Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί Εμανουέλ Μακρόν: ο οικονομικά φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής, ο άνθρωπος που κρατικοποίησε τους μισθούς για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της πανδημίας, ο προβοκάτορας που εξήγγειλε ότι το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό, ο τακτικιστής πάντα έτοιμος να αλλάξει θέση, ο διπλωμάτης, ο ταραξίας. Σήμερα, έχοντας πείσει τους Γάλλους να τον επανεκλέξουν, κάτι που κανείς προκάτοχός του δεν είχε καταφέρει τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ποιος Μακρόν θα εμφανισθεί στο προσκήνιο; Κρίνοντας από τη συγκρατημένη νικητήρια ομιλία του, μάλλον ο τσουρουφλισμένος Μακρόν.
Στην ομιλία του αυτή, που δεν περιείχε ίχνος θριαμβολογίας, ο Μακρόν εξέφρασε την πρόθεσή του να δώσει τέλος στις παλιές συνήθειες, αντιμετωπίζοντας την «οργή και τις διαφωνίες» στη χώρα και προσεγγίζοντας τους ψηφοφόρους που επέλεξαν την ακροδεξιά αντίπαλό του, Μαρίν Λεπέν. «Επιδιώκει τον εκδημοκρατισμό της εξουσίας. Δεν πρόκειται για μεταμόρφωση, αλλά για εκσυγχρονισμό των μεθόδων του», λέει ο Αλέν Ντιαμέλ, συγγραφέας βιβλίου για τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ο επανεκλεγείς πρόεδρος είπε ότι η δεύτερη θητεία του δεν θα αποτελέσει συνέχεια της πενταετίας που εκπνέει, αλλά θα χαρακτηρίζεται από νέες μεθόδους. «Τα ερχόμενα χρόνια δεν θα είναι ήρεμα, θα είναι ιστορικά και θα τα γράψουμε μαζί για τις επόμενες γενιές», είπε ο Μακρόν. Ο πρόεδρος ουδέποτε μπόρεσε να αντισταθεί στα εύηχα ρητορικά σχήματα, όσο ασαφές και αν είναι το νόημά τους. Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι δεν μπορεί να αγνοήσει τα 13,3 εκατομμύρια πολίτες που ψήφισαν τη Λεπέν.
Για την ώρα, προτεραιότητα του προέδρου είναι να επιδεικνύει ενσυναίσθηση, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί μια και καλή από την εικόνα του «προέδρου των πλουσίων». Θέλει έτσι να αποδείξει ότι νοιάζεται για την εργατική τάξη και για όλους τους οργισμένους και απογοητευμένους συμπολίτες του, που παρασύρθηκαν όχι μόνο από το εθνικιστικό μήνυμα του Εθνικού Συναγερμού, αλλά και από τη δέσμευση της υποψήφιας προέδρου να βοηθήσει οικονομικά τους Γάλλους. Οι αριθμοί είναι σαφείς: 70% των εύπορων ψηφοφόρων στήριξαν τον Μακρόν και 65% των φτωχών ψήφισαν Λεπέν. Οι πτυχιούχοι ψήφισαν Μακρόν και όσοι εγκατέλειψαν το λύκειο στράφηκαν στη Λεπέν.
Μεταξύ των μέτρων που μπορεί να υιοθετήσει ο Μακρόν στην αρχή της δεύτερης θητείας του είναι η έκπτωση στη βενζίνη για όσους Γάλλους κατοικούν μακριά από την εργασία τους, οι γενναίες μισθολογικές αυξήσεις σε νοσηλευτές και καθηγητές, καθώς και σύστημα αυτόματης αναπροσαρμογής των συντάξεων ανάλογα με την άνοδο του πληθωρισμού. «Πρέπει να ακούμε καλύτερα», είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο υπουργός Οικονομικών, Μπρουνό Λε Μερ, εννοώντας αυτούς που «έμειναν πίσω» σε μια οικονομία με ετήσιο αναπτυξιακό ρυθμό 7%.
