Πρωταγωνιστές που πάντα μας συγκινούν στην οθόνη και άλλοι που μόλις γνωρίζουμε γίνονται φάροι ενός ελληνικού σινεμά που «βρυχάται» με αναζωογονητική ρώμη εντός και εκτός συνόρων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΥΡΠΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος δεν έχει σταματήσει να ταξιδεύει τον τελευταίο καιρό: Λοκάρνο, Λονδίνο, Σεράγιεβο, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, με τελικό σταθμό τη Θεσσαλονίκη. Μέλος της παρέας ανδρών της ταινίας Chevalier, της υπαρξιακής μαύρης κωμωδίας της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη με θέμα την ανδρική φιλία και τον ανταγωνισμό, ο Γιώργος συνοδεύει με υπερηφάνεια και ενθουσιασμό την ταινία στη θριαμβευτική πορεία της στα φεστιβάλ – αποκορύφωμα, το μεγάλο βραβείο στο Λονδίνο, παρά τις θεαματικές συμμετοχές. «Το φιλμ είχε μεγαλύτερο γκελ στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη, όπως φάνηκε από τις ερωτήσεις του κοινού και τη sold out ανταπόκριση, σε σχέση με την Ευρώπη», λέει ο ηθοποιός, συγκρίνοντας εμπειρίες από τις προβολές. Στο Chevalier υποδύεται τον Γιάννη, έναν άνδρα σε απόγνωση, κατά δική του ομολογία: «Σε σχέση με τους άλλους, ο Γιάννης έχει παραπάνω δυσκολία, λόγω της επαγγελματικής του σχέσης με τον πεθερό του, τον Γιώργο Κέντρο. Έχει ανοιχτό το μέτωπο με τον αδελφό του, τον Μάκη Παπαδημητρίου, που πρέπει να φροντίζει, αλλά ανταγωνίζεται αναγκαστικά. Επίσης υπάρχει και το μέτωπο με τον Χρήστο (Σάκη Ρουβά), ο οποίος είναι και αντίζηλος και ο κύριος διεκδικητής στο παιχνίδι και στο χρίσμα για την κλινική του πεθερού. Βάλτε στην εξίσωση τις κόντρες του με τον Κορώνη και τον Μουρίκη, και έχετε μια ποικιλία στην πρόκληση». Εξαίροντας την προσέγγιση της Τσαγγάρη στους ηθοποιούς της, είναι σαν να εξηγεί την ειδοποιό διαφορά μιας σκηνοθέτιδος που σκέφτεται με διεθνείς όρους, έναντι μιας εσωστρεφούς νοοτροπίας: «Η Αθηνά αφιερώνει πολύ χρόνο στο υλικό και τους ηθοποιούς της και διαθέτει κάποια στάνταρ επαγγελματισμού που δύσκολα βρίσκεις στην Ελλάδα. Ο ανοιχτός ορίζοντας με τις πολλές αναγνώσεις –που οφείλονται και στο φοβερό σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου– την κάνει σπουδαία, και το αποτέλεσμα αυτό στο εξωτερικό είναι γοητευτικό, εκτιμητέο και τελικά το ζητούμενο». Για τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, το όνειρο μιας επαγγελματικής ευκαιρίας στο εξωτερικό δεν έχει σβήσει και βρίσκει πως αν και είναι πάντα δύσκολο, δεν είναι δυσκολότερο απ’ ό,τι παλιότερα. Ίσως ο λόγος που κρατά ζωντανή την ελπίδα του, όχι μόνο στην πιθανότητα ενός διεθνούς break αλλά γενικότερα στη στάση του απέναντι στη δουλειά και τη ζωή, είναι και η αντιμετώπιση του βασικού θέματος στην ταινία, του ανταγωνισμού: «Δεν έμπαινα ποτέ στη διαδικασία του ανταγωνισμού», υποστηρίζει. «Πίστευα πως αν κάνεις καλά τη δουλειά σου, δεν έχεις φόβο. Η εμπιστοσύνη μου στην αξιοκρατία και η σεμνότητά μου έχουν εκληφθεί ως αδιαφορία και αφέλεια. Η διαδικασία του ανταγωνισμού μού αρέσει μόνο με το συνάδελφο που προκαλώ για να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Αλλά ποτέ για να φανώ εγώ έναντι του άλλου». —ΘΟΔΩΡΉΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μάλλινο κοστούμι DIMITRIS PETROU.
