξέλιξη της εκφυλιστικής ασθένειας του εγκεφάλου.
Σε 100 άνδρες και γυναίκες
Η νέα μελέτη δημοσιεύθηκε τον Μάιο στην επιθεώρηση Frontiers in Aging Neuroscience. Οι επιστήμονες της Κλίβελαντ Κλίνικ στο Οχάιο μελέτησαν την εξέλιξη της υγείας 100 ανδρών και γυναικών, ηλικίας από 65 έως 89 ετών, που είχαν βεβαρημένο ιστορικό για την εκφυλιστική νόσο του εγκεφάλου.
Χαρακτηριστικά της νόσου είναι η προοδευτική απώλεια μνήμης και γνωσιακών λειτουργιών και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε. Οσοι όμως διαθέτουν μία συγκεκριμένη μορφή του γονιδίου ΑΡΟΕ (e4) έχουν αρκετά αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν το νόσημα. Οπως διαπιστώθηκε, οι μισοί περίπου από τους συμμετέχοντες στη νέα μελέτη διέθεταν το γονίδιο e4. Ωστόσο, κατά την έναρξη της μελέτης, κανείς τους δεν εμφάνιζε τη χαρακτηριστική απώλεια μνήμης.
Στη συνέχεια οι επιστήμονες ζήτησαν από τους εθελοντές να τους αποκαλύψουν πόσο συχνά γυμνάζονταν και με ποια ένταση. Το 50% των εθελοντών δεν γυμναζόταν καθόλου, ενώ οι υπόλοιποι γυμνάζονταν ήπια αρκετές φορές κάθε εβδομάδα. Στη συνέχεια οι επιστήμονες χώρισαν τους εθελοντές σε τέσσερις ομάδες με βάση το αν ήταν φορείς του e4 και τη συχνότητα με την οποία γυμνάζονταν και προχώρησαν στις τομογραφικές απεικονίσεις του εγκεφάλου τους, εστιάζοντας το ενδιαφέρον τους στον ιππόκαμπο, ο οποίος συρρικνώνεται στους πάσχοντες από Αλτσχάιμερ. Δεκαοκτώ μήνες αργότερα επανέλαβαν την εξέταση.
Οπως διαπιστώθηκε στο σύντομο διάστημα μεταξύ των δύο εξετάσεων, οι φορείς του e4 που δεν ασκούνταν, υπέστησαν σημαντική ατροφία στον ιππόκαμπο που όπως διαπιστώθηκε είχε συρρικνωθεί 3% κατά μέσο όρο. Οι φορείς του γονιδίου που ασκούνταν συστηματικά δεν παρουσίασαν ανάλογη συρρίκνωση, όπως συνέβη και στα μέλη των ομάδων που δεν ήταν φορείς του γονιδίου e4.
Οπως εξηγεί ο Στίβεν Μ. Ράο, αναπληρωτής καθηγητής στο Κέντρο Σέι, Γνωσιακών Νευροαπεικονίσεων, της Κλίβελαντ Κλίνικ, ο εγκέφαλος όσων διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο αλλά ήταν σωματικά ενεργοί έμοιαζε με τον εγκέφαλο συνομηλίκων τους που διέτρεχαν πολύ μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ.
Η σωματική άσκηση, λοιπόν, δρούσε προστατευτικά έναντι της νόσου. Αντιθέτως, ο εγκέφαλος όσων έκαναν καθιστική ζωή παρότι αντιμετώπιζαν αυξημένο κίνδυνο της εκφυλιστικής νόσου του εγκεφάλου έτεινε να γίνει δυσλειτουργικός.