Δεν θέλει και πολλά ο άνθρωπος για να νιώσει τη γλυκιά ανατριχίλα της επιτυχίας. Του φτάνει να βγάλει μερικές σέλφι, πότες φορώντας τα καλά «σπορτέξ» του, πότες τα ακόμη καλύτερα μοκασίνια του, πότες να αράξει δίπλα στην πισίνα χωρίς να έχει το άγχος αν η πίτσα θα φτάσει στον προορισμό της εγκαίρως για να εισπράξει το φιλοδώρημα από τον άρχοντα που βλέπει μπάλα. Oλ’ αυτά όμως είναι η γαρνιτούρα της επιτυχίας. Διότι το μέτρο της παρ’ ημίν είναι ο Ρέμος. Oταν κλείνεις σουίτα, καλείς οικογένεια και φίλους για να γιορτάσετε κι όταν έρθει η στιγμή ο ίδιος ο Ρέμος –ναι, ο ίδιος, όχι κάποιος εκπρόσωπός του– να σου ευχηθεί από σκηνής ε, τότε πια μπορείς να αισθανθείς πραγματικά επιτυχημένος, αφού είναι σαν να σε χαιρετάει όχι όλη η Μύκονος μαζί, αλλά κι ο ίδιος ο Καραμανλής – όχι ο κανονικός. Και μη με ρωτήσετε τι θα πει «σουίτα στον Ρέμο», διότι δεν θέλω να γράφω ανακρίβειες. Ομολογώ ότι δεν ξέρω. Και το χειρότερο είναι ότι δεν θέλω ούτε να μάθω. Ναι, τέτοιος είμαι. Δεν καταλαβαίνω τον ανθρώπινο πόνο. Δεν καταλαβαίνω τι θα πει να είσαι ένα παιδί της φτωχομάνας, της κόκκινης Καισαριανής και να φτάσεις να κλείνεις σουίτα στον Ρέμο. Η Ελλάς, ό,τι κι αν πείτε, ξέρει να ανταμείβει τα παιδιά της.
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στη σύντομη αλλά άκρως περιεκτική βιογραφία του κ. Πετσίτη είναι η δήλωση του κ. Παππά περί δραστηριοποιήσεώς του στον ιδιωτικό τομέα. Και δεν είναι τόσο οι ίδιες οι θεαματικές επιχειρηματικές δραστηριότητες του κ. Πετσίτη, από ντελιβεράς, γκαρσόνι, ιδιοκτήτης καφενείου για ποδοσφαιρόφιλους που έκλεισε λόγω κακοδιαχείρισης και κατόπιν ιδιοκτήτης γραφείου στο Κολωνάκι. Αυτά δεν με εντυπωσιάζουν, διότι έτσι είναι ο καπιταλισμός. Περπατάς ξυπόλητος στον δρόμο και ξαφνικά αρχίζει να βρέχει ευκαιρίες. Αν είσαι μάγκας τις αρπάζεις και πιάνεις την καλή, που λένε. Κι αν πιάνεις σουίτα στον Ρέμο, δεν μπορεί παρά να είσαι μάγκας. Αυτό που μου αρέσει είναι ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνεται ο κ. Παππάς τη δραστηριοποίηση στον ιδιωτικό τομέα. Ο κ. Πετσίτης, όπως όλα δείχνουν, λειτουργούσε ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στο Μέγαρο Μαξίμου και σε διάφορους επιχειρηματίες. Ουδέν το μεμπτόν. Στην Ελλήνων Αρένα ο ιδιωτικός τομέας είναι παράρτημα του κράτους. Και έτσι διατηρείται η υγεία της οικονομίας και γλιτώνουμε από τον Μινώταυρο του φιλελευθερισμού.
Αν θες σουίτα, ξεκίνα από το Μέγαρο Μαξίμου. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους, σαν αύρα που σε δροσίζει εν μέσω θέρους. Ξέχνα τα διαβάσματα. Η ζωή θα σου δείξει τον δρόμο. Και η ζωή είναι απλή, και αγνή σαν την ψυχή του παιδιού απ’ την Καισαριανή. Κινείται κάπου ανάμεσα στο πρωθυπουργικό γραφείο και στον Ρέμο. Τα υπόλοιπα είναι προβοκάτσιες.