Το κύριο ερώτημα των τελευταίων μηνών είναι «πότε θα στήσει ο κ. Τσίπρας κάλπες για βουλευτικές εκλογές;». Δεν μπορούμε να μπούμε στο μυαλό του πρωθυπουργού – είναι αμφίβολο εξάλλου αν και ο ίδιος έχει πάρει τις αποφάσεις του. Μπορούμε, όμως, να αναζητήσουμε μέσα από τα επιχειρήματα που του παρουσιάζουν οι συνεργάτες του ποια από τις εναλλακτικές φαίνεται πειστικότερη.
Κατ’ αρχάς πολλοί είναι αυτοί –ιδιαίτερα οι πλέον έμπειροι πολιτικά– που υποστηρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας θα εξαντλήσει την τετραετία και θα πάει στις κάλπες τον Οκτώβριο. Οπως λέει η λαϊκή ρήση «Κανένα αρνί δεν βιάζεται να ’ρθει το Πάσχα». Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν τη Ν.Δ. να προηγείται γύρω στις δέκα ποσοστιαίες μονάδες, γιατί να θέλει ο κ. Τσίπρας να πάει νωρίτερα σε εκλογές ήττας; Εξάλλου στους δέκα μήνες που μεσολαβούν μπορεί να έχει βελτιωθεί η κατάσταση στην οικονομία, ή να έχει υπάρξει ένα αναπάντεχο –θετικό για τον ΣΥΡΙΖΑ– γεγονός που να αλλάζει τους συσχετισμούς, αφήστε που δέκα μήνες ακόμη στην εξουσία είναι από μόνο του πολύ ισχυρό επιχείρημα για εξάντληση της τετραετίας.
Ωστόσο υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα και για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είτε τον Μάιο μαζί με τις δημοτικές – περιφερειακές και τις ευρωεκλογές, είτε ακόμη νωρίτερα. Και στις δύο αυτές εναλλακτικές ο κ. Τσίπρας –αντίθετα από το σενάριο του Οκτωβρίου– θα μπορεί να επιμένει ως το τέλος στο γνωστό αφήγημα απαξίωσης των δημοσκοπήσεων. «Η Ν.Δ. κερδίζει στις δημοσκοπήσεις – ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει στην κάλπη». Κάτι που δεν θα μπορεί να το υποστηρίξει με τις εκλογές τον Οκτώβριο, εφόσον μάλιστα θα έχει ήδη υποστεί, όπως όλα δείχνουν, μεγάλες ήττες στις δημοτικές – περιφερειακές και τις ευρωεκλογές.
Από την άλλη, η τετραπλή κάλπη του Μαΐου έχει το πλεονέκτημα της πολυδιάσπασης. Οι χιλιάδες υποψήφιοι για τις δημοτικές εκλογές θα βάλουν όλες τους τις δυνάμεις για τη δική τους εκλογή στην κάλπη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και δεν θα ρίξουν το βάρος τους στη στήριξη του κόμματός τους στις βουλευτικές εκλογές, οπότε μία περαιτέρω ενίσχυση της Ν.Δ. από τη σημερινή της πολύ υψηλή συσπείρωση θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Την ίδια στιγμή ένα μεγάλο ποσοστό απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ίσως να έχει τη δυνατότητα να εκφράσει την αποδοκιμασία του προς τη διακυβέρνηση Τσίπρα καταψηφίζοντάς τον στην κάλπη των ευρωεκλογών, αλλά να επανακάμψει στον ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη των βουλευτικών εκλογών με το σκεπτικό: «Να δείξουμε τη δυσαρέσκειά μας στον Τσίπρα για τη μνημονιακή του διακυβέρνηση αλλά όχι και να βγάλουμε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό».
Το επιχείρημα αυτό, της εκτόνωσης των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων στη διπλανή κάλπη από εκείνη των βουλευτικών εκλογών, δεν ισχύει στην περίπτωση που ο κ. Τσίπρας αποφασίσει να κάνει εκλογές νωρίτερα από τον Μάιο. Το πλεονέκτημα στην προκήρυξη εκλογών ακόμη και μέσα στον Φεβρουάριο είναι ότι όλες οι παροχές που μοιράζει αφειδώς αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση με επιδόματα και βοηθήματα σ’ αυτούς που θεωρεί δυνάμει ψηφοφόρους της θα είναι πρόσφατες και θα μπορούν να επηρεάσουν θετικά τους δικαιούχους να γυρίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και αν είχαν πάρει τις αποστάσεις μετά την τετραετή διακυβέρνηση της «Πρώτη Φορά Αριστεράς».
Ομως, το ισχυρότερο, ίσως, επιχείρημα για τον κ. Τσίπρα για πρόωρες κάλπες τόσο νωρίς είναι η μη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών και η προώθηση της «καυτής πατάτας» στην επόμενη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Οι δημοσκόποι του Μαξίμου έχουν ήδη προειδοποιήσει τον κ. Τσίπρα ότι εάν ψηφίσει τις Πρέσπες θα έχει σημαντική διαρροή ψηφοφόρων –κυρίως στη Β. Ελλάδα– που μπορεί να φτάσει πανελλαδικά και το 3%. Αρα μπορεί ο κ. Τσίπρας να έχει δεσμευτεί σε Γερμανούς και Αμερικανούς ότι θα περάσει τις Πρέσπες από τη Βουλή, αλλά το να κλείσει έστω και λίγο την ψαλίδα με τη Ν.Δ. ίσως τελικά να βαρύνει περισσότερο. Αφήστε που μία (συμφωνημένη ή μη) καταψήφιση της κυβέρνησης από τους Καμμένους μπορεί και να ενισχύσει στο εθνικοπατριωτικό ακροατήριο τους ΑΝΕΛ που αυτή τη στιγμή εμφανίζουν ποσοστά… νικοτίνης στις δημοσκοπήσεις.