Σκεφθείτε, έστω για λίγο, πόσο πιο κερδισμένη θα ήταν η χώρα αν μια (άλλη) συμφωνία για τα Σκόπια περνούσε από τη Βουλή με την υποστήριξη 240 βουλευτών, αντί των 145+8 που σε καθεστώς βίας και συγκρούσεων συγκέντρωσε. Για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ακόμη και για την παράταξή του, θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να μας βοηθήσει να ξεχάσουμε, κάπως, την καταστροφική θητεία τους στη διακυβέρνηση, που κλείνει αυτές τις μέρες τέσσερα χρόνια.
Αυτό που, κυρίως, θα διέφερε εντελώς, θα ήταν το κλίμα εμπιστοσύνης, το πραγματικό καύσιμο της οικονομίας, στις άμεσες προοπτικές της χώρας. Οσο αυτή λείπει, σημαντικά γεγονότα όπως είναι η έξοδος από το μνημόνιο, οι διευκολύνσεις και οι έπαινοι της τρόικας, οι θετικές κινήσεις σημαντικών επενδυτών (όπως ο κ. Prem Watsa των Eurobank και Eurolife) δεν κατορθώνουν να αναστήσουν τη βαθύτατη λαβωμένη οικονομία. Τώρα που τελειώσαμε με τις Πρέσπες, θα διαπιστώσουμε ότι το γριβάδι δεν έχει καμία νοστιμιά αν δεν πετύχεις τον κατάλληλο τρόπο μαγειρέματος.
Η οικονομία παραμένει παγιδευμένη. Κανένας διεθνής ή εγχώριος οργανισμός δεν έχει αλλάξει τις προβλέψεις του προς το καλύτερο. Και δεν θα αλλάξει τίποτε, όσο η κυβέρνηση βλέπει το κράτος, το ταμείο του και τις σχέσεις παραγωγής ως τρόπαια ή ως πεδία προς άγραν κομματικής επιρροής ενόψει των επικείμενων εκλογών. Οι δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις στο κράτος, στους δήμους και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τα επιδόματα και άλλες παρόμοιες παρεμβάσεις εκτιμώνται μεν, δεν συνεισφέρουν όμως στην αύξηση του προϊόντος για έναν πολύ απλό λόγο. Οταν στο παρελθόν άλλες κυβερνήσεις έκαναν, λίγο-πολύ, τα ίδια, η οικονομία «τσίμπαγε» για λίγο καιρό επειδή τα χρήματα που μοίραζαν ήσαν δανεικά. Είτε με νέα δάνεια από τις αγορές, είτε, παλαιότερα, από την εκδοτική μηχανή του Χαλανδρίου, η κυβέρνηση έβαζε χρήμα γιατί πίστωνε την αγορά και χρέωνε το δημόσιο χρέος. Ενώ τώρα, η κυβέρνηση Τσίπρα χρεώνει τον φορολογούμενο για να πιστώσει το κρατικο-κομματικό ταμείο. Κατά τον ακριβώς αντίστροφο τρόπο θα χρεώσουν οι ψηφοφόροι τα κυβερνητικά ψηφοδέλτια.
Το άλλο σημαντικό για την οικονομία είναι το καλό κλίμα που προσδιορίζεται από τις προοπτικές των επιχειρηματικών κερδών, του εμπορικού εισοδήματος και της απασχόλησης. Δείκτης βελτίωσης του κλίματος είναι η διάθεση των αγορών να δανείσουν την Ελλάδα. Για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση σκοπεύει να έχει εκδώσει ένα νέο μικρό ομόλογο, πενταετούς διάρκειας στις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου. Ο υπουργός των Οικονομικών, στην πεποίθηση του οποίου είχε προσφάτως παραπέμψει ο πρωθυπουργός είπε, επιτέλους, «ναι» αντιλαμβανόμενος ότι η μικρή βελτίωση αυτής της περιόδου εύκολα μπορεί να γυρίσει.
Το επικείμενο αρνητικό γύρισμα της συγκυρίας θα προσδιορίσει τελικά τον χρόνο των εκλογών. Ηδη, ο κ. Ντράγκι ήταν απαισιόδοξος την περασμένη Πέμπτη. Ο εμπορικός πόλεμος του Τραμπ και το Brexit είναι οι εμφανείς λόγοι, ενώ η άνοδος του ευρωλαϊκισμού είναι η μεγάλη απειλή.
Αυτό που τελικά χρειάζεται η οικονομία μας είναι ένα νέο σημείο εκκίνησης. Εμπιστοσύνη στη σταθερότητα, φιλοεπιχειρηματική προοπτική και κερδοφόρος ορίζοντας είναι το τρίπτυχο που μπορεί να διασώσει την οικονομία. Οσο νωρίτερα δουλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση τόσο το καλύτερο. Ο κ. Τσίπρας έχει μια τελευταία ευκαιρία να κάνει το σωστό οργανώνοντας το συντομότερο πρόωρες εκλογές. Ας μην την αγνοήσει!