– Oταν διάβασα ότι «το σύμπαν είναι 13,7 δισεκατομμυρίων ετών», αναρωτήθηκα: Δεν έχουν οι επιστήμονες κάποιο πιο γενικό τρόπο μέτρησης από τα έτη, κάτι που να μη συνδέεται με την τροχιά ενός μικρού πλανήτη;
– Η σύγχρονη μέτρηση του χρόνου στηρίζεται στο δευτερόλεπτο, το οποίο βασίζεται σε ατομικές ταλαντώσεις, παρά στο χρονικό διάστημα που διαρκεί μια περιφορά της Γης γύρω από τον Ηλιο.
Οπως έχει εξηγήσει από το 1967 το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας των ΗΠΑ, το ένα δευτερόλεπτο ορίζεται ως ο χρόνος που χρειάζεται για να ταλαντωθεί 9.192.632.770 φορές ένα άτομο του χημικού στοιχείου καισίου ανάμεσα σε δύο ενεργειακές στάθμες.
Εχει προταθεί επίσης μία εναλλακτική μονάδα που ονομάζεται κοσμικό έτος, η οποία στηρίζεται στην τροχιά του Ηλιου γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας και ολοκληρώνεται περίπου μία φορά στα 225 εκατομμύρια χρόνια. Το «έτος» όμως αυτό δεν χρησιμοποιείται συχνά από τους κοσμολόγους, λέει ο Αντριου Χάμιλτον, καθηγητής αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο των ΗΠΑ.
«Η ηλικία του σύμπαντος δεν είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί άμεσα από τους αστρονόμους» λέει ο δρ Χάμιλτον. «Αυτό που μετράνε είναι ο ρυθμός διαστολής του Σύμπαντος, ο οποίος υπολογίζεται από την παράμετρο του Χαμπλ». Η παράμετρος, ή αλλιώς η σταθερά του Χαμπλ, πήρε το όνομά της από τον αστρονόμο του 20ού αιώνα Εντουιν Χαμπλ, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που υπολόγισαν τον ρυθμό διαστολής του σύμπαντος, παρατηρώντας ότι όσο πιο μακρινοί οι Γαλαξίες, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ταχύτητα με την οποία απομακρύνονται.
Μία τιμή που προκύπτει από αυτούς τους υπολογισμούς ισούται με την ηλικία του σύμπαντος, δηλαδή 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, προσθέτει ο δρ Χάμιλτον. «Δεν είναι όμως ακριβώς ίσα, εξαιτίας του ότι το σύμπαν επιβραδύνεται και επιταχύνεται υπό την επίδραση της βαρύτητας».