Παραπονιούνται οι του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή οι εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενοι και μόνο το ΠΑΣΟΚ ονειρευόμενοι, που διοικούν και το ΚΙΝΑΛ και τη ΔΗΣΥ, ότι οι του ΣΥΡΙΖΑ διεμβολίζουν τον πολιτικό τους χώρο, τη σχεδόν μυθική Κεντροαριστερά, και τον λεηλατούν. Με τις ίδιες ακριβώς λέξεις και το ίδιο ύφος, του θιγμένου, παραπονιούνταν επί χρόνια οι της Αριστεράς (δογματικής και ανανεωτικής) ότι το ΠΑΣΟΚ του πολυμήχανου Ανδρέα Παπανδρέου εισβάλλει στον πολιτικό τους χώρο, λεηλατεί συνθήματα και ιδέες, υφαρπάζει ψήφους. Αυτά την εποχή που η παλιά γενιά, της Αντίστασης, πρασίνιζε στο μεγαλύτερο μέρος της, αρκετοί δε νεότεροι αριστεροί υιοθετούσαν τη λογική του εισοδισμού. Εμπαιναν στο ΠΑΣΟΚ «για να το αλλάξουν από τα μέσα». Και άλλαξαν οι ίδιοι. Ή αλλοιώθηκαν.
Απολίτικος ήταν ο τοτινός καημός της Αριστεράς, ρηχά ηθικολογικός. Η εισπήδηση είναι αμαρτία στα της Εκκλησίας, όχι στα της πολιτικής, όπου κάθε κόμμα πασχίζει να βρει τρόπους να τραφεί από τα διπλανά του, ακόμα και να τα κατασπαράξει, αν του το επιτρέψει η ραθυμία τους ή η «αλλαξοπιστία» τους. «Αδελφά» βαφτίζονται κόμματα που δρουν σε διαφορετικές χώρες και δεν αλληλοαπειλούνται. Αν δρουν στην ίδια χώρα, συνάπτουν λυκοφιλίες. Απολίτικος είναι και ο τωρινός παρόμοιος καημός του ΚΙΝΑΛ, το οποίο, διά των αποχωρήσεων και των διαγραφών, εξελίχθηκε –μάλλον μοιραία– σε προσωπικό κόμμα της κ. Φώφης Γεννηματά. Ολα κρίθηκαν σ’ εκείνο το εξαμελές Πολιτικό Συμβούλιο όπου η γνώμη της μιας για τη συμφωνία των Πρεσπών κατανίκησε τη γνώμη των πέντε. Ο προσωπικός «θρίαμβος» της προέδρου του ΚΙΝΑΛ όμως ήταν η ιδεολογική ήττα του κόμματός της: το μετατόπισε σε ιδέες για το μακεδονολογικό που δεν τις ασπαζόταν ούτε το ΠΑΣΟΚ μέχρι τότε ούτε το Ποτάμι ούτε η ΔΗΜΑΡ ούτε το ΚΙΔΗΣΟ. Το ακύρωσε πολιτικά σ’ ένα θέμα-λυδία λίθο για την ταυτότητά του, για την κεντροαριστεροσύνη του, και το εξέθεσε βέβαια στη βουλιμία των κομματικών γειτόνων, πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ. Το Ποτάμι αποχώρησε, για να γίνει απλό ρυάκι σε λίγο, ο δε κ. Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ διαγράφτηκε, επειδή επέλεξε να μείνει πιστός σε μια άποψη που ο πολιτικός του χώρος την υποστηρίζει από την εμφάνισή του. Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν διαγράφτηκε, παρότι διαφοροποιήθηκε από τη «γραμμή» Ο κ. Σημίτης; Οχι, δεν διαγράφτηκε. Δεν μίλησε καν. Θα γράφτηκε φαίνεται σε πυθαγόρεια σχολή, που επιβάλλει πενταετή σιωπή στους νεόφοιτους. Από την οποία μόλις αποφοίτησε καταπονημένος ο κ. Καραμανλής.