Διαπορούν πολίτες έντιμοι πού οδηγείται, τελικώς, η χώρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αφού ταυτίσθηκε μέχρις εσχάτων –και ευτυχώς– με την Ε.Ε. και την Ουάσιγκτον, προεξαγγέλλει πορεία «προς αριστερά». Ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορείται από τους αντιπάλους του για υιοθέτηση των θέσεων της «άκρας Δεξιάς», αν και ήδη από το 2012 ο σκληρός πυρήνας της Δεξιάς έχει εγκαταλείψει τη Ν.Δ.
Αλλά η Ελλάς δεν πάει μάλλον ούτε «αριστερά» ούτε «δεξιά». Πάει πίσω, στην αλήστου μνήμης δεκαετία του ’60, όταν εξέσπασε ο εμφύλιος μεταξύ της Ενώσεως Κέντρου και της ΕΡΕ. Μόνον που οι διαφορές είναι τεράστιες, διότι επί της ουσίας το τελευταίο διήμερο η παράσταση που εδόθη στη Βουλή ήταν μια παρωδία της κρίσεως του ’60.
Εξοχος ρήτωρ τότε, ο μοιραίος δημαγωγός ηγέτης της Ε.Κ. Γεώργιος Παπανδρέου. Διανοούμενος αδιαμφισβήτητης αξίας ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο αρχηγός της ΕΡΕ. Πολύπειρος ο εκ Γεωργίας ελληνικής καταγωγής μενσεβίκος Ιωάννης Πασαλίδης, πρόεδρος της ΕΔΑ. Παρέλκει οποιαδήποτε σύγκριση του διαμετρήματος των πολιτικών ηγετών της εποχής εκείνης με τους σημερινούς προέδρους των εκπροσωπουμένων κομμάτων στη Βουλή.
Τελείως συμπτωματικώς, ωστόσο, στη διάρκεια του διημέρου εδόθη μάχη μέχρις εσχάτων στο βρετανικό Κοινοβούλιο επί υψίστου σημασίας θέματος – της συμφωνίας για έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. Η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι υπέστη συντριπτική ήττα. Η πρότασή της καταψηφίσθηκε και από 118 βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος, του οποίου ηγείται.
Αλλά όταν μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας η κ. Μέι έλαβε τον λόγο δεν ομίλησε για «προδοσία», «αποστασία», «υπονόμευση» και όσα κακόηχα και βάρβαρα ακούγονται στην ελληνική Βουλή, εξ αφορμής της συμφωνίας των Πρεσπών. Εξήγγειλε την πολιτική που θα ακολουθήσει, εξασφάλισε ψήφο εμπιστοσύνης χθες και θα συνεχίσει τη μάχη της με ένα κόμμα διχασμένο και μία Ε.Ε. ανασφαλή και πείσμονα.
Η διαφορά, βεβαίως, είναι ότι στη Βρετανία υπάρχει και λειτουργεί σύστημα κοινοβουλευτικό, όπου ο βουλευτής ενεργεί κατά συνείδηση. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου οι ηγέτες των κομμάτων συμπεριφέρονται ως φύλαρχοι προς τους οποίους οφείλουν τυφλή υπακοή οι βουλευτές. Παρά ταύτα, προτιμοτέρα, κατά πολύ, ακόμη και η σημερινή κατάσταση, από χυδαίους πραξικοπηματίες. Με τον καιρό θα ωριμάσουν και οι πολιτικοί μας. Δεν πέρασαν ούτε διακόσια χρόνια από την ανεξαρτησία της Ελλάδος.