Ποιος σκότωσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ποταμιού;» Το ερώτημα έθεσε, με τον απαραίτητο στόμφο και από το βήμα της Βουλής, ο Σταύρος Θεοδωράκης και –τζάμπα ο στόμφος, Σταύρο– είναι τελείως περιττό, διότι την Κ.Ο. του Ποταμιού τη σκότωσε το Μακεδονικό και κανένας άλλος.
Το δίλημμα που έθεσε στους βουλευτές του κόμματος η συμφωνία των Πρεσπών, την οποία τελικά κύρωσε η Βουλή, ήταν όσο πραγματική ήταν και η συμφωνία. Δεν υπήρξε κάποια συνωμοσία για να διαλυθεί το Ποτάμι. Δεν λύθηκε το Μακεδονικό (ο όρος «λύθηκε» είναι βέβαια σχετικός…) προκειμένου να διαλυθεί η κοινοβουλευτική παρουσία του Ποταμιού. Η διάλυση συνέβη επειδή προέκυψε η λύση του θέματος· το Ποτάμι ήταν, δηλαδή, παράπλευρη απώλεια.
Οτι ορισμένοι εκεί μέσα απεδείχθησαν διπρόσωποι και παλιοχαρακτήρες, ναι. Οτι προσέτρεξαν και πίεσαν οι τρίτοι (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) για να λαφυραγωγήσουν ό,τι σώζεται από το Ποτάμι, επίσης ναι. Αλλά δεν μπορεί κανείς να συγχέει αυτά τα δύο με την πραγματική αιτία διάλυσης του Ποταμιού. Δεν φταίνε οι ύαινες αν το ελαφάκι υπέκυψε στα τραύματα που του προκάλεσε ο κυνηγός και εκείνες το κατασπάραξαν. Τα πτωματοφάγα κάνουν τη δουλειά τους, όπως ορίζει η φύση τους.
Αν το Ποτάμι έχει κάποια ελπίδα επιβίωσης, ο Σταύρος καλά θα κάνει να σταματήσει την κλάψα. Ανθρωποι σαν τον Αμυρά και τον Ψαριανό θα υπάρχουν ούτως ή άλλως – αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, όσο και αν οι ιδεολόγοι της Σαχλοαριστεράς δυσκολεύονται να το καταλάβουν. Αλλά και πέραν της ματαιότητας του πράγματος, όσο το θέμα παίρνει διαστάσεις προσωπικής βεντέτας εκχυδαΐζεται, με αποτέλεσμα ο Σταύρος να σπαταλάει σε ένα ξεκατίνιασμα όποια συμπάθεια κέρδισε από τον κόσμο, λόγω της συμπεριφοράς των δύο βουλευτών. Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες ούτε ξεφωνητά για να αποδειχθεί η δειλία των Αμυρά – Ψαριανού. Κανείς τους δεν είχε το θάρρος να δηλώσει ευθέως και εντίμως την πραγματική θέση του, ο δε Αμυράς την κοπάνησε στις 6.30 το πρωί, σαν τον τύπο ο οποίος, ξεμέθυστος πια, δραπετεύει από το one night stand της περασμένης νύχτας όσο είναι ακόμη σκοτάδι. Ηταν μάλιστα και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος…
Οτι το Ποτάμι μπορεί να έχει κάποια ελπίδα επιβίωσης δεν είναι σχήμα λόγου. Οι ευρωεκλογές τού προσφέρουν την ευκαιρία. Η σχετική χαλαρότητα της ψήφου στις ευρωεκλογές, που διευκολύνεται εφόσον αυτές συμπέσουν με τις βουλευτικές, είναι η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα σωτηρίας για το Ποτάμι. Εξάλλου, οι νυν ευρωβουλευτές του Ποταμιού δεν είναι σοβαρότεροι από το καπελάκι του κ. Γραμματικάκη…
Νέα ταλέντα
Τον πρόσεξα αμέσως. Αναγνώρισα το πηγαίο ταλέντο του και διαισθάνθηκα τις δυνατότητες που είχε να μας καταπλήξει. Στη Βουλή, λ.χ., στην πρόσφατη συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών, πήρε τον λόγο και διάβαζε από ένα χαρτί που του είχαν ετοιμάσει και, παρότι διάβαζε, ξεστόμισε ένα «να ξηγηθώ» και ένα «μετά τις μία». Επίσης, αν και ειδικός αγορητής του κόμματος στο οποίο είχε μόλις τότε ενταχθεί, μιλούσε ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Δεν είχε, προφανώς, καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στους δύο ρόλους…
Χθες, ο Αριστείδης Φωκάς, το νέο ταλέντο που έφερε στη Βουλή ο Λεβέντης και πήρε μεταγραφή στους ΑΝΕΛ, δικαιολογήθηκε για την απουσία του από την ονομαστική ψηφοφορία σε επιτροπή της Βουλής με τον ισχυρισμό ότι είχε πάει στο καφενείο να πιει «μια γκαζόζα» και μετά πέρασε και από την τουαλέτα! Καλό θα ήταν να του ζητηθεί να προσκομίσει γραπτή βεβαίωση κηδεμόνος για τους ισχυρισμούς του. Είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθεί.
