Το μικρό σημάδι στο χέρι του Dave Williams περνά σχεδόν απαρατήρητο, μέχρι ο 33χρονος να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, απλά κουνώντας το χέρι του μπροστά από έναν αισθητήρα.
Ο μηχανικός συστημάτων στην εταιρία Mozilla έχει, μόνος του εμφυτεύσει, ένα μικροτσίπ, ανάμεσα στο δείκτη και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού του, προστατευμένο μέσα σε κάψουλα, που θυμίζει χάπι. Με αυτό τον τρόπο, έδωσε στον εαυτό του δυνατότητες έξυπνης συσκευής, και αφού συνέδεσε το τσιπ στο χέρι του με άλλες συσκευές, μπορεί να πληρώνει με πιστωτική κάρτα, να μεταφέρει τα προσωπικά του στοιχεία ή να ξεκλειδώνει τον υπολογιστή του, με μία μόνο κίνηση του χεριού του.
«Eχω τη χειρότερη μνήμη στον κόσμο», δήλωσε ο Williams, το γεγονός πως τώρα δεν μπορεί να ξεχάσει τη συσκευή που του παρέχει αμέτρητες λειτουργίες, τον βοηθάει πολύ στην καθημερινή του ζωή.
Οι μικροσκοπικές αυτές κάρτες, οι οποίες φέρουν την επίσημη ονομασία RFID (Radio Frequency identificator), σύμφωνα με την παραγωγό εταιρία Dangerous Things, δηλαδή Επικίνδυνα Πράγματα μπορούν να προσφέρουν ένα νέο επίπεδο ευκολίας. Οι πωλήσεις των μικροτσίπ, και των απαραίτητων εργαλείων για την εμφύτευση τους έχουν φτάσει τις 10.000 μόνο από τον εν λόγω κατασκευαστή. Η επέκτασή τους, όμως δημιουργεί προβληματισμούς σχετικά με την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων των χρηστών.
Σήμερα, αρκετές εταιρίες ανά τον κόσμο έχουν εισαγάγει την νέα αυτή τεχνολογία στον εργασιακό χώρο, δίνοντας στους εργαζόμενους την επιλογή του μικροτσίπ ώστε να ανοίγουν πόρτες, υπολογιστές, μέχρι και για να αγοράζουν φαγητό από το κυλικείο. Πολλοί, συμπεριλαμβανόμενων οργανώσεων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, τονίζουν την παραβίαση των δικαιωμάτων που μπορούν να προκύψουν, όταν δίνεται στους εργοδότες η πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες των εργαζομένων.
Η απάντηση της επιστημονικής κοινότητας, κινείται γύρω από το γεγονός πως μία συσκευή μειωμένης χωρητικότητας και χωρίς ενεργή χρήση του διαδικτύου, δεν θα αποτελεί μεγαλύτερη παραβίαση της ιδιωτικότητας από τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα.
“Είναι αρκετά εύκολο να βρεθούν πληροφορίες (όπως θέση και δραστηριότητα) για ένα άτομο χωρίς το εμφύτευμα”, δηλώνει στο BBC ο Kevin Warwick, καθηγητής κυβερνογενετικής στο πανεπιστήμιο Coventry, ο οποίος απέκτησε το τσιπ ήδη από το 1998, και ισχυρίζεται πως η ίδια τεχνολογία ήδη χρησιμοποιείται σε αποσκευές στο αεροδρόμιο, πιστωτικές κάρτες και ηλεκτρονικά διαβατήρια. “Το να μεταφέρουμε την τεχνολογία αυτή από την τσέπη μας, κάτω από το δέρμα μας δεν αποτελεί, κάποιο τεράστιο άλμα.”, δηλώνει μεταξύ άλλων ο κ. Warwick.
Οι ειδικοί, όμως στρέφουν την προσοχή τους στον κίνδυνο εισβολής κακόβουλων λογισμικών στα μικροτσίπ, αφού όλα τα πλεονεκτήματά τους μπορούν εύκολα να στραφούν ενάντια στον χρήστη. Με αυτούς τους κινδύνους έχει ασχοληθεί εκτενώς ο ερευνητής Mark Gasson από το πανεπηστήμιο του Reading, ο οποίος, χάκαρε το δικό του εμφύτευμα, με τρόπο που θα μετέφερε κακόβουλο λογισμικό σε υπολογιστές με τους οποίους θα ερχόταν σε επαφή. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα», δηλώνει ο Gasson, “είναι πως οι εν λόγω συσκευές δεν μπορούν να αφαιρεθούν ή να κλείσουν εύκολα”, κάνοντας τα ιδιαίτερα επικίνδυνα σε περίπτωση που κάποιος καταφέρει να ξεπεράσει τις ασφαλιστικές δικλείδες τους.