Κάθε φορά επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία. Ή έστω μία παρόμοια. Ίδιο μοτίβο με διαφορετικά πρόσωπα.
Πρώτη μέρα στην αίθουσα του νηπιαγωγείου. Κοιτάζεις αριστερά και δεξιά για να εντοπίσεις το κοριτσάκι που θα κάνετε παρέα στο διάλειμμα. Το κοριτσάκι που θα φάει τις μισές σου καραμέλες γιατί έγινε η καλύτερή σου φίλη και θα της χαρίσεις ένα μεγάλο χαμόγελο τη μέρα που θα έρθει στο σχολείο φορώντας μία κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά, ίδια με τη δική σου.
Πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Διαλέγεις θρανίο, μαζί και τη διπλανή σου για όλη τη σχολική χρονιά. Είναι εκείνη που σου φέρνει mp3 με τα αγαπημένα σου τραγούδια και θα κάνει τα ίδια σκισίματα στο τζιν της για να μοιάζετε σαν δίδυμες. Φυσικά, προτιμάτε και το ίδιο κούρεμα. Αφέλειες εσύ, αφέλειες κι εκείνη. Καρέ εκείνη, καρέ κι εσύ.
Πρώτη μέρα στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου. Όσο μεγαλώνει η αίθουσα, τόσο μεγαλώνει και το άγχος σου. Αλλά το κλικ γίνεται. Κι αν δεν είναι η πρώτη που θα σου μιλήσει θα είναι σίγουρα η δεύτερη που θα γελάσει με το τεράστιο φουσκωτό μπουφάν σου και θα πάρει μαζί σου το λεωφορείο για να επιστρέψετε σπίτι.
Πρώτη μέρα στο γραφείο. Μπαίνεις δειλά και κάθεσαι στο άδειο γραφείο. Και οι ώρες περνούν και έρχεται το κορίτσι που σου χαρίζει μερικά από τα post-its του και σου προσφέρει ένα κομμάτι από το σοκολατένιο κέικ που έφερε στο τάπερ.
Αυτές είναι οι φιλίες που κάπως έτσι ξεκινούν και άλλοτε κρατάνε για μια ζωή ή χάνονται μέσα στα χρόνια γιατί αλλάζουν οι χαρακτήρες, οι συνήθειες, τα γούστα και οι προτεραιότητες. Και είναι και άλλες φιλίες που γεννιούνται τυχαία. Στο ίδιο ταξί, στην ίδια καφετέρια, στην ίδια βιβλιοθήκη, στην ίδια παρέα. Και είναι κι αυτές δυνατές, καμιά φορά πιο δυνατές από τις άλλες.
Και πάντα έχεις τον φόβο μην τις χάσεις. Μη γίνει κάτι και πληγωθείς. Ή μήπως πληγώσεις. Αλλά αυτό, ίσως, έχει αξία. Γιατί έτσι μαθαίνεις, έτσι μεγαλώνεις κι έτσι αναγνωρίζεις τις πιο σημαντικές.
Κοίταξε δίπλα σου, λοιπόν, και σίγουρα θα αναγνωρίσεις τις παρακάτω φίλες. Η καθεμία έχει τον τρόπο της να σε κάνει να νιώθεις μοναδική.
Διαβάστε περισσότερα εδώ