Ο αστεροειδής που χτύπησε τη Γη πριν 66 εκατομμύρια χρόνια ήταν η αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων αλλά και άλλων ιπτάμενων ερπετών, που πολύ πιθανόν να είχαν επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Η εποχή των δεινοσαύρων διήρκησε πάνω από 160 εκατομμύρια χρόνια και η δυναστεία τους έλαβε οριστικό τέλος πριν 66 εκατομμύρια έτη, όταν – σύμφωνα με την κυρίαρχη επιστημονική θεωρία – ένας αστεροειδής έπεσε στην Χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό, σημείο που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα Κρατήρας Πρόσκρουσης. Από τότε, στη Γη κυριάρχησαν τα θηλαστικά και εν τέλει ο άνθρωπος.
Κι όμως, η τύχη τους και η πορεία εξέλιξης της Γης μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετική εάν ο μετεωρίτης έπεφτε όχι απλώς στη θάλασσα αλλά ακόμη και σε ηπειρωτικά σημεία. Σύμφωνα με επιστημονικό άρθρο, δημοσιευμένο στη Scientific Reports, μόνο το 13% της επιφάνειας της Γης φιλοξενεί αυτά τα στοιχεία που είναι ικανά να σπείρουν την καταστροφή στον πλανήτη, έπειτα από μια τέτοια πρόσκρουση. «Πιστεύω ότι οι δεινόσαυροι θα ζούσαν ακόμη, εάν ο αστεροειδής είχε χτυπήσει αλλού», εξέφρασε ο Κούνιο Κάιχο, παλαιοντολόγος του Πανεπιστημίου Τοχόκου στην Ιαπωνία.
Οι θεωρίες του Big Bang
Ο αστεροειδής που χτύπησε το Μεξικό, είχε διάμετρο όσο το μισό Μανχάταν και βρήκε πρόσφορο έδαφος από θείο, υδρογονάνθρακες και ορυκτά καύσιμα, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί. Οι καυτές θερμοκρασίες του κρατήρα πολύ πιθανόν να πυροδότησαν την καύση. Ετσι, προκλήθηκαν αναθυμιάσεις από θείο που διοχετεύθηκαν στην στρατόσφαιρα και μπλόκαραν τις ακτίνες του ηλίου. Το κλίμα του πλανήτη άλλαξε δραστικά και κατέρρευσαν ολόκληρα οικοσυστήματα. Συνολικά, αφανίστηκε περίπου το 1/3 από τον πληθυσμό των έμβιων όντων.
Η διπλή… ατυχία των δεινοσαύρων έγκειται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με τη μελέτη, το 87% της επιφάνειας της Γης, που περιλαμβάνει μέρη όπως η Ινδία, η Κίνα, ο Αμαζόνιος και η Αφρική δεν διέθετε τις απαραίτητες συγκεντρώσεις σε υδρογονάνθρακες, ώστε να προκαλέσει μία τέτοια εκρηκτική αντίδραση που θα οδηγούσε στην εξαφάνιση ολόκληρου του γένους των δεινοσαύρων. Εάν, αντιθέτως, ο αστεροειδής είχε πέσει σε θαλάσσιες ή παράκτιες περιοχές που ευδοκιμούν οι άλγες και τα φύκια, όπως είναι η σημερινή Σιβηρία, η Μέση Ανατολή και η ανατολική ακτή της Βόρειας Αμερικής, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν ίδιο με την περίπτωση του Chicxulub Crater.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο επιβεβαίωσε και ο συνεργάτης του Δόκτωρ Κάιχο, ο Νάγκα Οσίμα, επικεφαλής ερευνητής στο Μετεωρολογικό Ινστιτούτο Έρευνας στην Ιαπωνία, μέσω ενός μοντέλου που απεικονίζει την ποσότητα στάχτης και άνθρακα στην ατμόσφαιρα ανά περιοχές στον πλανήτη.
Οι επιστήμονες συμφωνούν στο ότι η Γη καλύφθηκε από σκόνη μετά την σύγκρουση με τον αστεροειδή, αλλά οι γνώμες ποικίλουν ως προς το πώς έγινε αυτό.