Ψυχοθεραπεία ή ψυχοφάρμακα

Ψυχοθεραπεία ή ψυχοφάρμακα

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Nιώθετε μελαγχολικός και ο ιατρός σας σας πληροφορεί ότι πάσχετε από κατάθλιψη. Λοιπόν, τώρα τι κάνετε; Μέχρι πρόσφατα, πολλοί ειδικοί πίστευαν ότι η επιλογή της θεραπευτικής προσέγγισης (ψυχοθεραπεία ή ψυχοφάρμακα) μπορούσε να γίνει εντελώς τυχαία. Αλλωστε δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία που να δείχνουν ότι η μία προσέγγιση υπερτερεί της άλλης για τον συγκεκριμένο ασθενή.

Πανεπιστημιακή μελέτη

Πρόσφατη μελέτη από τη δρα Χέλεν Μεϊμπεργκ, καθηγήτρια Ψυχιατρικής του πανεπιστημίου Εμορι, εντόπισε έναν βιολογικό δείκτη στον εγκέφαλο, ο οποίος μπορεί να προβλέψει κατά πόσον ένας ασθενής θα αντιδράσει καλύτερα στην ψυχοθεραπεία ή τα αντικαταθλιπτικά σκευάσματα. Xρησιμοποιώντας τομογράφο εκπομπής ποζιτρονίων (Pet Scan), η δρ Μέιμπεργκ παρακολούθησε μία ομάδα ατόμων που έπασχαν από κατάθλιψη επί δώδεκα εβδομάδες. Οι μισοί έλαβαν ένα αντικαταθλιπτικό σκεύασμα και οι υπόλοιποι υποβλήθηκαν σε γνωσιακή θεραπεία συμπεριφοράς η οποία σε μαθαίνει να διορθώνεις το στρεβλό και αρνητικό τρόπο σκέψης. Οπως διαπιστώθηκε υπήρχαν διαφορές στον εγκέφαλο αυτών που αντέδρασαν καλά στα φάρμακα συγκριτικά με αυτών που αντέδρασαν καλά στην ψυχοθεραπεία. Ειδικότερα άνθρωποι που είχαν χαμηλή δραστηριότητα στην πρόσθια περιοχή της νήσου, πριν από τη θεραπεία, αντέδρασαν καλά στην ψυχοθεραπεία αλλά όχι στο αντικαταθλιπτικό φάρμακο. Αναλόγως όσοι είχαν μεγάλη δραστηριότητα στην ίδια περιοχή εμφάνισαν εξαιρετική αντίδραση στο αντικαταθλιπτικό σκεύασμα αλλά καθόλου ικανοποιητική στην ψυχοθεραπεία.

Γιατί, άραγε, καταγράφεται αυτή η διαφορά; Γνωρίζουμε ότι η «νήσος» του εγκεφάλου διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική αυτογνωσία, το γνωσιακό έλεγχο και τη λήψη αποφάσεων, ικανότητες οι οποίες περιορίζονται σε οποίον πάσχει από κατάθλιψη. Ισως η γνωσιακή ψυχοθεραπεία είναι πιο αποτελεσματική στα άτομα με χαμηλή δραστηριότητα στη «νήσο» επειδή διδάσκει στους ασθενείς να ελέγχουν τις άβολες συναισθηματικώς σκέψεις τους κατά τρόπο που το φάρμακο αδυνατεί να το κάνει.

Επίσης οι τελευταίες αυτές επιστημονικές διαπιστώσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές για την καλύτερη χάραξη της θεραπευτικής προσέγγισης που θα ακολουθήσει κάθε ασθενής καθώς, επί του παρόντος, δεν υπάρχει καμία ένδειξη η οποία να υποδεικνύει ότι η μία προσέγγιση υπερτερεί της άλλης στις περισσότερες περιπτώσεις κλινικής κατάθλιψης (με εξαίρεση την ψυχωσική κατάθλιψη).

Είναι, άραγε, η αφηρημένη φύση της ψυχοθεραπείας -το γεγονός ότι νιώθεις ότι κάποιος σε καταλαβαίνει και σε φροντίζει- που ευθύνεται για τη θεραπευτική της αξία; Ή μήπως συγκεκριμένοι τύποι ψυχοθεραπείας όπως είναι η γνωσιακή ψυχοθεραπεία της συμπεριφοράς έχουν διαφορετικές κλινικές και νευροβιολογικές συνέπειες στις διαφορετικές ψυχιατρικές νόσους;

Επί του παρόντος δεν έχουμε ιδέα, εν μέρει εξαιτίας των επιλογών χρηματοδότησης που κάνει το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας το οποίο μοιάζει να προτιμά τη νευρολογική επιστήμη από τις ψυχοκοινωνικές θεραπείες. Ομως αυτά είναι σημαντικά ερωτήματα τα οποία θα πρέπει κάποτε να απαντηθούν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή