Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ ‘L’Ombre d’un Doute’ (η Σκιά μιας Αμφιβολίας) που προβλήθηκε στη γαλλική τηλεόραση, η Coco Chanel, μία από τις σπουδαιότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα, υπήρξε κατάσκοπος των Ναζί. Η λαμπερή socialite, σύμφωνα με αρχεία που βρίσκονταν στο Υπουργείο Άμυνας της Γαλλίας για δεκαετίες, δούλευε απευθείας με την 'Abwehr', τη γερμανική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σχέσεις της Chanel με υψηλούς αξιωματούχους των Ναζί, όπως τον αξιωματούχο της Γκεστάπο, Hans Gunther von Dincklage, ήταν γνωστές αλλά είναι η πρώτη φορά που ένα γαλλικό μέσο ‘παραδέχεται’ τη δράση της ως κατασκόπου.
Με τον κωδικό F-7124 και ψευδώνυμο ‘Westminster’ λόγω της σχέσης της με τον Δούκα του Westminster, η Coco Chanel, σύμφωνα με αποδείξεις που είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, ήταν μέλος της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών του Χίτλερ. Το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο κανάλι France 3 αντιτέθηκε στους επίσημους ισχυρισμούς της γαλλικής κυβέρνησης πως όλες οι γνωστές προσωπικότητες της εποχής είχαν πάρει μέρος είτε στην Αντίσταση είτε σε μποϊκοτάζ των Ναζί. Μάλιστα, παρόλο που γάλλοι ιστορικοί αμφέβαλλαν εδώ καιρό για αυτό, τα γαλλικά Μέσα Ενημέρωσης φαίνεται ότι είχαν προτιμήσει να το αγνοήσουν μέχρι σήμερα. Η ιστορία της Coco Chanel ξεκίνησε το 1940 μετά τη συντριβή του γαλλικού στρατού, όταν η σχεδιάστρια επέστρεψε στο Παρίσι και εγκαταστάθηκε στο ξενοδοχείο Ritz που λειτουργούσε σαν αρχηγείο της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, Luftwaffe, στη Γαλλία εκείνη την περίοδο. Σύντομα ξεκίνησε μια σχέση με τον αξιωματούχο Hans Gunther von Dincklage και αξιοποιήθηκε από την γερμανική υπηρεσία χάρη στις υψηλές γνωριμίες της. Το 1943 ταξίδεψε στη Μαδρίτη για να συναντήσει τον Winston Churchill και να προσπαθήσει να του αλλάξει γνώμη σχετικά με την ανακωχή που επιχειρούταν τότε. Μάλιστα, ο ιστορικός Henry Gidel επεσήμανε πως ο Churchill αρνήθηκε την προσφορά της Chanel λέγοντας ότι η σχεδιάστρια «επέδειξε απίστευτη μεγαλομανία και αφέλεια πιστεύοντας ότι μπορεί να του αλλάξει γνώμη».
Σύμφωνα με τον ιστορικό Franck Ferrand που παρουσίασε το γαλλικό ντοκιμαντέρ, η Chanel χρησιμοποίησε την επιρροή της στους κύκλους των Ναζί προκειμένου να σώσει την επιχείρησή της, την οποία είχε πουλήσει το 1924 σε μια οικογένεια Εβραίων. Η ιέρεια της μόδας ήλπιζε πως οι νόμοι των Γερμανών που απαγόρευαν στους Εβραίους να είναι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων μπορεί να της επέτρεπαν να ανακτήσει και πάλι την εταιρεία της. Αυτό που δεν ήξερε, βέβαια, τότε ήταν πως η οικογένεια Wertheimer που είχε αγοράσει την επιχείρηση της και το διάσημο Chanel No 5 είχε ήδη πουλήσει το μερίδιό της σε μη-Εβραίους επιχειρηματίες πριν τον πόλεμο και ανέκτησαν την ιδιοκτησία μετά τη λήξη του.
Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ότι οι αξιωματούχοι της μεταπολεμικής Γαλλίας αφαίρεσαν τα αρχεία των γάλλων προσωπικοτήτων που είχαν σχέσεις με τους Γερμανούς και επινόησαν ψεύτικες διασυνδέσεις τους με την Γαλλική Αντίσταση προκειμένου να ανασχηματίσουν τη φήμη της χώρας. Πέρα από τις αποδείξεις ότι ‘η Chanel είχε καλές σχέσεις με τους Γερμανούς΄, το ντοκιμαντέρ ασχολήθηκε και με κάποιες ενδείξεις για άλλους διάσημους Γάλλους της εποχής, καλλιτέχνες όπως η Edith Piaf, ο Maurice Chevalier και ο συγγραφέας και θεατρικός σκηνοθέτης Sacha Guitry, οι οποίοι τέθηκαν υπό αμφισβήτηση καθώς οι καριέρες τους άνθισαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ταυτόχρονα, άλλες προσωπικότητες όπως η Josephine Baker και ο ηθοποιός Jean Gabin επαινέθηκαν για τον πατριωτισμό τους και την προθυμία τους να υποστηρίξουν την εξόριστη κυβέρνηση ‘Free French’ του Charles de Gaulle και τον αγώνα κατά των Ναζί.