Τρέμετε, ελίτ!
«Θα νικήσουμε όποιες ελίτ κωφεύουν στα μηνύματα των καιρών. Θα νικήσουμε τον νέο φασιστικό αυταρχισμό, αυτή τη μαύρη διεθνή που διχάζει τις κοινωνίες μας και καταστρέφει τις δυνατότητες διεθνούς συνεργασίας. Μπορούμε και θα το πετύχουμε!». Ετσι τελείωσε τη φλογερή ομιλία του ο ΓΑΠ στο συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στον Αγιο Δομίνικο. Αν διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία –που παραδόξως είναι σύντομη–, θα διαπιστώστε πόσο πολύ συγκλίνει ο ΓΑΠ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα με εξέπληττε αν κάποια στιγμή βλέπαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει τον ΓΑΠ για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ναι, ως πρόεδρο. Γιατί όχι; Ολα τα έχουμε δει.
Προληπτικά μόνο να πω ότι θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί ο ΓΑΠ από τους επικριτές του ότι κάνει διακοπές στον Αγιο Δομίνικο. Αδικο και αναληθές, δεδομένου ότι ο ΓΑΠ ήταν ανέκαθεν και θα είναι πάντα μόνο σε διακοπές…
Εκείνη έτρωγε
Σε πολλούς έκανε εντύπωση ότι, κατά τη διάρκεια της φραστικής επίθεσης που δεχόταν από μέλη του συλλόγου Ποντίων για τη συμφωνία των Πρεσπών, η κ. Χαρά Καφαντάρη έτρωγε το κομμάτι της βασιλόπιτας που είχε μπροστά της. Τι περίμεναν δηλαδή; Η κ. Καφαντάρη είναι! Τι άλλο θα έκανε;
Προσωπικώς, με εντυπωσίασε ότι πράγματι τρώγονται οι βασιλόπιτες που κόβονται σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως είδαμε από την κ. Καφαντάρη. Νόμιζα, ειλικρινά, ότι παρασκευάζονται για την τελετουργία και ότι μετά τις πετάνε στα σκουπίδια. (Οπως π.χ. κάνουμε με το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το πετάμε, δεν το κάνουμε σαλάτα…) Χαίρομαι πολύ, λοιπόν, που η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ με τη γενναία στάση της κατέρριψε αυτό τον μύθο! Στο πνεύμα της οικονομίας που πρέπει να διακρίνει τον καθένα μας, καλώ τους συναδέλφους της κ. Καφαντάρη να μην πετάνε τα κομμάτια βασιλόπιτας που τους δίνουν σε τέτοιες εκδηλώσεις. Να το τυλίγουν σε μια χαρτοπετσέτα και να το πηγαίνουν στην κ. Καφαντάρη. Ενδεχομένως, να βοηθήσει και η κ. Θεανώ…