Photographer ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Τhis Is Not Another Agency*)
Επιμέλεια ΜΥΡΤΩ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗ
GROOMING: ΖΕΦΗ ΣΙΑΤΟΥ (THIS IS NOT ANOTHER AGENCY*)
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ STYLING: AΝΑΣΤΑΣΙΑ ΙΩΣΗΦΙΔΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ
Όσο ακούω τον Γιάννη Στάνκογλου να μιλάει για τους ρόλους του σε ταινίες που ήδη προβάλλονται ή θα βγουν σύντομα στις αίθουσες, έχω την αίσθηση ότι για μερικούς μήνες θα είναι «πανταχού παρών». Είναι deep diver στο Forget Me Not, του Γιάννη Φάγκρα, που γυρίστηκε στην Αλάσκα και τη Νέα Ορλεάνη. Διεφθαρμένος πολιτικός στο The Republic, μια action movie του Δημήτρη Τζέτζα. Εβραίος πατέρας στο Ουζερί Τσιτσάνης, του Μανούσου Μανουσάκη. Ιταλός μαφιόζος στην Κόρη του Ρέμπραντ, του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Φίλος του πρωταγωνιστή στο Illusion, του Σάββα Καρύδα. Παράλληλα, εκτός μεγάλης οθόνης κρατάει τον κεντρικό ρόλο στην παράσταση Ο Ιάσονας και το Χρυσόμαλλο Δέρας, που παίζεται στο Θέατρο Badminton, ενώ κάνει πρόβες για το Victor Victoria, που θα ανέβει στο Pantheon Theater. «Όλοι οι ρόλοι είναι μεγάλοι και σημαντικοί», δηλώνει. «Έχω δώσει την ίδια ένταση και ενέργεια στους χαρακτήρες μου, τους έχω αντιμετωπίσει με την ίδια ευθύνη. Αν ξεχώριζα κάποιον, θα ήταν σαν να απέκλεια ένα κομμάτι του εαυτού μου». Παρόλο που ορισμένα γυρίσματα έχουν γίνει πριν από καιρό, είναι γεγονός ότι δουλεύει πάρα πολύ. «Θα ήθελα να μην κάνω τόσα πράγματα», παραδέχεται. «Δεν είναι απαραίτητα καλό να βρίσκεσαι παντού, όμως αυτό με συντηρεί. Νιώθω καλλιτέχνης, αλλά την ίδια στιγμή νιώθω και εργάτης». Και στον άλλο σημαντικό ρόλο της ζωής του, εκείνον του πατέρα, πώς είναι; «Το παλεύω όσο μπορώ. Προσπαθώ να δίνω ελευθερίες, να δίνω ασφάλεια, να δίνω σιγουριά – άσχετα αν εγώ δεν τη νιώθω όσο θα ’θελα». —ΠΑΡΗΣ ΚΟΡΜΑΡΗΣ
Μάλλινο σακάκι και βελούδινο παντελόνι ΜI-RO. Πουκάμισο CALVIN KLEIN JEANS, Collective.
