Το ερώτημα γιατί δεν γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις στην ελληνική οικονομία, έχει πολλές απαντήσεις. Οι δύο σημαντικότερες εντοπίζονται σε βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Η πρώτη είναι ότι δεν γίνονται επενδύσεις επειδή αντιλήψεις που επικρατούν στη χώρα, δεν τις ευνοούν, αντίθετα τις απομακρύνουν.
Οσοι αμφισβητούν τη διαπίστωση, να διαβάσουν το βιβλίο «Ενας εχθρός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η επικυριαρχία του “οικονομικού” επί του “θεσμικού”» (εκδόσεις Gutenberg). Η κεντρική ιδέα του είναι ότι η Δημοκρατία διαβρώνεται λόγω της απορρύθμισης που συρρικνώνει την κρατική παρέμβαση στην οικονομία, αποδυναμώνει την Εκτελεστική Εξουσία. Η Δημοκρατία κινδυνεύει επειδή υποβαθμίζονται ο Εθνικός Νομοθέτης και το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου (όλα κεφαλαία, κατά τον συγγραφέα) σε όφελος άλλων προτεραιοτήτων. Εννοεί την ανάπτυξη και την παγκοσμιοποίηση.
Παρόμοιες σκέψεις με άρωμα ευρωσκεπτικισμού διατυπώνονται συχνά, αλλά αυτό που καθιστά σημαντικό το βιβλίο είναι ο συγγραφέας του, Προκόπιος Παυλόπουλος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ύστερα από μακρά πορεία στα έδρανα του πανεπιστημίου και του Κοινοβουλίου υπερασπίζεται το παρελθόν (του).
Ανησυχεί επειδή όχι μόνον στις «έννομες τάξεις» κρατών αλλά και στην ευρωπαϊκή και στη διεθνή έννομη τάξη εμφανίζονται «οντότητες» που τον ενοχλούν. Παράδειγμα, τα διεθνή λογιστικά πρότυπα! Ποιος καλός πολιτικός τα ψήφισε και πρέπει να υπακούσουμε σε όσα προβλέπουν; Αλλά και το διεθνές σύστημα ορκωτών λογιστών είναι το ίδιο αυθαίρετο, αφού δεν είναι δημιούργημα του «Εθνικού Νομοθέτη». Στον ιδανικό κόσμο του συγγραφέα δεν χρειάζεται κανένα πρότυπο που διασφαλίζει ότι έχουν μετρηθεί σωστά οι πόροι, τα κεφάλαια, η διαχείρισή τους. Την ίδια πεισματική αντίδραση είχε προκαλέσει την περίοδο μετά τη Γαλλική Επανάσταση η καθιέρωση ενός κοινού και υποχρεωτικά εφαρμοστέου ενιαίου μέτρου βάρους, μήκους. Γιατί μας επιβάλλουν το «μέτρο» και το «κιλό», έλεγαν οι υποστηρικτές του παλαιού, χαοτικού συστήματος, στο οποίο κάθε τοπικός άρχοντας, χρησιμοποιούσε τις μονάδες μέτρησης που τον βόλευε.
Η καταδίκη των διεθνών προτύπων, που έγιναν προκειμένου τα λογιστικά στοιχεία να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, είναι το πρώτο βήμα του συλλογισμού. Ακολουθεί η πολιτική ουσία. Πριν από το 2009 είχαμε «διαχειρίσιμη κρίση δημοσιονομικού ελλείμματος» που μετατράπηκε σε «κρίση δημόσιου δανεισμού», υπονοεί επειδή κάποιοι αποκάλυψαν τα πραγματικά στοιχεία. Εγκλημα κατά της Δημοκρατίας. Επικράτησε το οικονομικό εις βάρος της θεσμικής «διευθέτησης» που είχαμε συνηθίσει.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η σημείωση ότι το βιβλίο εκδόθηκε «με την υποστήριξη του Onassis Foundation». Ιδρυμα που εκπροσωπεί το κοσμοπολίτικο «ελληνικό» κεφάλαιο είναι χορηγός βιβλίου που θεωρεί «εχθρό της Δημοκρατίας» το «οικονομικό».
Αυτή είναι η δεύτερη αιτία που δεν υπάρχουν επενδύσεις. Η υποκρισία, η ασυνέπεια της ελίτ, οι αταίριαστες σχέσεις, ο βερμπαλισμός που ενισχύει το υποτιθέμενο «δημόσιο συμφέρον», δηλαδή ό,τι εξυπηρετεί όσους ασκούν εξουσία εις βάρος του «γενικού συμφέροντος», δηλαδή του συμφέροντος των πολλών, της ευημερίας. Αν υιοθετούσαμε την αντίληψη του συγγραφέα περί «θεσμικού», θα αναρωτιόμασταν αν βιβλίο Προέδρου του κράτους μπορεί να εκδίδεται με χορηγία ιδιωτών.