Viva las patronistas!

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Viva las patronistas!

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΔΙΠΛΩΣΕΤΕ ΤΗ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΤΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΕΞΟΔΑ, ΚΑΝΤΕ ΤΟ

ΟΠΩΣ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΑΣ: ΕΠΕΝΔΥΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΗ

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Ακόμη και εκείνες που διδαχθήκαμε σε παιδική ηλικία από τη

γιαγιά μας τους βασικούς κανόνες της ραπτικής, τους ξεχάσαμε

σταδιακά, καθώς στα χρόνια της ευμάρειας η πανάρχαια αυτή τέχνη

θεωρήθηκε ντεμοντέ. Με άλλα λόγια, τότε που είχαμε την οικονομική

άνεση να ανανεώνουμε συνεχώς την γκαρνταρόμπα μας με νέες αγορές,

οι γυναίκες που επέμεναν να μαντάρουν μόνες τα ρούχα τους -πόσω

μάλλον να αγοράζουν υφάσματα και να τα ράβουν- αποτελούσαν

εξαίρεση.

Ομως η ραπτική επέστρεψε στη μόδα δριμύτερη. Τα τελευταία

χρόνια οι ιστοσελίδες και τα περιοδικά σχετικής θεματολογίας

πολλαπλασιάστηκαν και υιοθέτησαν πιο φρέσκο σχεδιασμό, ώστε να

προσελκύουν και τις νεώτερες ηλικιακά αναγνώστριες, ενώ τα

αντίστοιχα σεμινάρια γνωρίζουν άνευ προηγουμένου επιτυχία.

«Υπάρχει μεγάλη αύξηση συμμετοχής», επιβεβαιώνει η Θεοδώρα

Προβοπούλου, υπεύθυνη του εργαστηρίου THEIA Lab

(theialab.blogspot.com). «Τα πλέον δημοφιλή είναι τα τμήματα

πατρόν-ραπτικής, αφενός γιατί είναι τα σεμινάριά μας με τη

μεγαλύτερη ιστορία, αφετέρου γιατί κάθε κοπέλα θέλει να μάθει να

φτιάχνει τα δικά της ρούχα». Ποιο είναι λοιπόν το προφίλ της

τυπικής μαθήτριας ενός σεμιναρίου πατρόν-ραπτικής; Γυναίκα,

συνταξιούχος, με παραδοσιακές καταβολές; «Καμία σχέση»,

διαβεβαιώνει η κ. Προβοπούλου.

Οι περισσότερες μαθήτριές της χωρίζονται σε τρεις

κατηγορίες: «Οι νεώτερες, 15-16 ετών, επιθυμούν να

προετοιμάσουν το πορτφόλιό τους για κάποια σχολή σχεδίου μόδας του

εξωτερικού. Μετά είναι οι φοιτήτριες, πολλές από τις οποίες θα

ήθελαν να ασχοληθούν με τη μόδα αλλά δέχτηκαν πίεση από την

οικογένειά τους να ακολουθήσουν άλλη κατεύθυνση και βρήκαν τρόπο

μέσα από το THEIA Lab να διατηρήσουν επαφή με το όνειρό τους. Τέλος

υπάρχει η κατηγορία των γυναικών 30-60 ετών, οι οποίες μετά από

κάποια χρόνια εργασίας αποφάσισαν επιτέλους να αφιερώσουν χρόνο και

στον εαυτό τους».

Πού θα μπορούσαμε να αποδώσουμε την ανάδυση του κινήματος

των… patronistas; Αφενός στην ανάγκη μας να στραφούμε στη

χειροτεχνία ως ένα μέσο προσωπικής έκφρασης και εκτόνωσης του

άγχους, αφετέρου στην οικονομική κρίση, η οποία υπαγορεύει μείωση

εξόδων. Στο τελευταίο κομμάτι μάλιστα η ραπτική μπορεί να

αποδειχθεί τριπλά χρήσιμη, αφού μάς μαθαίνει όχι μόνο να

επιδιορθώνουμε τα ρούχα και τα αξεσουάρ μας ή να τα φτιάχνουμε από

την αρχή, αλλά και να εκτιμάμε την ποιότητα κατασκευής των έτοιμων

προϊόντων, ώστε να κάνουμε πιο «έξυπνες» αγορές. – Γωγώ Καρκάνη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή