Η τεχνολογία των ολογραμμάτων είναι πολύ παλιά. Για την ακρίβεια, προηγήθηκε της ανακάλυψης του λέιζερ κατά μία ολόκληρη δεκαετία, το 1947. Ομως, «ποτέ δεν ήταν τόσο ώριμη όσο σήμερα. Και κανείς δεν έχει καταφέρει την τόσο πιστή τρισδιάστατη και χρωματική αναπαραγωγή ενός αντικειμένου όπως εμείς».
Μια ματιά αρκεί για να μας πείσει. Στο «Ελληνικό Ινστιτούτο Ολογραφίας», που φιλοξενείται στα εργαστήρια των ΤΕΙ Πειραιά, στο κέντρο της Αθήνας, ο Ανδρέας Σαρακηνός, επιστημονικός διευθυντής του ινστιτούτου, μας εξηγεί γιατί οι δικές τους, τρισδιάστατες καταγραφές είναι τόσο πανομοιότυπες με το πρωτότυπο ώστε να δικαιολογούν τον αναβαθμισμένο χαρακτηρισμό «οπτικοί κλώνοι» – OptoClones.
«Η τεχνολογία των led, η ημιεμπορική διάθεση των πανχρωματικών πλακών όπου καταγράφεται η εικόνα, το γεγονός ότι οι επαγγελματικές κάμερες γίνονται όλο και πιο φορητές και η δική μας ιδέα για μια ολιστική αντιμετώπιση του ολογράμματος, από τη μέθοδο της απαθανάτισης του αντικειμένου μέχρι το φωτισμό του οπτικού του κλώνου. Ολες οι απαραίτητες τεχνολογίες συνέκλιναν για την τελειοποίηση μιας διαδικασίας που φιλοδοξούμε να προσφέρει πολλαπλά».
«Φανταστείτε μια συλλογή έργων τέχνης διασκορπισμένη στα πέρατα του κόσμου. Και τώρα, φανταστείτε την ίδια συλλογή, κλωνοποιημένη, συγκεντρωμένη σε ένα μέρος, με στόχο την τέρψη του κοινού, την επιστημονική τεκμηρίωση, την αρχειοθέτηση ή ακόμη και την ίδια την προστασία των πρωτοτύπων», συμπληρώνει ο Αλκης Λεμπέσης, διευθυντής του ινστιτούτου. «Οι οπτικοί κλώνοι κάνουν ακριβώς αυτό: επιτρέπουν τη σύγκλιση της τεχνολογίας με την τέχνη, την ιστορία και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά».