Οι Βρετανοί δεν περιμένουν την ευτυχία, ισχυριζόταν ο Αγγλος συγγραφέας Κουέντιν Κρισπ και φαίνεται πως είχε δίκιο. Οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση για γκρίνια και μιζέρια σε σχέση με τους κατοίκους άλλων χωρών, όπως η Δανία. Και αυτό επειδή κατέχουν μια βραχύτερη εκδοχή του γονιδίου που ελέγχει την ποσότητα σεροτονίνης, της χημικής ουσίας που είναι συνυφασμένη με την ευτυχία, στον εγκέφαλο. Οι Δανοί, οι οποίοι συχνά προηγούνται στους καταλόγους ευτυχίας μεταξύ άλλων λαών, απολαμβάνουν μια μακρύτερη εκδοχή του ίδιου γονιδίου, ενώ Βρετανοί και Αμερικανοί, παρόλο που διαθέτουν εξίσου σταθερές οικονομίες και κυβερνήσεις, διαθέτουν μια βραχύτερη εκδοχή, η οποία προκαλεί τη μίζερη στάση ζωής.
Ωστόσο, στον σχετικό κατάλογο αυτοί που βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη μοίρα είναι οι Γάλλοι. Σύμφωνα με τον καθηγητή Αντριου Οζβαλντ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, αν αναλύσει κανείς τις 131 χώρες που συμμετείχαν, μόνο οι Γάλλοι κατέχουν μια βραχύτερη μορφή του γονιδίου. Οπως εξήγησε, οι πολίτες αρκετών χωρών θα μπορούσαν να είναι δυστυχισμένοι ακόμη κι αν διέθεταν μεγάλη περιουσία, ζούσαν πολλά χρόνια και λιάζονταν όλη μέρα. «Μεταξύ των χωρών που μελετήσαμε, οι Δανοί και οι Ολλανδοί διέθεταν το χαμηλότερο ποσοστό ανθρώπων με τη βραχεία εκδοχή του γονιδίου της σεροτονίνης», εξήγησε. Και έσπευσε να προσθέσει πως οι Αμερικανοί πολίτες που κατάγονταν από Δανούς ή Ολλανδούς μετανάστες ήταν ευτυχέστεροι επειδή είχαν κληρονομήσει τον μακρύτερο τύπο του γονιδίου.
Η σχετική μελέτη που έγινε για τη γιορτή Κοινωνικών Επιστημών του Οικονομικού και Κοινωνικού Ερευνητικού Συμβουλίου, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο γενετικός παράγοντας ήταν ο σημαντικότερος για την κατάκτηση της ευτυχίας, όχι όμως και ο μοναδικός. Αλλα κριτήρια για τη μέτρηση της ευτυχίας θεωρούνται ο πλούτος, η υγεία, η οικονομική πρόοδος, η ικανοποίηση με την εργασία και το εκπαιδευτικό επίπεδο, σε συνδυασμό με τον καιρό, τον πόλεμο και την πολιτική σταθερότητα. Επιπλέον, εκείνοι που είναι νέοι ή ηλικιωμένοι τείνουν να είναι ευτυχέστεροι, σε αντίθεση με τους μεσήλικες. Οι λεπτοί επίσης είναι πιο ικανοποιημένοι με τη ζωή τους με αποτέλεσμα οι χώρες που έχουν υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας να παρουσιάζουν χαμηλό δείκτη ευτυχίας. Το ίδιο ισχύει και για τους παντρεμένους, οι οποίοι επίσης εμφανίζονται να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας σε αντίθεση με τους μελαγχολικούς εργένηδες.