Η κόρη του Henry έκανε τα χατίρια των άλλων μέχρι που γνώρισε την πολιτική και απαρνήθηκε, οριστικά και αμετάκλητα, τον χειραγωγημένο και αδιέξοδο ρόλο της ενζενί και της διαστημικής Barbie. Από διακοσμητική και απλώς νόστιμη, η Jane Fonda ασπάστηκε τη ριζοσπαστική ιδεολογία της counterculture και μεταμορφώθηκε σε αντιρρησία και αγωνίστρια, η κατεξοχήν απαστράπτουσα αντικαθεστωτική, προοιωνίζοντας ταυτόχρονα τις ραγδαίες αλλαγές στο σκηνικό του αμερικανικού κινηματογράφου.
Πήρε το πρώτο της Όσκαρ με το καταπληκτικό ψυχαναλυτικό πορτρέτο της Bree Daniels στην "Εξαφάνιση", και το δεύτερο στο αντιπολεμικό δράμα "Ο Γυρισμός". Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η Fonda έγινε το φεμινιστικό σύμβολο του προοδευτικού Χόλιγουντ και σίγουρα η μοναδική γυναίκα που με την ίδια άνεση μπορούσε να καβαλάει τα τανκ των Βιετκόνγκ στο Ανόι, σε μια αμφιλεγόμενη φωτογραφία που μετάνιωσε όσο τίποτε στη ζωή της, και να φοράει ακριβές τουαλέτες για να παραλάβει βραβεία, ποζάροντας με τους διάσημους φίλους και συνεργάτες της στο Λος Άντζελες.
Τα πολλά, και πάντα όμορφα πρόσωπα της πρώην Barbarella δεν σταμάτησαν εκεί. Η δεκαετία του ’80 την καθιέρωσε ως βασίλισσα της αεροβικής, αφού τα work out video της πούλησαν 17 εκατομμύρια αντίτυπα και την έκαναν πραγματικά πλούσια. Αλλά όχι εντελώς ανεξάρτητη, αφού αυτή η χειραφετημένη και φαινομενικά συνειδητοποιημένη superwoman δεν ξεπέρασε ποτέ το πατρικό σύνδρομο, υποτάσσοντας το εγώ της στον εκάστοτε σύντροφό της, είτε τον έλεγαν Roger Vadim και τη σκηνοθετούσε ως ωραίο μπιμπελό, είτε τον έλεγαν Tom Hayden και τη χρησιμοποιούσε για τις πολιτικές του φιλοδοξίες, είτε τον έλεγαν Ted Turner, που την ήθελε δίπλα του ως έξυπνο και διάσημο λάφυρο – για χάρη του, εγκατέλειψε το σινεμά για 15 χρόνια.
Ζωηρή και ακαταπόνητη στα 77 της χρόνια, η όψιμα Χριστιανή Jane Fonda, αυτό το συναρπαστικό οξύμωρο συντηρητισμού και επανεφεύρεσης του εαυτού της ανάλογα με την εποχή και το περιβάλλον, επέστρεψε στα γνώριμα νερά της, την ομορφιά, τη γυμναστική και, μόνο περιστασιακά, στο σινεμά.