Η ηθοποιός που έκανε μεγάλη αίσθηση στην ταινία «Suntan» είναι ακόμα σπουδάστρια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού: H Έλλη Τρίγγου, φωτεινή σαν προβολέας, μια μικροκαμωμένη μπάλα ενέργειας, αντιμετώπισε με φυσική απλότητα το σύνθετο ρόλο της Άννας, μιας κοπέλας που πηγαίνει στην Αντίπαρο για να χαρεί τις διακοπές με τους φίλους της, σαν ενζενί που πεταρίζει, αλλά το παιχνίδι με το γιατρό του νησιού –αθώο αρχικά, σκληρό στη συνέχεια– μπερδεύεται και χοντραίνει. Με το χαμόγελο και τα νιάτα της, σαν γαλλικός πειρασμός που ρίχνει σωστά «γαλλικά» όταν θέλει να βάλει το γιατρό στη θέση του, η Έλλη ανανεώνει το κατεψυγμένο concept της πλανεύτρας, παίζοντας την αιώνια allumeuse άμεσα και σκληρά, σαν να εφαρμόζει τη λογική των ’70s σε μια γενιά που δοκιμάζει τα πάντα. Η ίδια μιλάει για τα βιώματα και τα όνειρά της, τη χίπικη χημεία της διεθνούς παρέας των γυρισμάτων, το ρόλο του Μάκη Παπαδημητρίου στις σκηνές του σεξ, αλλά και τον κοινωνικό της προβληματισμό.
Πού σας βρίσκουμε αυτήν την περίοδο; Τι ετοιμάζετε;
Αυτήν την περίοδο ασχολούμαι αποκλειστικά με τις σπουδές μου στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είναι η τελευταία μου χρονιά, κι εκτός από τις υποχρεώσεις που είναι αυξημένες λόγω τελικών εξετάσεων, θέλω να απολαύσω τις τελευταίες μου στιγμές εκεί. Έζησα τρία υπέροχα χρόνια και θέλω τώρα ο επίλογος να είναι εξίσου όμορφος.
Μεγαλώσατε στην Πάτρα; Ποια βιώματα θυμάστε από τη ζωή σας εκεί, τι ανησυχίες είχατε;
Έζησα στην Πάτρα για κάποιο διάστημα, αλλά έχω μεγαλώσει στους ρυθμούς της μεγαλούπολης. Ευτυχώς, πρόλαβα να παίξω σε πλατείες. Πάντα μου άρεσε να αλληλεπιδρώ με τους γύρω μου, να παρατηρώ και να ακούω. Θύμωνα με το άδικο και με καθήλωνε το διαφορετικό. Μαγνητιζόμουν από αυτό. Ήμουν από εκείνα τα παιδιά που πάντα υποστήριζαν τον πιο αδύναμο και με έτρεφε η δύναμη της ομάδας. Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να δηλώνει «Θα φύγω και θα πάω να αλλάξω τον κόσμο».
Η ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου είναι το ντεμπούτο σας στο σινεμά. Είναι και η πρώτη σας εμπειρία μπροστά στην κάμερα; Πώς εξελίχθηκε η γνωριμία σας με το σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς και ειδικά το ξένο καστ, με το οποίο φαντάζομαι πως δεθήκατε στενά, παρότι δεν γνωριζόσασταν;
Ήταν η πρώτη μου επαφή με τον κινηματογράφο και αισθάνομαι τυχερή που έγινε με τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος, αληθινός και παθιασμένος με τη ζωή. Κέρδισε την εμπιστοσύνη μου με το να με εμπιστευτεί ο ίδιος απλόχερα. Με τον πιο απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο κατάφερε να ενώσει πέντε εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Μας κούρδισε σε ένα κοινό όραμα, μας έδεσε σε μια παρέα και μας έδωσε όλη την ελευθερία να το ζήσουμε.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον συμπρωταγωνιστή σας, τον Μάκη Παπαδημητρίου, ως ηθοποιό και άνθρωπο;
Ο Μάκης είναι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Μοναδικός. Διαχειρίζεται τις καταστάσεις με ήθος, και για μένα είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Τον συναντάς και απλά τον λατρεύεις. Δεν προσπαθεί να σε κερδίσει, δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό, απλώς δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ο επαγγελματισμός, το ταλέντο και το ευφυέστατο χιούμορ του συνέβαλαν καταλυτικά στο αποτέλεσμα αυτής της ταινίας.
Τα γυρίσματα στην Αντίπαρο τα φαντάζομαι σαν μια ταινία μέσα στην ταινία. Πόσο εύκολο ήταν να κολλήσετε με την κινηματογραφική σας παρέα, δεδομένου ότι στο σενάριο καλείστε να αναπτύξετε εξαιρετική οικειότητα ο ένας με τον άλλον;
Χωρίς να έχω εμπειρία από άλλες δουλειές, γνωρίζω πως αυτή η ταινία δεν γυρίστηκε με τον πατροπαράδοτο τρόπο! Ζούσαμε όλοι μαζί στο camping του νησιού, ηθοποιοί και συνεργείο. Κανονικό κοινόβιο. Οι σκηνές μας ήταν και χώροι γυρισμάτων, τα μπαρ που βγαίναμε τα βράδια να διασκεδάσουμε, το ίδιο. Εκτός από εμάς, ηθοποιοί της ταινίας έγιναν και οι κάτοικοι του νησιού, όπως και όσοι παραθέριζαν στην Αντίπαρο εκείνη την περίοδο. Ήταν Αύγουστος… Η μυθοπλασία και η πραγματικότητα στο «Suntan» βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. Μεσολαβούσε μία κάμερα και ένα χειρουργικά οργανωμένο όραμα. Το casting της παρέας δεν θα μπορούσε να είναι πιο επιτυχημένο. Ταιριάξαμε μέσα στη διαφορετικότητά μας, αγαπηθήκαμε πολύ, θα τολμήσω να πω πως γίναμε πραγματικοί φίλοι.
