Του Παναγιώτη Αθανάσαινα
Το παρελθόν μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι τα παιχνίδια των
εξομοιωτών πτήσης στις κονσόλες δεν κατάφεραν ποτέ να ξεπεράσουν
συγκεκριμένα πρακτικά εμπόδια ώστε να φτάσουν στο επίπεδο
προσομοίωσης που προσφέρoυν τίτλοι όπως το Falcon 4.0 στα PC, για
παράδειγμα. Αξιόλογες προσπάθειες έχουν υπάρξει, με πιο
χαρακτηριστική τη σειρά Ace Combat που σήμερα μετράει έξι
συνέχειες, και το πιο πρόσφατο Hawx, δια χειρός Tom Clancy, ένας
όμορφος όπτικα τίτλος, με έντονη δράση, αλλά μεγάλη απόσταση από το
χαρακτηρισμό τους ως «simulator».
Το Il-2 Sturmovik: Birds of Prey επιχειρεί να αλλάξει τα
δεδομένα στο είδος, απευθυνόμενο ταυτόχρονα σε όλους εκείνους που
αρέσκονται στην arcade διασκέδαση που προσφέρουν οι τίτλοι που
αναφέρθηκαν, αλλά και προσελκύοντας τους πιο hardcore fans των
flight sims, προσφέροντας μια, στο μέτρο του δυνατού, περισσότερο
ρεαλιστική εμπειρία χειρισμού ενός μαχητικού αεροπλάνου Β’
Παγκοσμίου Πολέμου.
Το σύνολο των διαθέσιμων αποστολών, στο Campaign mode του τίτλου
και εκείνες που γίνονται σταδιακά διαθέσιμες ξεπερνούν τις 60. Σε
κάθε αποστολή στόχος είναι είτε η κατάρριψη εχθρικών αεροπλάνων, η
προσβολή κάποιων στόχων στο έδαφος, ή σε πολλές περιπτώσεις ο
συνδυασμός των δύο. Ο χρήστης μπορεί να επιλέξει από πληθώρα
αεροπλάνων για να εκτελέσει την αποστολή, τα οποία διαφοροποιούνται
στον διαθέσιμο οπλισμό και στην πτητική συμπεριφορά. Εκτός από τις
single player επιλογές, το παιχνίδι υποστηρίζει και τέσσερα
διαφορετικά online multiplayer σενάρια για μέχρι 16 παίχτες.
Το ισχυρότερο σημείο του Birds of Prey ωστόσο, είναι η
δυνατότητα διαμόρφωσης του επιπέδου δυσκολίας της αποστολής, που
αφορά όχι μόνο τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι εχθρικές και φίλιες
δυνάμεις, αλλά κυρίως στο ρεαλισμό του χειρισμού του αεροπλάνου.
Έτσι, ο παίχτης έχει να επιλέξει ανάμεσα στις επιλογές Arcade,
Realistic και Simulator. Η πρώτη επιλογή ενδείκνυται για όλους
εκείνους στους οποίους αρέσουν τα παιχνίδια με αεροπλάνα αλλά δεν
έχουν διάθεση να μελετήσουν τις αρχές πτήσης και τις δυνάμεις που
εξασκούνται σε ένα αεροπλάνο την ώρα που βρίσκεται στον αέρα.
Παίζοντας σε αυτή την επιλογή το παιχνίδι δείχνει τον καλύτερο
κινηματογραφικό του εαυτό, με εντυπωσιακές εξωτερικές λήψεις των
αερομαχιών, προσεγμένα μοντέλα αεροπλάνων, αληθοφανείς εκρήξεις και
όμορφα τοπία στο έδαφος, ενώ πολλά βοηθήματα θα εξασφαλίσουν σχεδόν
πάντα τη νίκη σε κάθε αποστολή.
Στη Realistic επιλογή, ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού
αυξάνεται σημαντικά, η σκόπευση γίνεται δυσκολότερη, το αεροπλάνο
«τρέμει» στον αέρα ή όταν τα πολυβόλα του αδείαζουν σφαίρες,
στοιχεία που μεταφέρονται στο χειριστήριο και επηρεάζουν την πτήση.
Επίσης, πολλές βοήθειες πλέον δεν υπάρχουν, ενώ αν δε δοθεί η
απαραίτητη προσοχή στην ταχύτητα την ώρα των ελιγμών, το αεροπλάνο
μπορεί να πέσει πολύ εύκολα σε απώλεια στήριξης, από την οποία
δύσκολα θα επανέλθει.
Η Simulator επιλογή τέλος, κάνει ακόμη δυσκολότερα – και πιο
ρεαλιστικά – τα πράγματα, αφαιρώντας κάθε βοήθεια, ενώ πλέον η μόνη
οπτική είναι αυτή μέσα από το κόκπιτ του αεροπλάνου, κάνοντας την
πλοήγηση αλλά και τις αερομαχίες πολύ πιο δύσκολες. Επίσης, η
απουσία οποιουδήποτε ραντάρ σημαίνει ότι η επιτυχία της αποστολής
οφείλεται αποκλειστικά στην καλή όραση και ακοή του παίκτη.
Στα θετικά του τίτλου δεν μπορεί να μην αναφερθεί η άριστη
μουσική επένδυση, δημιουργία του Τζέρεμι Σόουλ, γνωστού από
παλαιότερους τίτλους όπως τα Oblivion και Guild Wars.
Διαθέσιμο για: Xbox 360, Playstation 3, PSP, Nintendo DS
PEGI: 7+