Photographer ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Τhis Is Not Another Agency*)
Επιμέλεια ΜΥΡΤΩ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗ
GROOMING: ΖΕΦΗ ΣΙΑΤΟΥ (THIS IS NOT ANOTHER AGENCY*)
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ STYLING: AΝΑΣΤΑΣΙΑ ΙΩΣΗΦΙΔΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΑΡΡΟΣ
«Όλα ξεκινάνε από τις λέξεις», λέει ο Γιάννης Νιάρρος. «Με το που διαβάζεις τα λόγια, ξεκλειδώνεται». Μου εξηγεί πώς προσεγγίζει κάθε ρόλο και –χωρίς νομίζω να το συνειδητοποιεί– περιγράφει ένα σπάνιο ταλέντο να μπαίνει κατά κάποιον τρόπο άμεσα στο πετσί των χαρακτήρων που καλείται να ενσαρκώσει. Στα 23 του, περίπου δυόμισι χρόνια αφότου αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού, δηλώνει τυχερός που βρίσκεται πρωταγωνιστής σε δύο σημαντικές παραγωγές: Στο Νοτιά, την πολυαναμενόμενη ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, και στο Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία και διασκευή Σωτήρη Χατζάκη και μετάφραση Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Εκείνο που τον οδήγησε στην υποκριτική ήταν η επιθυμία του να κάνει τον κόσμο να γελάει, για να καταλάβει στη σχολή πια ότι «το γέλιο και το δράμα χωρίζονται από μια πολύ λεπτή γραμμή». Με την τύχη στο πλευρό του, έχει ένα ακόμα όπλο: το φόβο. «Είναι εποικοδομητικό να φοβάσαι», εξηγεί. «Δεν νοώ να πηγαίνω σε πρόβα ή σε γύρισμα χωρίς να είμαι σχεδόν σίγουρος ότι κάτι μου διαφεύγει. Θα δούμε στην πορεία αν θα αποκτήσω ποτέ τη σιγουριά που φαίνεται να έχουν μεγαλύτεροι ηθοποιοί. Εκτός αν είναι κι αυτή φαινομενική, και η δουλειά μας εγκυμονεί το φόβο». —ΠΑΡΗΣ ΚΟΡΜΑΡΗΣ
Μάλλινο πουλόβερ STELIOS KOUDOUNARIS.
Photographer ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Τhis Is Not Another Agency*)
Επιμέλεια ΜΥΡΤΩ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗ
GROOMING: ΖΕΦΗ ΣΙΑΤΟΥ (THIS IS NOT ANOTHER AGENCY*)
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ STYLING: AΝΑΣΤΑΣΙΑ ΙΩΣΗΦΙΔΟΥ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Μιλάμε μια μέρα μετά τα 33α γενέθλιά του, ενώ γιορτάζει μια άλλη σημαντική για τον ίδιο επέτειο: τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την ίδρυση της θεατρικής ομάδας θΘ, με την οποία παρουσίασε την Εργασία Βάκχες, μια solo performance βασισμένη στις Βάκχες του Ευριπίδη. Επί σκηνής, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου ήταν πολύ διαφορετικός από ό,τι θα δούμε όταν κάνει πρεμιέρα η ταινία Ουζερί Τσιτσάνης, όπου υποδύεται το θρυλικό συνθέτη. «Το να ενσαρκώνεις μια ιστορική προσωπικότητα για την οποία υπάρχουν οπτικοακουστικά ντοκουμέντα αυξάνει την αγωνία», αναγνωρίζει. «Το ξεπέρασα αποφασίζοντας να μην προσπαθήσω να τον μιμηθώ, αλλά να προσεγγίσω την ανθρώπινη βάση του, να νιώσω τι μπορεί να περνούσε. Ο Βασίλης Τσιτσάνης έκοψε τον εαυτό του σε κομματάκια και τον έβαλε στα τραγούδια του. Έτσι τον γνώρισε ο κόσμος». Από σπουδαστής στη σχολή του Εθνικού, ο Κωνσταντίνου μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στον κινηματογράφο και το θέατρο, κάνοντας όπως λέει «περίπου μιάμιση ταινία το χρόνο». Το καλοκαίρι έκανε γυρίσματα για το γαλλόφωνο Voir Du Pays, των αδελφών Delphine και Muriel Coulin, ενώ τον Ιανουάριο φεύγει για Λετονία, για τα γυρίσματα της ταινίας Virus, μιας διεθνούς συμπαραγωγής σε σκηνοθεσία του Άγγελου Φραντζή. «Είναι πάντα ωραίο να έχεις συνεργάτες που μιλάνε άλλες γλώσσες και φέρουν μια κουλτούρα διαφορετική από τη δική σου», τονίζει. «Είναι ωραίο να συνειδητοποιείς ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε κάπως ίδιοι και ταυτόχρονα τόσο μοναδικοί». —ΠΑΡΗΣ ΚΟΡΜΑΡΗΣ
PHOTO: N. VAVDINOUDIS-CH.DIMITRIOU/STUDIOVD.GR