Στα 41 χρόνια της η Νεοϋορκέζα Νίνα Ντάβενπορτ παρέμενε ανύπαντρη αλλά ονειρευόταν να γίνει μαμά. Ζήτησε λοιπόν από έναν γκέι φίλο, τον Ερικ, να γίνει δωρητής σπέρματος και κατέγραψε ό,τι ακολούθησε στο αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ της, «First comes love» (2013).
Δεν ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που η Αμερικανίδα σκηνοθέτιδα χρησιμοποιούσε τον κινηματογράφο για να αφηγηθεί ένα προσωπικό βίωμα. Περίπου μία δεκαετία νωρίτερα, όταν οι φίλες της «νοικοκυρεύονταν» η μια μετά την άλλη, η αγωνιώδης προσπάθεια της Ντάβενπορτ να ντυθεί και η ίδια νυφούλα είχε αποτελέσει το υλικό για το ντοκιμαντέρ «Always a bridesmaid» (2000), που προβλήθηκε την προηγουμένη εβδομάδα (23/01) στο Exile Room στο Μοναστηράκι.
«Μετά το “Always a bridesmaid”, άρχισα να σκέφτομαι να αποκτήσω παιδί μόνη μου και αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου σε ένα καινούργιο ντοκιμαντέρ, γιατί τη θεωρώ αντιπροσωπευτική της γενιάς μου. Υπήρχε άλλωστε και το “πρίκουελ”» μου λέει στο Skype η Ντάβενπορτ, λίγες ημέρες πριν από την προβολή του «First comes love» στο Exile Room (που είναι προγραμματισμένη για αυτή την Πέμπτη, 30/01). «Η μητρότητα εκτός γάμου είναι πολύ συνηθισμένη στη Νέα Υόρκη, εν μέρει γιατί, στατιστικά, οι γυναίκες υπερτερούμε αριθμητικά. Επιπλέον οι Νεοϋορκέζοι είμαστε πολύ φιλόδοξοι, οπότε καθυστερούμε την τεκνοποίηση όσο μπορούμε – και οι άντρες έχουν το περιθώριο να την καθυστερήσουν περισσότερο».
Αν και η Ντάβενπορτ κινείται σε έναν κοινωνικό κύκλο μάλλον πιο εξοικειωμένο από την ελληνική κοινωνία με την ιδέα της μονογονεϊκής οικογένειας κατ' επιλογήν, όταν ανακοίνωσε την απόφασή της να γίνει ανύπαντρη μητέρα δεν έλειψαν και οι αντιδράσεις από φίλους και συγγενείς (ειδικά από τον πατέρα της, αλλά αυτό το θέμα θίγεται εκτενώς στο ντοκιμαντέρ): «Κάποιοι με θεώρησαν τρελή, καθώς δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς θα συνδύαζα τη μητρότητα με τη φύση της δουλειάς μου, για παράδειγμα με τα ταξίδια και τα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Ομως δεν μπορούσαν να δουν ένα κομμάτι του εαυτού μου που εγώ γνώριζα ότι υπήρχε. Προσωπικά, ποτέ δεν αμφέβαλα ότι θα έδινα στο παιδί μου ό,τι θα χρειαζόταν. Είχα ισχυρό μητρικό ένστικτο και την αυτοπεποίθηση ότι θα γινόμουν καλή μητέρα. Θεμελιώδες σε αυτό είναι και το γονεϊκό πρότυπο που πήρα από τη δική μου μητέρα, η οποία θεωρώ ότι στάθηκε σπουδαία στον ρόλο της. Θέλησα λοιπόν να ξαναζήσω τη σχέση μου μαζί της, αλλά από τη δική της οπτική».
Spoiler alert: Τα τελευταία πέντε χρόνια, που υπάρχει στη ζωή της ο γιος της, Τζάσπερ, η Ντάβενπορτ δηλώνει πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Και δεν έχει πάψει να πιστεύει ότι η μητρότητα εκτός γάμου είναι εφικτή, αρκεί «να υπάρχει στη ζωή μιας γυναίκας συναισθηματική και οικονομική σταθερότητα. Αν θέλει λοιπόν να αποκτήσει βιολογικό παιδί, να το κυνηγήσει, γιατί κάποια στιγμή θα είναι πολύ αργά».
Ο Τζάσπερ σήμερα.
Αξίζει να δείτε το «First comes love». Είναι ένα συγκινητικό, αστείο και κυρίως αλουστράριστο πορτρέτο της μητρότητας, εντός ή εκτός γάμου. Σε κάποια σημεία οι πράξεις των ηρώων του ίσως σάς διχάσουν, μπορεί ακόμη και να σας εξοργίσουν, όλα στο παιχνίδι είναι όμως, διαφορετικά υπάρχουν και οι ρομαντικές κομεντί του Χόλιγουντ.
Το ντοκιμαντέρ «First Comes Love» θα προβληθεί με ελληνικούς υπότιτλους και ελεύθερη είσοδο την Πέμπτη 30/01, στις 21.00, στο Exile Room (Αθηνάς 13, 3ος όροφος, Μοναστηράκι, τηλ. 210 3223.395, www.exileroom.gr). Περισσότερες πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ: www.firstcomeslovemovie.com. Δείτε εδώ το τρέιλερ!