Ισοπεδωτική λύση

3' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Αποστολάκης, σε ομιλία του προς τους διαπιστευμένους στο υπουργείο Αμυνας συντάκτες, είπε και το εξής: «Εάν οι Τούρκοι ανέβουν σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε και αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή που ενστερνίζεται η κυβέρνηση». Κατόπιν αυτού, προφανώς κάθε εχέφρων Ελλην εφησυχάζει, γνωρίζοντας ότι η χώρα τουλάχιστον δεν διοικείται από τρελούς…

Ωστόσο, έχω μια απορία. Αν ο αρχηγός κυριολεκτεί με τον όρο «ισοπεδώσουμε» –και, ως επαγγελματίας στρατιωτικός με λαμπρή σταδιοδρομία, δεν μπορεί παρά να κυριολεκτεί– η ισοπέδωση της βραχονησίδας δεν δημιουργεί μια νέα νομική κατάσταση; Αν ισοπεδωθεί η βραχονησίδα, αν δηλαδή έλθει στο ίδιος ύψος με τη θάλασσα, παύει να είναι βραχονησίδα· γίνεται ύφαλος ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Εχω άδικο; Ισως, λοιπόν, με την ισοπέδωση της βραχονησίδας παύει να υφίσταται και ο λόγος της διένεξης! Είμαστε μήπως μπροστά σε μια θεμελιώδη αλλαγή των αρχών της αμυντικής πολιτικής μας;

Ενας σοφός

Δεν θα κουραστώ να μνημονεύω τον μεγάλο διανοητή του 20ού αιώνα Γιόγκι Μπέρα και το σοφό απόφθεγμά του ότι «είναι πολύ δύσκολο να κάνεις προβλέψεις και ιδίως για το μέλλον». Δεν τον επικαλούμαι επί ματαίω αυτή τη φορά, αλλά επειδή διαφαίνεται, επιτέλους, στον ορίζοντα κάποιος αντάξιος διάδοχός του στη σοφία. Πρόκειται για τον δικό μας Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ και παράγοντα του ΚΙΝΑΛ, ο οποίος, ερωτηθείς σχετικώς, τόλμησε με την παρρησία που τον χαρακτηρίζει να προσδιορίσει τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών με ακρίβεια που αποστομώνει: «Τώρα. Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο». Δεν αμφέβαλα ποτέ, πρέπει να πω. Η φάτσα! Η φάτσα που ποτέ δεν λέει ψέματα για τον κάτοχό της…

Διόλου συμπτωματικό ότι ο πρόεδρος Θεοχαρόπουλος μαθήτευσε παρά τω Φωτίω Κουβέλη, τον οποίον και διαδέχθηκε στην προεδρία της ΔΗΜΑΡ. Οπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του στη Βικιπαίδεια, ο πρόεδρος είναι «διδάκτωρ αγροτικής οικονομίας, ενώ έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια και ΤΕΙ της Ελλάδας και του εξωτερικού. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ έχει συγγράψει περισσότερα από 50 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια και επιστημονικά βιβλία». Σε διάφορα, δεν έχει σημασία σε ποια. Ούτε γι’ αυτό αμφέβαλα…

Επίσημη επίσκεψη

Κατά κάποιον τρόπο είναι μια «ιστορική» επίσκεψη, καθώς για πρώτη φορά Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας προσκαλείται επισήμως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ειδικά όμως για τον Προκόπη Παυλόπουλο, η επίσημη επίσκεψη στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, όπως τα ταξίδια που οργανώνουν οι ευρωβουλευτές για απλούς πολίτες των χωρών τους. Βλέπεις ανθρώπους και πράγματα από κοντά, συνομιλείς, ακούς απόψεις, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει Μινώταυρος ούτε νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας. Γενικώς, τα ταξίδια διευρύνουν τους πνευματικούς μας ορίζοντες.

Πλερέζες

Τίποτε σε πιο πένθιμο δεν υπήρχε; Ανακοινώθηκε η έκπληξη για τον επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Βαρουφάκη και ήταν η Σοφία Σακοράφα. Η συντρόφισσα Σακοράφα είναι μια ηπιότερη εκδοχή της Μέδουσας: την κοιτάζεις στο πρόσωπο και δεν πετρώνεις, απλώς πέφτεις σε χαύνωση. (Αναρωτιέσαι, δηλαδή, τι άλλο μπορεί να είναι χειρότερο. Ας πούμε, να δεις σε μια καθισιά όλες τις ταινίες του Αγγελόπουλου;) Ισως είναι παρακινδυνευμένη η πρόβλεψη, αλλά είναι μάλλον απίθανο η Σακοράφα να εμπνεύσει τον ενθουσιασμό στους αγωνιστές του κόμματος. Βέβαια, για τον αντίλογο θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι με τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό του ύφους της η Σακοράφα αντισταθμίζει τη χαρωπή και χοροπηδηχτή ελαφρότητα του Βαρουφάκη. Γιατί όχι;

Ο αγώνας ο γλυκός

Θυμάμαι ακόμη πόσο θλιβερό και συγχρόνως πόσο βαθύτατα αστείο μού φάνηκε το τηλεοπτικό μήνυμα του Σπύρου Μαρκεζίνη στις εκλογές του 1981, ιδίως όταν ο αρχηγός των «Προοδευτικών» προέτρεψε τους πολιτικούς φίλους του να δώσουν «τον αγώνα τον καλό». Τώρα, η εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ για τη Θεσσαλονίκη Κατερίνα Νοτοπούλου καλεί για τον σχηματισμό ενός προοδευτικού μετώπου που θα δώσει τον αγώνα τον γλυκό! Κάλεσε τους δημοκρατικούς πολίτες «να μη μείνουν με τον αγώνα των άπιαστων οραμάτων, αλλά με τον γλυκό αγώνα».

Κατ’ αρχάς, ωραίο ακούγεται! Σε εμένα, λ.χ., φέρνει την εικόνα του εαυτού μου ολομόναχου και ανυπεράσπιστου απέναντι σε μια τούρτα πικρή σοκολάτα Valrhona, πίσω από την οποία στοιβάζονται πέντε μισόλιτρα Movenpick, πίσω από τα οποία ορθώνεται ένα βουνό κουραμπιέδες που μοσχοβολούν βούτυρο κ.ο.κ. Για άλλους, με διαφορετικά ενδιαφέροντα και έξεις, μπορεί να παραπέμπει στην «κλινοπάλη», την ελληνική λέξη που χρησιμοποιούσε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τιβέριος για να περιγράψει τις αθλητικές δραστηριότητες που προτιμούσε. Υπό την έννοια αυτή, ο αγώνας ο γλυκός ταιριάζει με την παράδοση της Θεσσαλονίκης ως «ερωτικής»…

Ταλεντάρα!

Οπωσδήποτε χρειάζεται κάτι πολύ ξεχωριστό για να είσαι ο Τσαλακώτος. Τα νέα του κατορθώματα είναι ότι, προχθές στη Βουλή, έβαλε την αστική τάξη –αυτός αυτοπροσώπως– στο «χρονοτούμπαλο της Ιστορίας», ενώ, σε μια εμπνευσμένη παρέκβαση φιλολογικής κριτικής, παρουσίασε τις δύο άπληστες και άκαρδες θυγατέρες του Ληρ, Goneril και Regan, ως «παγοπόντηδες». Η αυτογελοιοποίηση θέλει ταλέντο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή