Τον κανόνα, λένε, τον έβαλε η αρχηγός. Ολοι θα είναι υποψήφιοι εκεί που τους θέλει το κόμμα. Αυτό είχε πει η Γεννηματά και προ μηνών στους δύο ευρωβουλευτές του κόμματος, τον Νίκο Ανδρουλάκη και την Εύα Καϊλή: Σας θέλω υποψήφιους βουλευτές στην Ελλάδα, στη μεγάλη εκλογική μάχη.
Το σενάριο ως προς την Καϊλή άλλαξε όταν αποσύρθηκε ο Μπουτάρης. Η πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να καλύψει το κενό στην Κεντροαριστερά. Στη Χαριλάου Τρικούπη ήταν βέβαιοι ότι θα έφερνε στις δημοτικές ποσοστό πολύ υψηλότερο του κόμματός της.
Σύμφωνα με τους πιο αισιόδοξους, αν κατάφερνε να εξαργυρώσει εκλογικά και τις εξωπολιτικές δεξαμενές στήριξής της στη συμπρωτεύουσα, θα μπορούσε ακόμη και να κερδίσει τον δήμο.
Και τότε; Γιατί η Γεννηματά εγκατέλειψε την προοπτική μιας ισχυρής υποψηφιότητας στη Θεσσαλονίκη και άφησε την Καϊλή να διεκδικήσει την παράταση της αποκατάστασής της στην Ευρωβουλή;
Η ημιεπίσημη απάντηση είναι ότι απλώς σεβάστηκε τη βούληση της ευρωβουλευτού. Με άλλα λόγια, η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής ξήλωσε τον κανόνα που η ίδια θέσπισε προτού καν εφαρμοστεί: Από το «όπου σας έχει ανάγκη το κόμμα», πέρασε στο «όπου προτιμάς εσύ».
Σωστός ή λάθος, αυτός ο συμβιβασμός με ένα μεσαίο στέλεχος, που ζυγίζει πολιτικά όσο η φωτογένειά του, θα δυσκολέψει τις ήδη βραχυκυκλωμένες διαπραγματεύσεις για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΚΙΝΑΛ με άλλους παράγοντες μεγαλύτερου εκτοπίσματος. Οι βουλήσεις είναι πολύ περισσότερες από τις θέσεις που λογίζονται εκλόγιμες.
Ετσι φαίνεται να σπαταλιέται η προεκλογική ζωή στην Κεντροαριστερά. Σε ψευτοδιλήμματα για το αν μπορεί ο διαχειριστής της σφραγίδας ενός φανταστικού κόμματος να διοριστεί για δεύτερη φορά, εσαεί αδοκίμαστος, βουλευτής Επικρατείας. Ή για το κατά πόσο φαίνεται κομψό να είναι την ίδια μέρα με το ίδιο κόμμα υποψήφιοι δύο αδελφοί – ο ένας στην Αχαΐα και ο άλλος στο ευρωψηφοδέλτιο.
Η θέα στα καμαρίνια αυτού του θιάσου – παρότι ο θίασος έχει φυράνει– είναι παραπολιτικά σκανδαλιστική. Το έργο όμως θα παιχθεί εκεί που έδειξε ο γραμματέας Επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ – που νιώθει πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ και, προκειμένου να αποφύγει τον «όλεθρο» του Μητσοτάκη, «δεν φοβάται», όπως είπε χθες, δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική.
Για να το πει κανείς με τους αυτόματους συμβολισμούς των προσώπων: Το πρόβλημα για το ΚΙΝΑΛ δεν είναι ότι στεγάζει τους νομιζόμενους κληρονομικούς τίτλους του Γιώργου και του Νίκου Παπανδρέου ή τις ευρωπαϊκές καριέρες του Νίκου Ανδρουλάκη και της Εύας Καϊλή. Το πρόβλημα είναι ότι συστεγάζει τον Μαλέλη και τον Βενιζέλο.