ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ. Τα ανθρώπινα πρόσωπα εξελίχθηκαν προκειμένου να γίνουν μοναδικά, επειδή σε αντίθεση με τα ζώα, αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον με τη βοήθεια της όρασης. Οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν με κριτήριο την οσμή, εξηγεί έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, που έχει στόχο να ερμηνεύσει γιατί εξελίχθηκαν όπως εξελίχθηκαν τα ανθρώπινα σώματα. Οι επιστήμονες μελέτησαν την ποικιλία των ανθρώπινων προσώπων χρησιμοποιώντας μία βάση δεδομένων του αμερικανικού στρατού, που περιέχει τις σωματικές διαστάσεις του προσωπικού (ανδρών και γυναικών) το 1988. Μία σύγκριση των χαρακτηριστικών του προσώπου Ευρωπαίων, Αμερικανών και Αφροαμερικανών, όπως η απόσταση μεταξύ μετώπου – πιγουνιού, το ύψος του αυτιού, το πλάτος της μύτης και η απόσταση ανάμεσα στις κόρες ποικίλλουν περισσότερο σε σχέση με άλλα χαρακτηριστικά του σώματος, όπως το μήκος της μασχάλης, το ύψος της μέσης κ.λπ. Για την ακρίβεια, τα χαρακτηριστικά που ποικίλλουν περισσότερο εντοπίζονται στο τρίγωνο μεταξύ ματιών, στόματος και μύτης.
Η ερευνητική ομάδα είχε επίσης πρόσβαση σε στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το πρόγραμμα 1000 Genome, που αποκωδικοποίησε 1.000 ανθρώπινα γονιδιώματα από το 2008 και κατέγραψε 40 εκατ. γενετικές παραλλαγές μεταξύ ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Μελετώντας τις περιοχές του γονιδιώματος που θεωρούνται αποφασιστικές για τη διαμόρφωση του σχήματος του προσώπου, εντόπισαν πολύ μεγαλύτερη ποικιλία χαρακτηριστικών σε σχέση με άλλα, όπως το ύψος, που δεν περιλαμβάνουν το πρόσωπο. Οι συντάκτες αναρωτήθηκαν κατά πόσον η απόσταση μεταξύ των ματιών ή το πλάτος της μύτης διαφέρει κατά τύχη ή αν υπήρξε κάποια εξελικτική επιλογή. Συμπέραναν, για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι με μακριά χέρια παραδοσιακά έχουν μακριά πόδια, ενώ εκείνοι με πλατιές μύτες ή μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα μάτια, δεν διαθέτουν μακριές μύτες. Αμφότερα συμπεράσματα αφήνουν να εννοηθεί ότι η ποικιλία χαρακτηριστικών στο πρόσωπο ενισχύθηκε μέσω της εξέλιξης.
O συμπεριφοριστής οικολόγος Μάικλ Σίχαν, συντάκτης της έρευνας, που δημοσιεύτηκε χθες στο διαδικτυακό περιοδικό Nature Communications, εξήγησε ότι πολλά ζώα χρησιμοποιούν την οσμή ή την ακοή για να αναγνωρίσουν κάποιο άλλο ζώο ή άνθρωπο, καθιστώντας ασήμαντα τα χαρακτηριστικά του προσώπου.