Oι πολίτες μοιάζουν να επιθυμούν τον ηπιότερο και πιο «πράσινο» πρόεδρο. Ο ίδιος λέει ότι θα τους ακούσει.
Ο Μακρόν θα πρέπει να αφουγκραστεί τη φωνή των νέων. Ποσοστό 70% των 18-24 ετών ψήφισε υπέρ του αριστερού Ζαν-Λικ Μελανσόν στον πρώτο γύρο, για να μετατοπιστεί σε ποσοστό 61% στον Μακρόν στον δεύτερο γύρο της προεδρικής αναμέτρησης. Ο Μακρόν θα πρέπει να αποδείξει στην καχύποπτη νέα γενιά ότι εννοεί όσα λέει για «ζωή μετά τα ορυκτά καύσιμα», αποφεύγοντας τα διστακτικά ημίμετρα της πρώτης του θητείας. Στην ομιλία της νίκης του, ο Μακρόν υποσχέθηκε να κάνει τη Γαλλία «μια μεγάλη οικολογική χώρα». Αυτό θα απαιτήσει σοβαρές επενδύσεις, σαφές χρονοδιάγραμμα και επιδοτήσεις σε όσους επιλέξουν τη μετάβαση σε ακριβά ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Τα εμπόδια
Ο δρόμος του προέδρου είναι σπαρμένος με εμπόδια. Οι βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου μπορεί να αναδείξουν εχθρική εθνοσυνέλευση, στην οποία το κόμμα του Μακρόν δεν θα πλειοψηφεί, με τον πρόεδρο να πρέπει να υποστεί «συγκατοίκηση» με πρωθυπουργό από κόμμα της αντιπολίτευσης.
Αγνωστο παραμένει επίσης εάν ο Μακρόν είναι ικανός να υιοθετήσει λιγότερο επιθετικό τόνο. Ο Ντιαμέλ περιγράφει τον πρόεδρο ως αυτοδημιούργητο άνθρωπο, «σε διαρκή κίνηση» και πάντα σε στάση άμυνας. Οι αντίπαλοί του φοβούνται την ικανότητά του να αλλάζει θέσεις, ενώ οι επικριτές του εκτιμούν ότι τέτοια ιδεολογική ευκαμψία δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τις πραγματικές ιδεολογικές θέσεις του Μακρόν. Ο «μακρονισμός», όπως ονομάζεται στη Γαλλία, παραμένει μυστηριώδης έννοια. Αυτό που ουδείς μπορεί πια να αμφισβητήσει είναι η πολιτική του αποτελεσματικότητα.
Παρότι η φρενήρης κινητικότητα του Μακρόν είναι βέβαιο ότι θα διατηρηθεί, το εκλογικό σώμα διαμήνυσε σαφώς ότι η ενέργεια του προέδρου πρέπει να διοχετευθεί αλλού. Πολλοί αδιαφορούν για τα μεγαλόπνοα σχέδια του προέδρου για μετατροπή της Ευρώπης σε «πραγματική παγκόσμια δύναμη», απαιτώντας έναν υπομονετικό πρόεδρο, πρόθυμο να λύσει τα καθημερινά τους προβλήματα, όπως την άνοδο των τιμών και τη μισθολογική στασιμότητα. Πολλοί θέλουν επίσης τον εκδημοκρατισμό του προεδρικού πολιτεύματος και την απόδοση μεγαλύτερων αρμοδιοτήτων στην εθνοσυνέλευση, δέσμευση του Μακρόν η οποία έμεινε στα χαρτιά.
Σε ό,τι αφορά τη διατήρηση ανοικτού διαύλου επικοινωνίας, ο Μακρόν θα πρέπει να επεκτείνει το προνόμιο αυτό και στους Ευρωπαίους εταίρους του. Ο πόλεμος στην Ουκρανία εδραίωσε άλλωστε την πεποίθηση του Μακρόν ότι η ισχυρή Ευρώπη, με αξιόλογο διεθνές αποτύπωμα, θα προκύψει μόνο μέσα από την αυτόνομη ευρωπαϊκή άμυνα.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr