Η εντύπωση ότι ο βουλευτής είναι ένα αναξιόπιστο ανθρωπάκι που διαθέτει αρκετή πονηριά ώστε να ελίσσεται στη συγκυρία για να εισπράττει τον μισθό του και τα λοιπά προνόμια του τίτλου του. Η εντύπωση ότι ο βουλευτής είναι ένα πρόσωπο που μιλάει έχοντας κατά νουν άλλα απ’ αυτά που λέει και είναι τόσο αμόρφωτος ώστε δεν έχει τη δυνατότητα να καλυφθεί πίσω από τις πιρουέτες της ρητορείας. Η εντύπωση ότι η πολιτική τοποθέτηση δεν είναι παρά το πρόσχημα που καλύπτει με τα κουρέλια της την ένδεια και τη γύμνια όσων την ασκούν. Οσο για την ιδεολογία, αχρείαστη να ’ναι. Τι να την κάνει την ιδεολογία ένας Τέρενς Κουίκ όταν του δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσει τον κόσμο χωρίς να ξοδέψει δεκάρα για να γίνει σοφότερος; Προκειμένου να κατακτήσει τη σοφία, και αριστερός γίνεται και ό,τι θέλετε γίνεται. Τι να την κάνει την ιδεολογία ένας Παπαχριστόπουλος όταν το βουλευτιλίκι τού δίνει το δικαίωμα να απασχολεί τους νευρώνες του εγκεφάλου μας; Λένε ότι ο κ. Φωκάς εξελέγη με χίλιους ψήφους. Υποθέτω ότι αυτοί οι χίλιοι που τον ψήφισαν γοητεύθηκαν από τις απόψεις του για το μέλλον της Ελλάδας, για την Ευρώπη και τον κόσμο εν γένει. Λυπάμαι, αλλά το σύνολο των εντυπώσεων αυτών οδηγεί στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι το Κοινοβούλιο είναι μια συνάθροιση αναξιόπιστων ανθρωπαρίων τα οποία στην πλειονότητά τους βρέθηκαν εκεί εντελώς τυχαία. Η υπονόμευση της εμπιστοσύνης στη δημοκρατία θα είναι το πιο μακροχρόνιο κληροδότημα της περιόδου.
Παλαιότερα, η κοινή πεποίθηση ήταν ότι, όταν οι πολιτικοί ψεύδονται, το κάνουν διότι υπηρετούν κάποια μεγάλα συμφέροντα, κάποιες σκοτεινές δυνάμεις που βιάζουν τη λαϊκή θέληση. Μην ανησυχείτε τίποτε τέτοιο δεν συμβαίνει. Η πρόσφατη ελληνική ιστορία απέδειξε πως τα συμφέροντα μπορεί να είναι και πολύ μικρά, έως ελάχιστα, και οι βουλευτές τα υπηρετούν μετρώντας τα ψιλά της είσπραξης σαν καλοί ψιλικατζήδες. Ελπίζω ότι στις ευρωεκλογές, τις μόνες που μέχρι τώρα είναι βέβαιο ότι θα γίνουν, δεν θα καταγραφεί η υπονόμευση της εμπιστοσύνης προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Διότι περί αυτού πρόκειται. Στόχος του πολιτικού σουλάτσου των τελευταίων εβδομάδων δεν είναι η αντιπολίτευση. Είναι η ίδια η δημοκρατία. Η επιβολή της άποψης ότι οι λειτουργοί της είναι ανάξιοι. Τι άλλο λέει η Χρυσή Αυγή;
Και μη μου πείτε ότι αυτό που ζούμε είναι σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη. Διότι θα σας υπενθυμίσω ότι όσες φορές κι αν αλλάξει η ευρωπαϊκή ώρα, η Ελλάδα θα είναι πάντα μία ώρα μπροστά. Οπως είναι η πρώτη χώρα που έβαλε νεοναζί στο Κοινοβούλιο, έτσι και πρωτοπορεί στην αποσάθρωση της δημοκρατίας με τα ίδια της τα υλικά. Ας είμαστε και κάπου πρωτοπόροι.