Στον λάκκο που έσκαβαν

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι δύο άνθρωποι που για τέσσερα χρόνια επωμίζονταν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τις τύχες των Ελλήνων –ο ένας υπουργός Αμυνας, ο άλλος Εξωτερικών– οδεύουν προς τα δικαστήρια εν μέσω βαριών αλληλοκατηγοριών. Η σύγκρουση Καμμένου – Κοτζιά βρίσκεται ασφαλώς σε δεύτερη μοίρα λόγω της πολιτικής κοσμογονίας που προκαλείται από τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά, πέρα από τον ρόλο που και οι δύο διαδραμάτισαν στη διαμόρφωση της σημερινής συγκυρίας, έχει τη δική της σημασία. Η υπόθεση αναδεικνύει για άλλη μία φορά τους κινδύνους που η χώρα διατρέχει όταν ακατάλληλοι άνθρωποι βρίσκονται σε καίριες θέσεις, την αδυναμία του πρωθυπουργού (ομολογημένη από τον ίδιο) να κάνει σωστές επιλογές προσώπων και την κυνική τακτική του – κολακεύοντας τον Πάνο Καμμένο όσο τον είχε ανάγκη για να παραμείνει στην εξουσία, εξοβελίζοντας τον Νίκο Κοτζιά ενώ υιοθετούσε την πολιτική του.

Γιατί ακατάλληλοι, όταν είναι σαφές ότι ο κ. Κοτζιάς εφάρμοσε μια πολιτική με την οποία ο πρωθυπουργός συμφωνεί; Οταν ο κ. Τσίπρας αγκαλιαζόταν με τον κ. Καμμένο έως πρόσφατα; Επειδή η συμπεριφορά και των δύο, αφού βγήκαν από την κυβέρνηση, δείχνει χαρακτήρα ασύμβατο με τις απαιτήσεις του αξιώματος που ο καθένας κατείχε. Οι τέως συγκάτοικοι στο υπουργικό συμβούλιο μπορεί να προέρχονται από αντίθετα άκρα του πολιτικού φάσματος, έχουν, όμως, κοινό τον οξύθυμο και συγκρουσιακό χαρακτήρα τους, την επιθυμία να συντρίψουν αντιπάλους και διαφωνούντες με λεκτική βία και με δικαστικά μέσα. Κάποιες δηλώσεις των υπουργείων, γραμμένες σε γλώσσα που δεν συνάδει με τη διπλωματία και με την ευθύνη του αξιώματος, έμοιαζαν να εκφράζουν τους ίδιους και όχι τον θεσμό και τη χώρα. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι θα επέτρεπαν στις υπηρεσίες των υπουργείων τους να «μετριάσουν» ή να βελτιώσουν την πολιτική τους. Ευτυχώς, παρά το συνεχώς επιδεινούμενο διεθνές κλίμα, η χώρα δεν δέχθηκε άμεση απειλή ώστε να αποδειχθεί ο κίνδυνος τέτοιας δυσλειτουργίας.

Η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε τους κ. Καμμένο και Κοτζιά στην εξουσία, όπου ο καθένας χρησιμοποίησε τη θέση του για να επιβάλλεται στους αντιπάλους του –πολιτικούς και δημοσιογραφικούς– ενίοτε μέσω δικαστηρίων. Ο κ. Καμμένος μετέτρεψε τα δικαστήρια σε εργαλείο άσκησης πολιτικής, ο κ. Κοτζιάς επιμένει στην προσπάθειά του να συντρίψει το Athens Review of Books σε μια πρωτοφανή δικαστική υπόθεση. Εως τώρα, οι δύο δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της άκρατης επιθετικότητάς τους. Εκτός κυβέρνησης, ίσως μάθουν ότι και η βουλευτική ασυλία αίρεται και το αποτέλεσμα δικών είναι απρόβλεπτο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή