Άγχος. Νιώθεις να σε πνίγει, να σου τρώει ενέργεια, να σε αποδυναμώνει, μέχρι και να έχει ψυχοσωματικές αντιδράσεις στον οργανισμό σου. Αυτές είναι οι 5 συνηθέστερες ατάκες που λες στον εαυτό σου και ευθύνονται για το άγχος. Διάβασε πως θα το αντιμετωπίσεις.
«Τι θα πουν οι άλλοι;»
Η κριτική της κοινωνίας, του κύκλου μας και των γνωστών μας για τις επιλογές που κάνουμε, μας γεμίζει με άγχος. Και ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι που μας αξιολογούν; Πόσο μας ενδιαφέρει η γνώμη τους; Και γιατί; Αν δώσουμε μία ειλικρινή απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις, θα καταλάβουμε ότι δεν αξίζει να μας γεμίζει άγχος η γνώμη ανθρώπων που δεν σημαίνουν τίποτα για εμάς.
«Πρέπει να τα καταφέρω»
Οι μεγάλες προσδοκίες που έχουμε για τον εαυτό μας σε συνδυασμό με την πίεση που του ασκούμε να ανταποκριθεί άριστα σε όλες τις πτυχές της ζωής, είναι μία από τις κυριότερες πηγές άγχους. Η λύση δεν είναι να μην κάνουμε μεγάλα σχέδια ή να μην έχουμε στόχους, αλλά να ιεραρχούμε σωστά τις προτεραιότητες μας και να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας σε κάθε μικρή επιτυχία προς την επίτευξη του στόχου.
«Δεν γίνεται να τους απογοητεύσω»
Εκτός από τις απαιτήσεις που έχουμε εμείς από τον εαυτό μας, πίεση μας ασκούν και οι απαιτήσεις που έχουν οι άλλοι από εμάς κι έτσι στο προσωπικό άγχος έρχεται να προστεθεί το άγχος που μας μεταφέρουν οι γύρω μας. Στην πραγματικότητα για να απαλλαγούμε από αυτό πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν πρέπει να μας απασχολούν οι επιθυμίες που έχουν οι άλλοι από εμάς, ειδικά αν δεν ταυτίζονται με αυτές που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. Μία συζήτηση μαζί τους μπορεί να φέρει πολλά θετικά αποτελέσματα.
«Δεν προλαβαίνω»
Οι προθεσμίες, το βαρύ πρόγραμμα, οι πολλές υποχρεώσεις, μας γεμίζουμε με το του χρόνου. Ο σωστός προγραμματισμός και η οργάνωση είναι το κλειδί. Αγόρασε μία ατζέντα και γράψε τις υποχρεώσεις σου. Βάζε τικ σε ό, τι τελειώνεις και δες τη λίστα σου να μειώνεται. Θα σε βοηθήσει στο χρονοδιάγραμμά σου. Και θα σε γεμίσει χαρά κάθε φορά που διαγράφεις κάτι από τη λίστα to do.
«Θα αποτύχω»
Η αποτυχία είναι μέρος της ζωής. Το να καταστοφολογούμε και να επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι θα αποτύχω στην εξέταση, θα αποτύχω στη σχέση μου, θα αποτύχω στο πρότζεκτ της δουλειάς, μας γεμίζει άγχος αφού προδικάζουμε την αρνητική εξέλιξη για το μέλλον. Από το να περιμένουμε την καταστροφή, μήπως είναι καλύτερο να ενεργοποιηθούμε ώστε να την προλάβουμε ή να την αντιμετωπίσουμε με τον πιο ανώδυνο τρόπο;