Το κλίμα θυμίζει λίγο 2014 από την ανάποδη. Πλησιάζει μια ψηφοφορία ζωτικής σημασίας για την κυβερνητική πλειοψηφία. Οπως και το 2014, η δοκιμασία αυτή στιγματίζεται ως θέατρο συναλλαγής. Η αλλόκοτη ομοιότητα είναι ότι πηγή του στίγματος είναι ο ίδιος άνθρωπος: Ο Πάνος Καμμένος.Τώρα όπως και τότε, ο Καμμένος παρουσιάζει τους βουλευτές του ως υποψήφια πιόνια σε παρτίδες αποστασίας. Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος και η συνάντησή του με τον πρωθυπουργό ήταν το τσίμπημα για να δει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ ότι πλησιάζει το αδιέξοδο που ο ίδιος ετοίμασε.
Σε αυτή την αλυσίδα της φθοράς ο Καμμένος έπαιρνε μέχρι τώρα ό,τι ζητούσε. Του δόθηκε –σαν Φίλης– ο Κοτζιάς. Του δόθηκε ο χώρος για να ασκεί προσωπική διπλωματία. Του έγινε η χάρη να απαλλαγεί από τη σκιά του Κουβέλη στο υπουργείο Αμυνας. Μόνο ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσει ότι αυτά τα δώρα ήταν άδωρα – παχυντικά κεράσματα στο βέβαιο σφάγιο.
Το ερώτημα είναι πώς θα διαχειριστεί τώρα η κυβέρνηση την προαναγγελθείσα απώλεια της δεδηλωμένης. Από το πώς έχει χειριστεί τις εσωτερικές της αντιφάσεις στο Μακεδονικό, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ρόλο σε αυτή τη διαχείριση θα έχει και ο Πάνος Καμμένος: Οτι θα ρίχνει την κυβέρνηση τιτιβίζοντας –κράζοντας στο τουίτερ– χωρίς να τη ρίχνει στην όντως ζωή.
Πώς; Θα έχουμε μια κυβέρνηση χωρίς την εμπιστοσύνη της Βουλής, αλλά και μια Βουλή αδύναμη να επικυρώσει την άρση αυτής της εμπιστοσύνης. Ο ελάσσων εταίρος θα έχει αποσυρθεί, σπαρασσόμενος μεταξύ Κατσίκηδων και Παπαχριστόπουλων. Αλλά δεν θα στηρίξει πρόταση δυσπιστίας. Ακόμη κι αν ο Καμμένος θελήσει να καρποφορήσει τέτοια πρόταση, δεν θα του φτάνουν οι βουλευτές που θα του έχουν απομείνει.
Μπορεί να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να ζητήσει μόνη της επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης; Οχι, από το συνταγματικό γράμμα. Μόνο η ανάγκη –η πολιτική της εξάντληση– μπορεί να την οδηγήσει σε παραίτηση. Αυτή η ανάγκη θα ήταν ακαταμάχητη για οποιαδήποτε προηγούμενη εξουσία. Η παρούσα μοιάζει έτοιμη να προσθέσει στις ιστορικές της πρωτοτυπίες και τη μετά θάνατον ζωή: Να περπατήσει από την ψήφιση των Πρεσπών μέχρι τις εκλογές αποκεφαλισμένη.
Λένε ότι έτσι δεν θα μπορεί να προχωρήσει το νομοθετικό έργο. Ποιο νομοθετικό έργο; Τι ατζέντα θα είχαν για το τελευταίο τους πεντάμηνο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αν δεν τους χώριζαν νωρίτερα οι Πρέσπες; Στην πραγματικότητα το μόνο «έργο» που νομοθετείται ήδη από τον περασμένο Αύγουστο είναι προεκλογικές διευθετήσεις.
Λένε επίσης ότι μια εξουσία με περούκα νομιμότητας θα ρίξει τη χώρα σε πολιτική αστάθεια. Δεν πρόκειται όμως για δραματική μετάπτωση – από μια κανονική σε μια μη κανονική κατάσταση. Πρόκειται για παράταση της καθήλωσης σε μια πολιτική ανωμαλία τα στάδια της οποίας είχαν προδιαγραφεί. Τα τέλματα δεν είναι ασταθή. Αλλάζουν μόνο κατά βάθος.