Τη σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου συνεισφορά στην πάταξη της πλεονεξίας των μικρομεσαίων, θα πρέπει να την πιστώσουμε στις αεροπορικές εταιρίες. Και εξηγούμαι: Εν καιρώ κρίσης, οι εταιρίες αυτές μας «ανάγκασαν» να βολευόμαστε με λιγότερα. Με ποιον τρόπο; Μέσα από τον κανονισμό της προβλεπόμενης δωρεάν χειραποσκευής. Πλέον, αν δεν σου περισσεύουν χρήματα, περιορίζεις τις αποσκευές σου μέσα σε 56Χ45Χ25 εκατοστά (βλ. φώτο). Και αυτό σε κάνει, τολμώ να πω, καλύτερο άνθρωπο, οδηγώντας μακροπρόθεσμα σε έναν σπαρτιάτικο, λιτό και ουσιαστικό βίο.
Τα λέω λίγο τσαχπίνικα, αλλά σοβαρολογώ. Κάποτε, είχα ταξιδέψει με μια κοπέλα στο Παρίσι και ήταν στο τσακ να πάρει μαζί της στην βαλίτσα την καφετιέρα της. Ήταν κάτι σημαντικό για εκείνη, όπως μου είχε πει, που δεν μπορούσε να αποχωριστεί εύκολα. Στην τεράστια μπορντό βαλίτσα της κοπέλας αυτής χωρούσαν τα πάντα, χωρούσε και η ίδια αν το ήθελε. Για πέντε μέρες που θα έλειπε, έπαιρνε μαζί της ρούχα που μπορούσαν να ντύσουν μια ολόκληρη γυναικοπαρέα, μια γυναικεία ομάδα μπάσκετ, ας πούμε. (Τα κακά νέα ήταν ότι όπου δεν υπήρχαν κυλιόμενες σκάλες, τη βαλίτσα της τη σήκωνα εγώ, ως τζέντλεμαν…)
Σήμερα, η δωρεάν χειραποσκευή, η οποία στο δικό μου το μυαλό θεσπίστηκε εν καιρώ κρίσης ακριβώς επειδή αποσκοπούσε στο να μας κάνει ολιγαρκείς, δεν σου δίνει περιθώρια για τέτοια πράγματα. Σχεδιάζοντας ένα ταξίδι έξι ημερών στο εξωτερικό τις προσεχείς ημέρες, παίρνω μαζί μου μονάχα 4 t-shirts, 2 παντελόνια, εσώρουχα, κάλτσες, σαγιονάρες, ένα μικροσκοπικό νεσεσέρ, ένα βιβλίο, συν αυτά που θα φοράω ταξιδεύοντας. Παπούτσια δεύτερα δεν παίρνω. Νιώθω πως είναι too much.
Διαβάστε περισσότερα εδώ