Τοπ από μεταξωτό σιφόν CHLOÉ, Luisa World. Λευκό σορτς TOPSHOP, Sotris. Κοσμήματα LITO.
Ποιo ήταν το κλειδί στις οδηγίες που σας έδωσε ο Αργύρης για το χαρακτήρα που υποδύεστε; Αν και έχει δίκιο από τη δική της πλευρά, η Άννα δείχνει σκληρότητα, αποκρούοντας το γιατρό όταν εκείνος επιμένει. Θέλατε να ισορροπήσετε την κυμαινόμενη συμπεριφορά της, κάνοντας τη να φαίνεται ενδεχομένως και συμπαθής; Σίγουρα την κατανοείτε. Τη δικαιολογείτε επίσης;
«Η Άννα είναι νέα, ωραία και δεν της λείπει τίποτα». Αυτή ήταν η οδηγία. Πηγαίνει στο νησί με την υπέροχη παρέα της, για να συμπληρώσουν μερικές ακόμα ξέφρενες στιγμές στο βιογραφικό τους. Συναντάει έναν άντρα διαφορετικό από εκείνους που συναναστρέφεται συνήθως και της κινεί την περιέργεια, της ξυπνάει το ενδιαφέρον. Παίζει μαζί του το αμφίθυμο παιχνίδι του έρωτα που τόσο της αρέσει, και μετά συνεχίζει. Δεν έχει άλλο χρόνο να του διαθέσει, την προλαβαίνει η ζωή και το επείγον της νεότητας. Δεν μπορώ να την κατακρίνω γι’ αυτό, ούτε για τη σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζει την ακραία συμπεριφορά του Κωστή – Μάκη. Αυτό που την κάνει σκληρή είναι ο φόβος.
Όλοι οι ηθοποιοί λένε πως οι σκηνές του σεξ είναι άβολες, άχαρες, αμήχανες. Συμφωνείτε; Εκτός των άλλων, έπρεπε να είστε γυμνή σε πολλές σκηνές – και, πραγματικά, παίξατε με σπάνια φυσικότητα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Όταν παίζεις στο πλευρό του Παπαδημητρίου, καμία σκηνή δεν μπορεί να είναι άβολη. Ο Μάκης είναι πολύ εσωστρεφής άνθρωπος, όπως κι εγώ, γι’ αυτό καταφέραμε να αναπτύξουμε μια άλλου είδους επικοινωνία, πιο μύχια, ουσιαστική. Μιλούσαμε με τα μάτια. Αντιμετωπίσαμε την ερωτική σκηνή με ψυχραιμία, φροντίδα και χιούμορ. Ήταν σχεδόν συγκινητικό. Όσο για το ότι κυκλοφορούσα γυμνή σε μια παραλία γυμνιστών, αν το σκεφτείς, μου φαινόταν και ήταν πιο φυσιολογικό από το να φοράω μαγιό.
Πώς τα πάτε με τη δημοσιότητα, ειδικά όταν ενδέχεται να σας βρει ενώ δεν την έχετε προσκαλέσει;
Δεν έχω αναπτύξει κάποια συγκεκριμένη σχέση με τη δημοσιότητα. Κάνω αυτό που έχω επιλέξει και το αντιμετωπίζω με σοβαρότητα, όπως του αξίζει.
Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας; Έχετε πληγώσει κάποιον όπως η Άννα; Μέχρι ποια θυσία θα φτάνατε;
Ο έρωτας είναι κινητήρια δύναμη. Ο λόγος για να ζει κανείς και να ελπίζει. Εύχομαι να μην έχω πληγώσει κάποιον όσο η Άννα τον Κωστή. Η μεγαλύτερη θυσία που μπορεί κάποιος να κάνει στο όνομα του έρωτα είναι να μη σταματήσει να επαναπροσδιορίζει οτιδήποτε θεωρεί δεδομένο.
Η πρώτη ερώτηση ήταν πού σας βρίσκουμε. Η τελευταία είναι πώς σας βρίσκουμε: Χαρούμενη, ανυπόμονη, κουρασμένη, γεμάτη σχέδια;
Είμαι γεμάτη ανυπομονησία για το αύριο, είμαι ευγνώμων για αυτά που έχω ζήσει μέχρι σήμερα, μα και βαθιά προβληματισμένη για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Όσο όμορφα κι αν νιώθω με αυτό που κάνω, όσο κι αν με λυτρώνει η αγάπη μου γι’ αυτό, με στοιχειώνει συνεχώς η σκέψη πως σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν παιδιά που πεινάνε ή τρέχουν να σωθούν από βόμβες. Εξοργίζομαι στην ιδέα ότι υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι αυτό δεν τους αφορά. Ελπίζω μια μέρα τα όνειρά μας, τα όνειρα των ανθρώπων, να είναι κοινά και να αφορούν μόνο την αγάπη, την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα.
Photographer KATERINA TSATSANI (D-Tales)
Fashion Εditor MICHAEL PANDOS
Hair & Μakeup DIMITRA ALTANI (D-Tales)
Styling Αssistant MARILOU THEODORIDOU
Assistant Photographer GEORGE NESIS
Η φωτογράφιση έγινε στο κατάστημά Calèche. Ευχαριστούμε τη διεύθυνση για την ευγενική φιλοξενία.