Δεν υποστηρίζει κανείς ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να θυμίζει τη Γενεύη του Καλβίνου, τότε που ο μέγας προτεστάντης μεταρρυθμιστής επέβαλε μια αυστηρή καθημερινότητα χωρίς ευθυμία και γέλιο, αλλά η χώρα μας αποδεικνύει συνεχώς ότι βρίσκεται στο άλλο άκρο. Είναι η χώρα της αβάσταχτης ελαφρότητας και το αποδεικνύει συνεχώς. Η καθημερινότητά της είναι γεμάτη με αβάσταχτη ελαφρότητα, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν και φροντίζει πάντα να βρίσκει θέματα –που αντικειμενικά είναι πολλές φορές σοβαρά– για να τα αντιμετωπίζει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Δηλαδή ασόβαρα, επιπόλαια, τσαπατσούλικα, επιδερμικά, καφενειακά, διχαστικά, αρνούμενη σταθερά να ασχοληθεί σε βάθος και να μετρήσει τις επιπτώσεις.
Ακριβώς με αυτή την έννοια, το Μακεδονικό έχει μετατραπεί από θέμα ουσίας σε όργανο μέτρησης «κουκιών» και εργαλείο (πυξίδα μάλλον) για ασκήσεις μικροκομματικών ελιγμών, καθώς κάποιοι προσπαθούν να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό. Στην πραγματικότητα, τα αξιοσημείωτα γεγονότα των τελευταίων ημερών σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών ήταν η προσπάθεια κάποιων κουκουλοφόρων «να καταλάβουν» τη Βουλή την περασμένη Κυριακή με αφορμή το συλλαλητήριο και η χθεσινή «επίκαιρη» και έμμεσα απειλητική δήλωση του Μάθιου Νίμιτς. Ακόμη και η Ελλάδα της αβάσταχτης ελαφρότητας πρέπει να δεχθεί κάποια στιγμή ότι όποιος επιχειρεί κατάληψη της Βουλής για οποιονδήποτε λόγο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανελέητα και με καλβινική αυστηρότητα για παραδειγματισμό. Η ίδια Ελλάδα καλείται να αναλύσει προσεκτικά όχι μόνο τι κρύβει η δήλωση Νίμιτς, αλλά και τι παίζεται αυτή την εποχή στην περιοχή και στην Ευρώπη. Αν φυσικά μπορεί να ασχοληθεί με τέτοια πνευματική άσκηση…
Περιττό επομένως να προστεθεί οτιδήποτε άλλο γύρω από το Μακεδονικό αυτό καθ’ εαυτό. Ο,τι απομένει θα φανεί στην ψηφοφορία στη Βουλή και στις επιπτώσεις που θα έχει η κύρωση ή η καταψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Στο μεταξύ όμως, καλό θα είναι να αντιληφθούν οι χαρούμενοι συμπολίτες και πολιτικοί μας ότι είναι πολλά τα σοβαρά παιχνίδια και για τη δική μας ζωή που παίζονται στα διεθνή γήπεδα. Οπως ο Τραμπ και οι απειλές του ότι κάποια στιγμή θα πάρει τις ΗΠΑ του από το ΝΑΤΟ, ενώ προς το παρόν θέλει να ορίζει τη μοίρα των Βαλκανίων, φθάνοντας στο σημείο να χειροκροτεί τη δημιουργία στρατού από τους Κοσοβάρους, ενώ ΝΑΤΟ και Ευρώπη αποδοκιμάζουν. Οπως οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή που κανείς δεν ξέρει την κατεύθυνση και την κατάληξή τους. Οπως το Brexit και οι επιπτώσεις του σε Βρετανούς και Ευρωπαίους, στους οποίους συγκαταλέγονται και πολλοί Ελληνες που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και όπως η απόφαση Μέρκελ και Μακρόν να ανανεώσουν το ιστορικό Σύμφωνο Γαλλογερμανικής Φιλίας για να στείλουν μήνυμα παντού –ιδιαίτερα στην Ουάσιγκτον– ότι επιμένουν στην Ενωμένη Ευρώπη.
Φυσικά, όλα αυτά είναι «ευτράπελα» και δεν πρόκειται να χαλάσουν την καλή διάθεση των Ελλήνων. Γιατί πάνω απ’ όλα σημασία έχει να διατηρηθεί η αβάσταχτη ελαφρότητα της χώρας!