Aν οι περισσότεροι επισκέπτες των ιστοσελίδων γνωριμιών ελπίζουν να βρουν έναν σύντροφο (για μία νύχτα ή για το υπόλοιπο της ζωής τους), πώς μπορεί να ερμηνευθεί η ολοένα αυξανόμενη δημοτικότητα βιντεοπαιχνιδιών, οι παίκτες των οποίων γνωρίζονται και διατηρούν σχέσεις με φανταστικούς αγνώστους; Πώς εξηγείται ότι πάνω από 22 εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους αναζητώντας τον ιδανικό σύντροφο ανάμεσα στους μυστηριώδεις, συνήθως ισχυρούς άνδρες, που «υπάρχουν» μόνο στο ψηφιακό σύμπαν των παιχνιδιών της ιαπωνικής εταιρείας Voltage; Μολονότι είναι εμπνευσμένες από τα κόμικ μάνγκα, οι εν λόγω εφαρμογές έχουν τόσο μεγάλη απήχηση εκτός Ιαπωνίας, που η Voltage πλέον διατηρεί γραφεία και στις ΗΠΑ.
Οι παίκτριες κατά κανόνα έχουν να επιλέξουν μεταξύ πέντε διαφορετικών ανδρικών χαρακτήρων και καθορίζουν πώς θα ανταποκριθούν στην προσπάθειά του να τις προσεγγίσει. Ενα από τα πιο επιτυχημένα παιχνίδια της εταιρείας, το «My Forged Wedding», έχει ως πρωταγωνίστρια ένα κορίτσι, που αναγκάζεται να παντρευθεί έναν άγνωστο για ένα μήνα προκειμένου να βρει δουλειά, ενώ το «Be My Princess» απευθύνεται στις γυναίκες που δεν έπαψαν ποτέ να ονειρεύονται να συναντήσουν έναν πρίγκιπα. Στις αντίστοιχες εφαρμογές σχεδιασμένες για το ανδρικό, ετεροφυλόφιλο κοινό συγκαταλέγονται το «LovePlus», οι ηρωίδες του οποίου θυμίζουν αμυδρά την σαγηνευτική Σκάρλετ Γιόχανσον στην ταινία «Her», και το «VR Kanojo», που εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου μέσα σε μια κρεβατοκάμαρα.
Για να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του χρήστη τους, οι ψηφιακοί εραστές δεν παραδίδονται στον πρώτο τυχόντα. Αντίθετα, απαιτούν ειδική μεταχείριση και ταλαιπωρούν τους επίδοξους «μνηστήρες» όσο τους επιτρέπει η τεχνητή νοημοσύνη τους. Στο τέλος, βέβαια, ύστερα από μία ή περισσότερες «παρτίδες», υποτάσσονται στην εξουσία του παίκτη, ο οποίος καθορίζει και την τελική έκβαση του ερωτικού παιχνιδιού. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, το φλερτ δεν εμπεριέχει τον φόβο της απόρριψης, αλλά η ανακούφιση από τη μοναξιά διαρκεί μόνο μέχρι τους τίτλους τέλους.