Πριν από εβδομήντα εννέα χρόνια αλεξιπτωτιστές των συμμαχικών δυνάμεων άρχισαν να αποβιβάζονται στις παραλίες της Νορμανδίας.
Έχει περάσει πολύς καιρός από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά εξακολουθεί να ζει στη μνήμη της Αμερικής. Και η επέτειος της D-Day μοιάζει ιδιαίτερη φέτος, καθώς περιμένουμε το ηθικό ισοδύναμο της, που πλησιάζει από μέρα σε μέρα, όταν η Ουκρανία θα ξεκινήσει την πολυαναμενόμενη αντεπίθεσή της κατά των Ρώσων εισβολέων (η οποία μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει).
Χρησιμοποιώ τον όρο «ηθικό ισοδύναμο» με προσοχή. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας από τους λίγους πολέμους που ήταν ξεκάθαρα ένας αγώνας του καλού εναντίον του κακού. Οι καλοί δεν ήταν σε καμία περίπτωση «εντελώς καλοί». Οι Αμερικανοί εξακολουθούσαν να στερούνται βασικά δικαιώματα και περιστασιακά να σφαγιάζονται λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Η Βρετανία εξακολουθούσε να κυβερνά, μερικές φορές με βάναυσο τρόπο, μια τεράστια αποικιακή αυτοκρατορία.
Αλλά ακόμα και αν οι μεγάλες δημοκρατίες αποτύγχαναν πολύ συχνά να ανταποκριθούν στα ιδανικά τους, είχαν ωστόσο τα σωστά ιδανικά. Οι σύμμαχοι υπερασπίστηκαν, έστω και ατελώς, την ελευθερία απέναντι στις δυνάμεις της τυραννίας, της φυλετικής υπεροχής και των μαζικών δολοφονιών.
Εάν η Ουκρανία κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, ορισμένοι από τους υποστηρικτές της στο εξωτερικό θα απογοητευτούν, αναμφίβολα, ανακαλύπτοντας τη σκοτεινή της πλευρά. Πριν από τον πόλεμο, η Ουκρανία βρισκόταν ψηλά στις κατατάξεις της διαφθοράς – καλύτερα μεν από τη Ρωσία, αλλά αυτό δεν λέει πολλά. Η νίκη δεν θα εξαφανίσει τη διαφθορά.
Η Ουκρανία έχει ένα ακροδεξιό κίνημα, συμπεριλαμβανομένων παραστρατιωτικών ομάδων που έπαιξαν ρόλο στον πόλεμό. Η χώρα που υπέφερε τρομερά υπό τον Στάλιν, με εκατομμύρια ανθρώπους να πεθαίνουν από τον λιμό που επέβαλε, καλωσόρισε αρχικά τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (μέχρι που συνειδητοποίησαν ότι και αυτοί θεωρούνταν υπάνθρωποι).
Ωστόσο, όπως και οι αρνητικές πλευρές των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτές οι σκιές δεν εξισώνουν τις δυο πλευρές σε αυτόν τον πόλεμο. Η Ουκρανία είναι μια ατελής αλλά πραγματική δημοκρατία, που ελπίζει να ενταχθεί στην ευρύτερη δημοκρατική κοινότητα. Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας κακόβουλος παράγοντας και οι απανταχού φίλοι της ελευθερίας πρέπει να ελπίζουν ότι θα ηττηθεί.
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι οι πολίτες των δυτικών δημοκρατιών, και ιδιαίτερα της Αμερικής είναι προσηλωμένοι πλήρως στην ουκρανική νίκη και τη ρωσική ήττα. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι Αμερικανοί υποστηρίζουν μεν τη βοήθεια προς την Ουκρανία, αλλά μόνο μια μειοψηφία δηλώνει πρόθυμη να διατηρηθεί η βοήθεια για όσο διάστημα χρειαστεί.
Τι γίνεται με εκείνους που αντιτίθενται στην βοήθεια προς την Ουκρανία;
Ορισμένοι από αυτούς που αντιτίθενται στη δυτική βοήθεια απλώς δεν βλέπουν την ηθική εξίσωση με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην αριστερά, ειδικότερα, υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους υπάρχει πάντα το 2003. Θυμούνται πώς η Αμερική οδηγήθηκε σε πόλεμο με ψεύτικα προσχήματα – κάτι που, για την ιστορία, συνειδητοποίησα ότι συνέβαινε και αντιτάχθηκα σθεναρά τότε – και δεν μπορούν να δουν ότι αυτή η κατάσταση είναι διαφορετική.
Στα δεξιά, αντίθετα, πολλοί από αυτούς που αντιτίθενται στη βοήθεια προς την Ουκρανία – πείτε το φράξια του Τάκερ Κάρλσον – καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται. Και είναι στο πλευρό των κακών. Η «πτέρυγα Πούτιν» στους Ρεπουμπλικάνους θαυμάζει εδώ και καιρό το αυταρχικό καθεστώς της Ρωσίας και τη μισαλλοδοξία του. Πριν από τον πόλεμο, ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ αντιπαρέβαλε αυτό που αντιλαμβάνονταν ως ρωσική σκληρότητα με τον «ευνουχισμένο» αμερικανικό στρατό.
Το θέμα είναι ότι το διακύβευμα στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή είναι πολύ υψηλό. Αν η αντεπίθεση της Ουκρανίας πετύχει, οι δυνάμεις της δημοκρατίας θα ενισχυθούν σε όλο τον κόσμο, και όχι μόνο στην Αμερική. Αν αποτύχει, θα είναι μια καταστροφή όχι μόνο για την Ουκρανία αλλά και για τον κόσμο. Η δυτική βοήθεια προς την Ουκρανία μπορεί να σταματήσει, ο Πούτιν μπορεί τελικά να πετύχει τη νίκη που οι περισσότεροι περίμεναν εξ’αρχής και η δημοκρατία να αποδυναμωθεί παντού.
Τι θα συμβεί; Ακόμα και οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες δεν γνωρίζουν, και δεν εγώ έχω την ψευδαίσθηση ότι είμαι τέτοιος εμπειρογνώμονας. Ωστόσο, οι δυτικοί αξιωματούχοι ακούγονται όλο και πιο θετικοί. Οι στρατιωτικές υποθέσεις δεν είναι όπως τα οικονομικά, όπου, ας πούμε, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ουσιαστικά εργάζεται με βάση τις ίδιες πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα της Fed του Σεντ Λούις. Οι αξιωματούχοι της Άμυνας έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες που το κοινό δεν έχει, και δεν θέλουν να φανούν ανόητοι.
Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται να είναι κανείς στρατιωτικός εμπειρογνώμονας για να γνωρίζει ότι η επίθεση σε οχυρωμένες άμυνες – κάτι που πρέπει να κάνει η Ουκρανία – είναι πολύ δύσκολη.
Την παραμονή της D-Day, ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ είπε στο εκστρατευτικό σώμα: «Τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα πάνω σας». Τώρα τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουν.