Το μέλλον Ε.Ε. στις κάλπες

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αποτελεί κοινό τόπο ότι οι προσεχείς ευρωεκλογές θα είναι ένα τεστ για το μέλλον της Ευρώπης. Στον δημόσιο λόγο έχουν επικρατήσει δύο αδρές γραμμές: στην πρώτη εντάσσονται αυτοί που εκτιμούν ότι το φιλελεύθερο οικονομικό και πολυπολιτισμικό κοινωνικό μοντέλο της Ευρώπης, όπως αυτό διαμορφώθηκε τα τελευταία 25 χρόνια, πρέπει να διαφυλαχθεί πάση θυσία. Στη δεύτερη, αθροίζονται όσοι εκτιμούν ότι το μοντέλο αυτό αλλοιώνει τη φυσιογνωμία των χωρών τους, γι’ αυτό και απαιτούν την υποχώρηση πίσω από εθνικές γραμμές. Αρχικά υπήρχε η εντύπωση πως αυτός ο διαχωρισμός ήταν ιστορικός. Οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν πέρασαν μέσα από τις ίδιες διαδικασίες συγκρότησης ανοιχτών κοινωνιών, ως εκ τούτου εκ των πραγμάτων αντιμετώπιζαν επιφυλακτικά φαινόμενα όπως η παρουσία μεταναστών και ξένων. Η πρόσφατη προσφυγική κρίση ανέδειξε αυτή την πραγματικότητα με τρόπο ανάγλυφο.

Το ζήτημα είναι ότι η υποχώρηση πίσω από εθνικές γραμμές δεν περιορίζεται στη «Νέα Ευρώπη» (όπως είχε ορίσει τα εδάφη ανατολικά του Οντερ ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ), αλλά έχει επεκταθεί σε όλη την «Παλιά Ευρώπη». Συμπτώματα όπως το Brexit, η άνοδος της μισαλλοδοξίας στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία, δεν είναι απλές παρεκκλίσεις, αλλά πρέπει να αποτελέσουν τροφή για σκέψη για το τι πήγε λάθος. Η οικονομική κρίση και το προσφυγικό αποτελούν δύο εύκολες και γρήγορες απαντήσεις. Ωστόσο, ακόμη μεγαλύτερο ρόλο έχουν διαδραματίσει η νωχελικότητα και η αβελτηρία των πολιτικών συστημάτων ανά την Ευρώπη. Στον δρόμο για τις ευρωεκλογές κάτι τέτοιο εξακολουθεί να είναι εμφανές. Βλέποντας τους υποψηφίους των μεγαλύτερων πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η επαφή με την πραγματικότητα δεν είναι το ατού κανενός εξ όσων σχεδιάζουν το πλάνο διάσωσης της σημερινής Ε.Ε.

Πώς επιτυγχάνεις να αφαιρέσεις την πολιτική ορθότητα από τη σκέψη όσων θεωρούν ότι η πολική ορθότητα είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να δοθούν απαντήσεις σε όλα; Δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο. Λύση στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη δεν μπορεί να δοθεί από κακέκτυπα του Σαλβίνι και της Λεπέν. Ούτε όμως και από φιγούρες σε τέλειο θεσμικό αμπαλάζ, όπως ο Εμανουέλ Μακρόν. Απαιτείται σκληρή και επικεντρωμένη δουλειά, αλλά φαίνεται ότι κανείς δεν είναι πραγματικά διατεθειμένος να την κάνει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή