Από τους έξι βουλευτές που προαλείφονται για να συμπληρώσουν για χάρη του Τσίπρα την απόσταση από τους 145 στους 151, οι τέσσερις έχουν εκλεγεί με τους ΑΝΕΛ (Κουντουρά, Κόκκαλης, Ζουράρις, Παπαχριστόπουλος) και η μία (Παπακώστα) με τη Νέα Δημοκρατία. Ο έκτος είναι ο στεγαζόμενος στο Ποτάμι Σπύρος Δανέλλης. Την πρόσδεσή του στα υπολείμματα της καμμενικής Δεξιάς, ο Δανέλλης την περιγράφει ως σύγκλισή του με τις «προοδευτικές δυνάμεις».
Το σκεπτικό της επιλογής του προσλαμβάνει σημασία από το βάρος της εξαγγελλόμενης ψήφου του – που δεν αποκλείεται να κρατήσει την κυβέρνηση διασωληνωμένη για τους επόμενους μήνες. Ο Δανέλλης λέει ότι θέλει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης γιατί πρέπει οπωσδήποτε να επικυρωθούν οι Πρέσπες· γιατί, διαφορετικά, οι εκλογές θα γίνουν σε διχαστικό κλίμα μεταξύ «προδοτών» και «υπερπατριωτών». Ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αποφύγει τον διχασμό. Ψηφίζει να μείνει υπουργός ο Πολάκης, προκειμένου να αποτρέψει την πόλωση.
Μπορεί ένας βουλευτής να είναι μονοθεματικός; Μπορεί να είναι βουλευτής Μακεδονικού – χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτύπωμα του «θέματός του» στο πολιτικό περιβάλλον;
Ο Δανέλλης, πάντως, δεν είναι τέτοια περίπτωση. Η σύμπλευσή του με την κυβέρνηση εδώ και καιρό δεν περιορίζεται μόνο στις Πρέσπες. Αντιθέτως. Ανήκει σε εκείνους που αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κορμό της Κεντροαριστεράς – τη νέα κοίτη της παράταξης στην οποία όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου πρέπει να συρρεύσουν.
Ο βουλευτής του Ποταμιού είναι σίγουρα ο πιο δραστικός από τους διαθέσιμους για το ρεζερβουάρ του Τσίπρα, αλλά δεν είναι ο μόνος. Ακόμη και στη δύση του, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται ως κυρίαρχος στην Κεντροαριστερά. Την κυριαρχία του νομιμοποιούν, συνειδητά ή όχι, τόσο οι καριερίστες που συνωστίζονται στην αυλή του, όσο και οι –τρόπος του λέγειν– επιτελείς του ΚΙΝΑΛ που τον αναγνώρισαν πρόσφατα σαν συγγενή τους, «προοδευτική» δύναμη. Ο χώρος, στην αθωότερη εκδοχή, παράγει περισσότερους Κουβέληδες απ’ όσους ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αφομοιώσει.
Εξίσου αθώα –αγνοώντας τη σπερμολογία περί συναλλαγών– μπορεί κανείς να αναρωτηθεί σε τι ακριβώς χορηγεί την εμπιστοσύνη του ο Δανέλλης. Πώς θα διατρέξει τον λίγο χρόνο της μια θνησιγενής κυβέρνηση φτιαγμένη από ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτικό σκραπ; Πώς θα διαχειριστεί την εύθραυστη εξουσία της; Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία. Οι τρεις επιπλέον μήνες είναι απαραίτητοι στον Τσίπρα για να ολοκληρώσει «ευθέτως» την εκλογική του άμυνα. Πελατειακά γλυκαντικά. Ρασπουτινικές διώξεις. Και τροπολογίες διευθέτησης εκκρεμοτήτων.
Ο Δανέλλης και οι άλλοι δεν θα ανακυκλώσουν, αν χρειαστεί, μια κυβέρνηση που θα κυβερνήσει. Θα φορτίσουν μόνο μια προεκλογική καμπάνια.